"Κάλλιο αργά παρά ποτέ" ή, αν το σκεφτεί κανείς ψύχραιμα, "μικρό το κακό". Όχι ακριβώς... τυχαίες οι παροιμίες, αφού στην περίπτωση του Blu-ray δυστυχώς ισχύουν και οι δύο. Το πρότυπο της Sony και των συνεργάτιδών της εταιρειών πέρασε μεν μία... "περίοδο ωρίμανσης" για 24 και πλέον μήνες, τώρα δείχνει ωστόσο να φτάνει στο σημείο που θα έπρεπε να βρίσκεται εξ αρχής, παγιώνοντας επιτέλους τις προδιαγραφές του. Το λεγόμενο Profile 2.0, η "έκδοση" του Blu-ray που υποστηρίζει όλες τις πρόσθετες λειτουργίες που θα εμφανιστούν στις ταινίες ως extras μελλοντικά, είχε εμφανιστεί σε πάρα πολύ λίγα player πέραν του PlayStation3. Μέχρι πρόσφατα. Τώρα όμως υπάρχουν περισσότερες από μία επιλογές στην αγορά - και το BD55 της Panasonic είναι πιθανώς η καλύτερη αυτή τη στιγμή, ειδικά με βάση το συντελεστή κόστους/αξίας.

To BD55 είναι ο φυσιολογικός, από κάθε άποψη, διάδοχος των BD10 και BD30 - των δύο ποιοτικών μεν, αλλά με ελλείψεις προηγούμενων player της Panasonic που δεν υποστήριζαν όλη την γκάμα των δυνατοτήτων που προσφέρει το πρότυπο του Blu-ray. To BD55, αντιθέτως, προσφέρει τη δυνατότητα στις μελλοντικές παραγωγές να "φέρουν στην επιφάνεια" όλες τις αρετές του φορμά: και τη λειτουργία Picture-in-Picture, και τη σωστή διαχείριση ήχου για το καθένα, και τη σύνδεση με το Internet για άντληση extra περιεχομένου (BD-Live), και δυνατότητα αναβάθμισης του firmware Δικτυακά, και τοπικό μέσο αποθήκευσης. Είναι από τις ελάχιστες συσκευές αναπαραγωγής Blu-ray αυτή τη στιγμή, λοιπόν, για τις οποίες δεν θα τεθεί θέμα αντικατάστασης σε βάθος χρόνου λόγω περιορισμένης λειτουργικότητας.

Όσον αφορά στο σχεδιασμό, η συσκευή της Panasonic ομολογουμένως δεν διεκδικεί το... "στέμμα των καλλιστείων", είναι όμως μικρότερη σε μέγεθος από τα player πρώτης ή δεύτερης "γενιάς" και αναμφίβολα προσεγμένη όσον αφορά στην ποιότητα κατασκευής. Η διαφανής αναδιπλούμενη πρόσοψη που "κρύβει" την υποδοχή του δίσκου αλλά αφήνει να διαφανούν οι φωτεινές ενδείξεις σε άλλους θα αρέσει, σε άλλους όχι, αλλά δεν προβληματίζει όσον αφορά στη χρηστικότητα. Πίσω από αυτήν την πρόσοψη βρίσκεται και η θύρα ανάγνωσης καρτών μνήμης τύπου SD, με υποστήριξη για τις ταχύτερες SDHC. Το πίσω μέρος της συσκευής, δε, αφήνει μηδενικά περιθώρια για παράπονα, αφού παρούσα είναι και η έξοδος HDMI (έκδοσης 1.3a) και οι υποδοχές συνιστωσών, και η έξοδος οπτικής ίνας και οι αναλογικές για ήχο 7.1 σε ξεχωριστά κανάλια. Δεν λείπει άλλωστε και η θύρα Ethernet, η οποία επιτρέπει (επιτέλους) την επικοινωνία του συγκεκριμένου Blu-ray player με το Internet.

