Κι εδώ, επιτέλους, αρχίζει να διακρίνει κανείς τους... πραγματικούς λόγους για τους οποίους η Nintendo επανασχεδίασε το DS Lite. Ένας λόγος είναι ο προαναφερθείς: με το DSi ο κάτοχός του είναι σε θέση, μέσα από τη σύνδεση Wi-Fi και την υπηρεσία της Nintendo, να περιηγηθεί στο Δικτυακό αυτό κατάστημα και να αγοράσει "επιτόπου" games για να παίξει. Αυτά αποθηκεύονται στην ενσωματωμένη μνήμη της συσκευής και εκτελούνται από εκεί - μπορούν να αποθηκευθούν όμως όταν δεν χρησιμοποιούνται και στην κάρτα μνήμης SD ή SDHC (χωρητικότητας έως και 16 GB) για τις οποίες υπάρχει πλέον ενσωματωμένη θύρα. Για να συμπεριλάβει αυτήν την όντως πολύ χρήσιμη θύρα στο σώμα του DSi, η Nintendo αφαίρεσε την θύρα αναγνωσης των cartridges του Gameboy Advance - κι εδώ εντοπίζεται ο... δεύτερος πραγματικός λόγος για την επανασχεδίαση του hardware: με την αφαίρεση της θύρας για τα games του GBA θυσιάστηκε μεν η συμβατότητα με πολλές εκατοντάδες games, αλλά... "έκλεισε η κερκόπορτα" στα κλεψίτυπα αντίτυπα τίτλων, αφού αυτά χρησιμοποιούσαν παράνομα cartridges αυτής της θύρας για να αναπαράγουν τα games σε μορφή αρχείων.
Από την πλευρά της φυσικά η ιαπωνική εταιρεία έπραξε απολύτως σωστά - και πραγματικά δεν μπορούμε να σκεφτούμε games του GBA που θα μας... λείψουν και τόσο - πρόκειται όμως για μία αλλαγή που θα πρέπει να έχουν στα υπόψιν τους όσοι και όσες σκέφτονται την αγορά ενός DSi. Σε κάθε περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να προσάψει κάτι στη Nintendo κανείς για την επιλογή της, μπορεί όμως να της καταλογίσει άλλες, πραγματικές αδυναμίες του φορητού της συστήματος. Για παράδειγμα, το DSi μπορεί να αναπαράγει μουσική από τις κάρτες SD/SDHC, αλλά μόνο αν τα σχετικά αρχεία είναι σε μορφή... ACC (!) και σε καμία άλλη. Επίσης, το browsing με το καινούργιο DS είναι απελπιστικά αργό και βασανιστικό, είτε πρόκειται για το DSi Shop είτε για κοινά Web sites μέσω του Opera (ο οποίος αυτή τη φορά προσφέρεται δωρεάν). Οι κάμερες δεν θα μας πείραζε να είναι χαμηλής ανάλυσης, είναι όμως τόσο... δύστροπες στην σύλληψη μιας καλής φωτογραφίας (αφού δεν διαθέτουν ούτε flash ούτε focus) που μόνο σε απολύτως συγκεκριμένες συνθήκες μπορούν να προσφέρουν αποτέλεσμα έστω αξιοπρεπές.
Για τους φίλους και τις φίλες της στήλης που... απορούν: ναι, καταλαβαίνουμε ότι δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε το DSi ως gadget γενικής χρήσης. Όμως είναι απλώς αδιανόητο στη σημερινή εποχή να φέρει οποιαδήποτε φορητή συσκευή κάμερα, κι αυτή να μπορεί να φωτογραφίσει stamps ανάλυσης 640x480 μόνο... σε φωτισμό studio. Είναι επίσης αδιανόητο να προσφέρει η Nintendo θύρα ανάγνωσης καρτών SDHC - χαρακτηριστικό που επεκτείνει σχεδόν απεριόριστα τον αποθηκευτικό χώρο του DS για πρώτη φορά στην εξέλιξή του - και μετά να περιορίζει ασφυκτικά την όποια χρησιμότητα μπορεί να έχει η θύρα αυτή: ας μην αναπαράγει... video (που ούτως ή άλλως άσχημα θα φαινόταν σε ανάλυση 256x192 pixels), αλλά γιατί όχι MP3 και άλλα φορμά ήχου; Eπειδή (βασιζόμενοι στην προϊστορία της Nintendo μέχρι σήμερα τουλάχιστον) η ιαπωνική εταιρεία δεν κάνει firmware updates στα συστήματά της, είναι πρακτικά απίθανο να προστεθεί υποστήριξη για άλλα φορμά ήχου και εικόνας αργότερα. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το χαρακτήρα της συσκευής συνολικά.
