Στην εποχή των υπηρεσιών cloud και των σκληρών δίσκων μεγάλης χωρητικότητας είναι αλήθεια πως οι οπτικοί δίσκοι - που άλλοτε μονοπωλούσαν το καταναλωτικό ενδιαφέρον - έχουν καταστεί ελαφρώς... ντεμοντέ ως τρόπος αποθήκευσης δεδομένων. Μόνο τα φορμά των Blu-ray και DVD παραμένουν ουσιαστικά ενεργά και αυτά σχεδόν αποκλειστικά για την εγγραφή ταινιών, όχι δεδομένων παντός είδους. Μία ερευνητική ομάδα στο πανεπιστήμιο του Swinburne της Αυστραλίας, πάντως, θεωρεί πως η ύπαρξη των οπτικών δίσκων για αποθηκευτικούς σκοπούς συνεχίζει να έχει νόημα - διαφορετικά δεν θα έμπαινε στον κόπο να αναπτύξει νέα μέθοδο εγγραφής σε τέτοιους δίσκους, η οποία υπόσχεται όχι απλώς πολλαπλάσια, αλλά... υπερπολλαπλάσια χωρητικότητα σε ένα μόνο τέτοιο γυαλιστερό δισκάκι. Πόσο πολλαπλάσια ακριβώς; Ε, αρκετή για 20.000 ταινίες Blu-ray, ας πούμε!
Πράγματι, ο δρ. Zongsong Gan και η ομάδα του δημιούργησαν μία μέθοδο που ξεπερνά τον υλικό περιορισμό του πόσα δεδομένα μπορεί να εγγράψει μία ακτίνα laser στην επιφάνεια ενός οπτικού δίσκου. Το σημερινό τέτοιο όριο βρίσκεται στα 500 νανόμετρα, όμως οι Αυστραλοί επιστήμονες κατάφεραν να το μειώσουν στα μόλις... 9 (!) με τρόπο αξιοπρόσεκτα ευφυή. Στην μέθοδό τους χρησιμοποιούνται δύο ακτίνες laser: η μία, τυπική, και μία δεύτερη ιώδης. Η δεύτερη κινείται υπό γωνία κοντά στην πρώτη και την "κόβει" σταδιακά, ώστε όταν η κύρια ακτίνα laser αγγίζει πλέον την εγγράψιμη επιφάνεια, να έχει πάχος μόλις 9 νανόμετρα. Με τα "αυλάκια εγγραφής" στην επιφάνεια του οπτικού δίσκου τόσο μειωμένα, ο δρ. Gan και η ομάδα του κατέστησαν εφικτή την αποθήκευση έως και 1000 TB δεδομένων, στο ίδιο εμβαδόν που άλλοτε ένας δίσκος DVD μπορούσε να αποθηκεύσει μόλις 4.7 GB.
Η υλοποίηση μίας νέας μεθόδου εγγραφής, φυσικά, δεν σημαίνει... αυτομάτως ότι δημιουργήθηκε και νέο φορμά οπτικού δίσκου έτοιμο να διατεθεί στο εμπόριο. Υπάρχουν ακόμη αρκετά στοιχεία της όλης διαδικασίας που θα πρέπει να έχουν τελειοποιηθεί πριν αρχίσουμε να συζητάμε για κάτι τέτοιο, με σαφείς τεχνικές προδιαγραφές που θα πρέπει να δοκιμαστούν και δεχθούν έγκριση από έναν αριθμό φορέων που επιβλέπουν τη δημιουργία νέων προτύπων για καταναλωτικά προϊόντα. Ο ίδιος ο δρ. Gan ομολογεί πως η ομάδα του θα πρέπει, για παράδειγμα, πριν κάνει οποιαδήποτε πρόταση για συγκεκριμένες προδιαγραφές, να βρει έναν τρόπο επιτάχυνσης στην ανάγνωση των δεδομένων αυτών: αν ένας δίσκος φέρει στην επιφάνειά του υλικό μεγέθους 1 PΒ (petabyte), με τις ταχύτητες ανάγνωσης των... DVD θα χρειάζονταν πολλά λεπτά μόνο για να βρεθεί ένα επιθυμητό αρχείο, πόσο μάλλον να αναγνωστεί.
Σε κάθε περίπτωση, η χρήση ενός οπτικού δίσκου αυτής της χωρητικότητας θα απαιτούσε αφενός νέα συσκευή ανάγνωσής του (drive), αφετέρου θα είχε νόημα αρχικά μόνο σε επαγγελματικό περιβάλλον κι εκεί για σκοπούς αρχειακούς και δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας. Σε κάποια χρόνια από σήμερα, ωστόσο, ποιός ξέρει...; Κάπου θα πρέπει να αποθηκεύουμε τα βιντεάκια που θα εγγράφουμε με βιντεοκάμερες ανάλυσης... 16Κ!