Το BD55 ανήκει στην τρίτη "γενιά" συσκευών αναπαραγωγής και, ως εκ τούτου, δικαιούμαστε πλέον να έχουμε άλλες απαιτήσεις ως προς την ποιότητα απεικόνισης και την πιστότητα του ήχου, από αυτές που είχαμε 12 μήνες πριν. Η Panasonic το γνωρίζει, γι' αυτό και το ειδικό chip που ονομάζει Uniphier - και φέρει ο συγκεκριμένος player - αναλαμβάνει την περαιτέρω επεξεργασία των δεδομένων κάθε δίσκου Blu-ray, ώστε το οπτικό αποτέλεσμα να είναι καλύτερο από το αντίστοιχο π.χ. του PS3 (το οποίο επεμβαίνει στα δεδομένα αυτά ελάχιστα έως καθόλου). Δεν αναφερόμαστε σε διαφορές τύπου... Blu-Ray και DVD βέβαια - και όχι σε αποτελέσματα που προσφέρει το κορυφαίο και πανάκριβο Denon 3800BD - αλλά σε διαγεύστερη, περισσότερο "τρισδιάστατη", ομαλότερα κινούμενη εικόνα, πάντοτε από ταινίες σε μορφή Blu-ray. Στην αναβάθμιση ταινιών DVD είναι αξιοπρεπές, αλλά έχουμε δει ποιοτικότερη επεξεργασία σε άλλες συσκευές. Στον τομέα του ήχου, πάντως, η ιαπωνική εταιρεία έχει καλύψει κάθε πιθανό "σενάριο", με πλήρη υποστήριξη των προτύπων DTS Master Audio και Dolby TrueHD, καθώς και των αντιστοίχων DTS-HD HiRes και Dolby Digital Plus.

Στην πράξη, λοιπόν, καμία έκπληξη: το BD55 είναι από τα καλύτερα Blu-ray player έχουμε χειριστεί μέχρι στιγμής όσον αφορά την οπτικοακουστική πιστότητα. Η εικόνα του Casino Royale "φανέρωσε" περισσότερα πράγματα απ' ότι συνήθως, ο ήχος του Die Hard 4.0 ήταν εντυπωσιακός όπως πάντοτε, η λειτουργία BD-Live στο Men in Black προσέφερε ακριβώς την ίδια εντύπωση. Όπως επιβάλλει το Profile 2.0, πάντως, για να δει κανείς αυτό το περιεχόμενο που προέρχεται από το Internet πρέπει να το αποθηκεύσει κάπου τοπικά, εξ ου και η επιβεβλημένη χρήση μιας κάρτας μνήμης SD (κάτι που δεν απαιτεί το PS3 με το σκληρό του δίσκο). Το BD55, επίσης, αν και αισθητά γρηγορότερο στην εκτέλεση των ρουτινών Java - για τα δυναμικά μενού - απ' ότι άλλα Blu-ray player, δεν κατόρθωσε να φτάσει σε ταχύτητα ανταπόκρισης το PlayStation3, το οποίο συνεχίζει να είναι... πρωταθλητής στον τομέα αυτό.

Η μόνη αληθινή... αμφιβολία σχετικά με το BD55 ενδέχεται να προκύψει όταν ρίξει κανείς μια ματιά στην ετικέτα της τιμής πώλησής του. Τα 450 ευρώ περίπου που ζητά δεν είναι καθόλου πολλά για τα όσα προσφέρει (ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το BD10 αρχικά ζητούσε τα τριπλάσια σχεδόν). Θέτουν όμως μερικά... προαπαιτούμενα για να έχει νόημα να τα καταβάλλει κανείς: θα πρέπει το μέσο προβολής στο οποίο θα συνδεθεί ο player της Panasonic να είναι ποιοτικό (σίγουρα 1080p, σίγουρα πάνω από 42 ίντσες), θα πρέπει να αγοραστεί μία κάρτα μνήμης SD "ευρύχωρη" και αποκλειστικά για τη συσκευή αυτή, θα πρέπει και ο επίδοξος αγοραστής όντως να ενδιαφέρεται για το BD-Live και τα αλληλεπιδραστικά extras. Γιατί αν όλα τα παραπάνω... δεν, τότε ένα PlayStation3 προσφέρει ικανοποιητική ποιότητα αναπαραγωγής Blu-ray, τα ίδια περίπου πράγματα σε δυνατότητες και σημαντικά περισσότερες λειτουργίες, με οριακά λιγότερα χρήματα. Για το κοινό όμως το οποίο διαθέτει εξοπλισμό τέτοιο που θα του επιτρέψει να απολαύσει την ανώτερη ποιότητα εικόνας του BD55 - και περίμενε την άφιξη ενός πλήρους αλλά προσιτού Blu-ray player - η νέα πρόταση της Panasonic έχει... σαφή προτεραιότητα σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Άλλες ερωτήσεις;

Βαθμολογία: 10 αστεράκια