Με την εικόνα 3D να έχει ομολογουμένως... μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της αγοράς το τελευταίο δωδεκάμηνο, ελάχιστοι είναι αυτοί που παρακολουθούν με αντίστοιχη προσοχή την εξέλιξη στον ήχο των home cinema. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εταιρείες με ρόλο-κλειδί στο χώρο αυτό, όπως η DTS, έχουν σταματήσει την προσπάθεια μεταφοράς του συγκλονιστικού ήχου που ακούμε σε καλές κινηματογραφικές αίθουσες, στο σαλόνι. Οι Αμερικανοί ανακοίνωσαν στην έκθεση CES του Γενάρη την πρόθεσή τους να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τον αριθμό των καναλιών που περιγράφουν με ισάριθμα ηχεία τον ήχο μουσικής ή ταινιών: από τα 10 στα οποία είχαμε φτάσει, να... ανέβουν στα 12!
Πιο συγκεκριμένα: από τα 7.1 κανάλια του 2009, που προέκυπτε από τα ολιγάριθμα Blu-ray που ήταν κατάλληλα κωδικοποιημένα, το 2010 πήγαμε είτε στα 7.1 είτε στα 9.1 που προέκυπταν από την προσθήκη καναλιών ύψους ή/και πλάτους στα τυπικά κανάλια 5.1 (πάντοτε μέσω ενισχυτών που επεξεργάζονταν κατάλληλα τα τελευταία). Και από τα 9.1 η DTS σκοπεύει σύντομα να πάει στα 11.1 με τον ίδιο τρόπο: προσθέτοντας δηλαδή με επεξεργασία που γίνεται από κατάλληλα εξοπλισμένους ενισχυτές, νέα κανάλια που "τοποθετούν" τον εαυτό τους σε άλλα σημεία του χώρου. Ο αλγόριθμος επεξεργασίας που αναλαμβάνει τον περαιτέρω διαχωρισμό των καναλιών για τη δημιουργία νέων λέγεται Neo:X και η DTS έχει ήδη ξεκινήσει τις επαφές με κορυφαίους κατασκευαστές, όπως η Denon και η Onkyo, για να τον συμπεριλάβουν στα μοντέλα που θα παρουσιάσουν από το Σεπτέμβρη και μετά. Με τα 11.1 ή και 11.2 κανάλια - αν χρησιμοποιήσει κανείς για τις χαμηλές συχνότητες δύο subwoofer - η DTS θεωρεί πως ο ήχος που αποδίδεται μέσα από το Neo:X έρχεται πια αληθινά από όλες τις κατευθύνσεις, οπότε είναι κατά μία έννοια... 3D.
Βεβαίως, οι φίλοι και οι φίλες του Αθηνόραμα Digital που έχουν πρότερη επαφή με το θέμα θα υποστηρίξουν ότι αυτά τα "νέα κανάλια" σε ένα σημαντικό ποσοστό των περιπτώσεων δεν αποτυπώνουν τη διαφορά στον περιβαλλοντικό ήχο που θα περίμενε κανείς. Και θα έχουν δίκιο: δεν είναι απαραίτητο πως αν "διασπείρει" κανείς την αρχική ηχητική πληροφορία π.χ. μιας ταινίας σε πιο πολλά κανάλια, θα εισπράξει καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτό ισχύει κυρίως όταν μιλάμε για δικάναλο μουσικό ήχο, ο οποίος μετά από περίπλοκη επεξεργασία μπορεί να καταλήξει να ακούγεται αφύσικος και ψεύτικος - αλλά και για πολλαπλασιασμό των 5.1 καναλιών σε παραπάνω, αν αυτά δεν ήταν δημιουργημένα εξ αρχής ως διακριτά. Από την άλλη, οι ταινίες υψηλής ευκρίνειας ή οι οικιακές εκδόσεις από συναυλίες, κονσέρτα, live εμφανίσεις καλλιτεχνών κλπ. που ξεκινούν με 7.1 διακριτά κανάλια (ο αριθμός αυτών των Blu-ray αργά αλλά σταθερά αυξάνεται), είναι πολύ πιθανό όντως να παρέχουν αρκετή πληροφορία ώστε τα 11.1 κανάλια να δημιουργούν ηχητικό πεδίο περισσότερο πειστικό, στον ίδιο χώρο. Αναμονή μέχρι το φθινόπωρο, λοιπόν!
