Ολοκληρώνοντας την Αθηνόραμα Digital HDR Week και έχοντας μέχρι στιγμής αναφερθεί στο τί ακριβώς είναι και τί προσφέρει η εικόνα HDR, στο τί αξίζει να γνωρίζει κάποιος που σκέφτεται να αγοράσει τηλεόραση ή προβολέα που αξιοποιεί αυτήν την τεχνολογία, στους τρόπους με τους οποίους μπορεί να απολαύσει κανείς ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές εικόνας HDR, καθώς και στο πώς αξιοποιείται ήδη από video games, έρχεται η ώρα των... απαντήσεων. Λαμβάνοντας στα υπ' όψιν όλα όσα αναφέρθηκαν τις προηγούμενες ημέρες, ποιά είναι τα πρακτικά συμπεράσματα στα οποία καταλήγουμε; Και σε ποιούς καταναλωτές προτείνουμε ανεπιφύλακτα να προχωρήσουν στην αγορά ενός ποιοτικού μέσου προβολής τεχνολογίας HDR, ενώ σε άλλους θα προτείναμε να κρατήσουν, για την ώρα τουλάχιστον, στάση αναμονής;

Πρώτα ξεκινώντας από τα... εύκολα: αγαπάμε τους προβολείς, λατρεύουμε τους προβολείς, τούς θεωρούμε τον ιδανικό τρόπο να παρακολουθεί κανείς ταινίες στο σπίτι γιατί αποδίδουν αυτήν την πολυπόθητη "κινηματογραφική" αίσθηση, αλλά... όσον αφορά στην εικόνα HDR αυτή τη στιγμή δεν βρίσκονται εκεί που πρέπει για να την αποδώσουν σωστά. Σε όλες μας τις δοκιμές για την διεξαγωγή της HDR Week χρησιμοποιήσαμε δύο τηλεοράσεις - μία Sony Bravia 55XD85 και μία Sony Bravia 75ZD9 - και έναν προβολέα, τον Sony VW520ES: αυτός, όπως έχουμε διαπιστώσει και πρακτικά, είναι εξαιρετικός αλλά δεν προσφέρει αρκετή "λαμπρότητα" (luminance) και συνολική φωτεινότητα για να εντυπωσιάσει αληθινά με περιεχόμενο HDR. Το αποδίδει, αλλά υποτονισμένα. Η διαφορά υπάρχει, αλλά δεν είναι συγκλονιστική. Το ίδιο περίπου ισχύει για τον διάδοχό του, τον VW550ES οπότε θα πρέπει να προσεγγίσει κανείς το... υπερόπλο laser της Sony, τον VW5000ES, για να διαπιστώσει σημαντική διαφορά. Εν κατακλείδι: η ποιοτική και εντυπωσιακή εικόνα HDR ανήκει στις τηλεοράσεις... προς το παρόν. Ένα το κρατούμενο.

Δεύτερο: θα συνιστούσαμε σε όσους σκέφτονται να αγοράσουν τηλεόραση τεχνολογίας HDR να μην καταφύγουν σε κάποιο φθηνό μοντέλο. Το ξέρουμε, είναι πειρασμός, ειδικά σε περίοδο προσφορών. Οι τηλεοράσεις κάτω π.χ. των €2500 μπορεί να φέρουν το λογότυπο "HDR" αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως χαρακτηρίζονται από επαρκή "λαμπρότητα" (αρκετά nits δηλαδή) ώστε η απεικόνιση HDR που προσφέρουν να είναι αυτό που πρέπει να είναι: εντυπωσιακή. Στο άλλο άκρο βρίσκεται βέβαια η κορυφαία Sony 75ZD9 των €8300, η οποία απεικονίζει κάθε είδους περιεχόμενο HDR ιδανικά προσφέροντας πολύ περισσότερα nits και από αυτά της πιστοποίησης "Ultra HD Premium", όμως η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται να "καταθέσει" κανείς τέτοια ποσά για να εισπράξει τα απολαυστικά χρώματα της απεικόνισης HDR. Μοντέλα μικρότερων διαγωνίων από τις LG, Sony, Panasonic και Samsung - πάντα όμως της "μέσης προς ανώτερης" ή ανώτερης κατηγορίας - είναι απολύτως ικανά για κάτι τέτοιο.

