Ο διάσημος συγγραφέας Neil Geiman σε ένα από τα βιβλία του αναφέρει το περίφημο "The price of getting what you want, is getting what you once wanted" ("το τίμημα του να αποκτάς επιτέλους αυτό που θέλεις, είναι πως αποκτάς αυτό που κάποτε ήθελες") ως διαπίστωση - έναν τρόπο να εκφράσει το πώς ένα όνειρο, ένας στόχος, δεν είναι κάτι αμετακίνητο ή αμετάβλητο. Αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, όπως αλλάζει η ματιά εκείνου που έχει το όνειρο για τ' οποίο συζητάμε. Αυτή η διαπίστωση ακριβώς, ωστόσο, είναι το πρώτο πράγμα που ενδέχεται να σκεφτεί ένας κάτοχος τεσσάρων διαφορετικών iPhone όταν αφαιρεί από ένα ολοκαίνουργιο iPhone X την ζελατίνα προστασίας από την οθόνη του - και το τελευταίο που ενδέχεται να σκεφτεί όταν το επιστρέφει στη συσκευασία του, όπως εμείς, μετά από την αξιολόγησή του. Ναι, είναι το αισθητά διαφορετικό iPhone που ζητούσαμε εδώ και 3 χρόνια. Είναι όμως αυτό που πραγματικά ζητούσαμε από την Apple στα τέλη του 2017;

Αν ξεκινήσει κανείς από το design του iPhone X, θ' αναγκαστεί να... το σκεφτεί για λίγο. Από την μία πλευρά η απουσία του ιστορικού πια πλήκτρου Home και η "κατάληψη" της πρόσοψης της συσκευής από την νέα οθόνη είναι στοιχεία που παραπέμπουν ασυζητητί σε "επόμενο βήμα" εξελικτικό για τα iPhone. Από την άλλη πλευρά ας είμαστε ειλικρινείς: οι σχεδιαστικές γραμμές του iPhone X δεν διαφέρουν και τόσο από τις αντίστοιχες τω 6/6S/7 στην γενική εντύπωση ή στην αίσθηση που αποκομίζει κανείς χρησιμοποιώντας το. Διαφορετικό ήταν το 4 από το 3GS. Διαφορετικό ήταν το 6 από το 5S. Το iPhone Χ είναι, πάντοτε μιλώντας για design και μόνο, ένα iPhone 8 με μικρότερα περιθώρια γύρω από την οθόνη (και μάλιστα όχι τα μικρότερα της αγοράς), κατά τι παχύτερο, κατά τι βαρύτερο. Προτιμούμε να το σκεφτόμαστε ως "επετειακό δέκατο", παρά ως "αληθινά νέο iPhone".

Δεν μπορεί, άλλωστε, να αναφερθεί κανείς στο iPhone X χωρίς να θίξει το περίφημο θέμα της εσοχής (notch) στην πάνω πλευρά της οθόνης του: κάτω από την εσοχή αυτή βρίσκονται όλα τα υποσυστήματα και η κάμερα που συνεργάζονται για την εξελιγμένη αναγνώριση προσώπου, ναι, αλλά η ίδια η εσοχή δεν παύει να είναι - κατά την γνώμη μας πάντα - άσχημη. Αταίριαστη. Ακαλαίσθητη τόσο με την συσκευή απλώς ενεργοποιημένη ή σε κατάσταση πλοήγησης, όσο και κατά την διάρκεια χρήσης apps, την θέαση video κλπ. Προσπαθήσαμε σε όλο το διάστημα της δοκιμής μας να μην τής δίνουμε σημασία, να τής δώσουμε την ευκαιρία της, να δούμε αν θα μπορέσουμε να την συνηθίσουμε επαρκώς ώστε να μην μας ενοχλεί οπτικά αλλά... μάταια. Είναι από τα πράγματα εκείνα που είτε θα πειράξουν κάποιον πολύ από την αρχή και δεν θα πάψουν, είτε πρόσκαιρα και σχεδόν καθόλου στην συνέχεια. Η εσοχή, ωστόσο, εμποδίζει το iPhone X να είναι "όλο οθόνη" στην πρόσοψη και δεν μπορούμε παρά να σκεφτόμαστε πόσο καιρό θα πάρει στην Apple να τοποθετήσει το υποσύστημα αναγνώρισης και την κάμερα πίσω από οθόνη... κανονικά.