Είναι γνωστό το ότι, αν στις άλλες αγορές το "κάθε αρχή και δύσκολη" ισχύει μία φορά, στην αγορά της τεχνολογίας και της ηλεκτρονικής διασκέδασης ισχύει... περισσότερες! Και παρά το γεγονός ότι η υπερυψηλή ευκρίνεια εμφανίζεται σε ένα στάδιο της πορείας των home cinema σημαντικά ωριμότερο από εκείνο στο οποίο εμφανίστηκε η... μικρή της αδελφή, η υψηλή ευκρίνεια, τα πράγματα για την εικόνα UHD κάθε άλλο παρά ευκολότερα είναι τελικά. Το πολύ υψηλό κόστος των σχετικών συσκευών απεικόνισης είναι το ένα θέμα. Το άλλο είναι το θέμα του περιεχομένου, στο οποίο η Sony θα προσπαθήσει να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο με τον ίδιο τρόπο που "έσπρωξε" και την υψηλή ευκρίνεια στα σαλόνια μας: με ένα νέο PlayStation.
Το πρόβλημα: το Internet παγκοσμίως δεν... ακολούθησε με τους ίδιους ρυθμούς!
Συγκεκριμένα, λοιπόν: τόσο από τις τεχνικές προδιαγραφές του PS4, όσο και από επίσημες δηλώσεις της ίδιας της Sony, κατέστη σαφές ότι το επερχόμενο καινούργιο οικιακό PlayStation θα είναι σε θέση να προβάλλει ταινίες και γενικότερα video υπερυψηλής ευκρίνειας. Με το Blu-ray drive του να αναφέρεται ως χωρητικότητας 50 GB, ωστόσο, η πηγή των ταινιών κατά πάσα πιθανότητα - ελπίζουμε να διαψευστούμε - δεν μπορεί να είναι οι γνωστοί οπτικοί δίσκοι. Τί απομένει; Το Internet και το ειδικό Δικτυακό "κανάλι διανομής" ταινιών UHD που η Sony σκοπεύει να προσφέρει εμπορικά το καλοκαίρι. Το πρόβλημα; ακόμη και με συμπίεση που αξιοποιεί τον νέο, αποδοτικό αλγόριθμο H.265, το μέγεθος των αρχείων κάθε ταινίας θα είναι μεγάλο. Πολύ μεγάλο.
Πόσο μεγάλο; Στελέχη της Sony, ολοφάνερα... υπερβάλλοντας - δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα - έκαναν λόγο για ταινίες μεγέθους "100 GB ή και παραπάνω". Ο αριθμός είναι σαφέστατα αποκαρδιωτικός, καθώς με "κοινές" συνδέσεις ADSL των πασίγνωστων "έως 24 Mbps" (με άλλα λόγια 10Mbps - 14 Mbps πρακτικά για τον πιο πολύ κόσμο), θα χρειάζονταν... μέρες για να μεταφερθεί μια ταινία UHD στο σκληρό δίσκο ενός PS4 και να αναπαραχθεί από εκεί.
Ευτυχώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα: αφενός μόνο η ίδια ταινία με ήχο π.χ. εξακάναλο, χωρίς τα extras, πολλαπλούς υποτίτλους κλπ. κλπ., είναι σχεδόν βέβαιο ότι μπορεί να συρρικνωθεί στα 45GB - 50GB και όχι τα 100 GB. Αυτό ισχύει είτε χρησιμοποιηθεί ο παρών αλγόριθμος H.264, είτε (ακόμη καλύτερα) ο νέος. Αφετέρου, και τα ίδια τα στελέχη της Sony ομολόγησαν πως υπάρχουν τεχνικές και πράγματα που μπορούν να δοκιμάσουν ώστε η όλη εμπειρία θέασης μίας ταινίας υπερυψηλής ευκρίνειας μέσω Internet να μην είναι... επώδυνη. Μία γνωστή μέθοδος είναι αυτή του pre-loading (προ-διαμεταφοράς) ενός ποσοστού μιας ταινίας και η συνεχής ροή του υπόλοιπου καθώς ο θεατής ξεκινά να την παρακολουθεί. Στην περίπτωση της υπερυψηλής ευκρίνειας θα βοηθήσει λιγότερο απ' ότι στης υψηλής (ο χρόνος "τρέχει"... πιο γρήγορα από τις απλές συνδέσεις ADSL), αλλά είναι μια αρχή. Υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες μέθοδοι.
Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι μία περισσότερο "ευρύχωρη" έκδοση του προτύπου Blu-ray, όπως το BDXL, είναι αρχικά (και γενικότερα) προτιμότερη λύση. Γιατί αν πρόκειται να "λαμβάνουμε" μεν ταινίες σε ανάλυση 3840x2160 pixel, αλλά συμπιεσμένες ώστε να φτάσουν π.χ. τα 20 GB σε μέγεθος, η απώλεια της ποιότητας στην εικόνα θα είναι τόση που... να λείπει το βύσσινο!