Όσοι μπορούν να επενδύσουν στις προαναφερθείσες τηλεοράσεις θα πρέπει, πάντως, να έχουν στα υπ' όψιν δύο... κρυμμένα κόστη - τα οποία "ακούγονται" ως προαιρετικά αλλά στην πράξη κάθε άλλο παρά τέτοια είναι. Το ένα είναι το κόστος αγοράς ενός player δίσκων Ultra HD Blu-ray, καθώς οι ταινίες σε αυτή τη μορφή είναι το καλύτερο ποιοτικά υλικό για τις τηλεοράσεις αυτές. Το άλλο είναι το κόστος μίας γρήγορης Δικτυακής σύνδεσης (τεχνολογίας VDSL κατά βάση), ώστε να έχουν διαθέσιμο και το περιεχόμενο των Netflix και Amazon Prime Video - γιατί πόσα δισκάκια UHD BD να αγοράσει κανείς πια, ειδικά από το εξωτερικό; Κάποιος θα μπορούσε να πει πως οι άνθρωποι που έχουν την άνεση να δαπανήσουν πάνω από €3000 για μία τηλεόραση πιθανώς έχουν ήδη γρήγορη Δικτυακή σύνδεση στο σπίτι τους και πως π.χ. €500 ακόμη για ένα UHD BD player και μερικά δισκάκια δεν θα τούς προβληματίσουν ιδιαίτερα, δεν παύουν ωστόσο να είναι δύο στοιχεία που θα πρέπει να συνυπολογιστούν στην όλη "εξίσωση" της εικόνας HDR.

Κάποιος, από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να πει πως οι ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που αξιοποιούν την απεικόνιση HDR δεν είναι ακόμη αρκετές σε αριθμό και ποικιλία ώστε να καθιστούν την αγορά τηλεόρασης τέτοιας τεχνολογίας υποχρεωτική αυτή τη στιγμή. Κατά μία έννοια - και πάντοτε για τα μέτρα και σταθμά του περισσότερου κόσμου, όχι των λεγόμενων early adopters που αγαπούν τις νέες τεχνολογίες αρκετά ώστε να επενδύουν σε αυτές το συντομότερο δυνατό - ενδέχεται να έχουν δίκιο. Αυτοί που το... χρωστούν στον εαυτό τους να αποκτήσουν τηλεόραση τεχνολογίας HDR, πάντως, είναι οι αφοσιωμένοι gamers και δη οι κάτοχοι PlayStation4 Pro ή/και Xbox One S: γι' αυτούς υπάρχουν ήδη αρκετοί τίτλοι που επιδεικνύουν τις προοπτικές της διευρυμένης χρωματικής γκάμας της εικόνας HDR - και οι πρώτοι αληθινά σχεδιασμένοι για κάτι τέτοιο βρίσκονται πια πολύ κοντά. Με τα PS4 Pro και Xbox One S, άλλωστε, οι συγκεκριμένοι καταναλωτές θα έχουν πρόσβαση και στις online πηγές υλικού που προαναφέραμε (με το σύστημα της Microsoft και στα δισκάκια UHD BD).

Όταν όλα έχουν ειπωθεί η απεικόνιση HDR ακολουθεί το παράδειγμα... όλων των νέων τεχνολογιών της τελευταίας δεκαετίας: είναι συναρπαστική, οι προοπτικές της είναι μεγάλες, αλλά στα πρώτα της βήματα είναι ακριβή και υπάρχουν κάποια στοιχεία της που επιδέχονται ακόμη βελτιώσεων και διορθώσεων. Οι λεγόμενοι "συνετοί" καταναλωτές, που θέλουν να λειτουργεί ένα προϊόν στην εντέλεια και θέλουν να έχουν καταβάλλει τα λιγότερα δυνατά χρήματα γι' αυτό, στην συγκεκριμένη περίπτωση πιθανότατα θα περιμένουν (και δεν τούς αδικούμε). Όμως για την εικόνα HDR ισχύει αυτό που επίσης ισχύει για οποιαδήποτε άλλη νέα τεχνολογία των τελευταίων δεκαετιών: πάντοτε θα υπάρχει κάτι που θα επιδέχεται βελτίωσης, πάντοτε θα υπάρχει κάπου στον ορίζοντα μία καλύτερη υλοποίηση, πάντοτε θα βρίσκεται στα σχέδια των κατασκευαστών ένα περισσότερο συμφέρον προϊόν από πλευράς κόστους. Για όσους αγαπούν τα καινούργια πράγματα που φέρνει η καταναλωτική τεχνολογία στην σύγχρονη διασκέδαση και ίσως θα μπορούσαν να περιμένουν αλλά... δεν θέλουν, η εικόνα HDR είναι πρακτικά έτοιμη να προσφέρει από σήμερα αυτό που σε μερικά χρόνια θα θεωρείται αυτονόητο. Το... "εισιτήριο" για το θέαμα αυτό κοστίζει, αλλά αξίζει!