Υπάρχει ένας μικρός αριθμός τηλεοπτικών σειρών που, οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν ακολουθήσει αυτή η μορφή ψυχαγωγίας στο μέλλον, θα παραμείνουν εμβληματικές: κομβικά σημεία μετά από τα οποία άλλαξαν οι προσδοκίες του κοινού αναφορικά με το τί μπορεί να παρακολουθήσει στην οθόνη της τηλεόρασής του. Η περίφημη σειρά Twilight Zone, τόσο η αρχική στην δεκαετία του '60 όσο και η ανανεωμένη στην δεκαετία του '80, ανήκει ασυζητητί σε αυτές τις εμβληματικές σειρές - και η σειρά Black Mirror του βρετανικού Channel 4, από πολλές απόψεις πνευματικός διάδοχος και των δύο, επίσης. Ο τρόπος με τον οποίο το Black Mirror διαπραγματεύεται σύγχρονα θέματα και προβλήματα της κοινωνίας και της τεχνολογίας, μέσα από το ευέλικτο κι αλληγορικό πρίσμα του φανταστικού, δεν χαρακτήρισε καμία άλλη σύγχρονη τηλεοπτική σειρά στον κόσμο. Η τηλεθέασή της, ωστόσο, δεν συμβάδισε με την ποιότητα της και όλοι φοβόμασταν πως μετά τους δύο κύκλους του Channel 4 δεν θα υπήρχε συνέχεια. Ευτυχώς "την σκυτάλη πήρε" η Netflix και ο τρίτος κύκλος είναι διαθέσιμος μέσα από την δική της υπηρεσία περιεχομένου. Τί μπορούν να περιμένουν οι τηλε-Δικτυο-θεατές από αυτόν;

Ο νέος κύκλος διατηρεί το φορμά των προκατόχων του: έξι αυτοτελή επεισόδια, άσχετα μεταξύ τους όσον αφορά στο σενάριο, τους ηθοποιούς και την εξέλιξη, σχετικά ωστόσο όσον αφορά το πώς κάθε ένα από αυτά προσεγγίζει το κύριο θέμα του. Όλα χρησιμοποιούν την τεχνολογία με κάποιο τρόπο - είτε την διαθέσιμη και σήμερα, είτε την διαθέσιμη σύντομα, είτε την διαθέσιμη σε πολλά χρόνια από σήμερα - και όλα εξετάζουν έκρυθμες, παράξενες καταστάσεις οι οποίες όμως, στο χρονικό πλαίσιο στο οποίο υποτίθεται πως ανήκουν πάντοτε, θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβούν στον οποιονδήποτε από μας. Ο σεναριογράφος και δημιουργός του Black Mirror, ο διάσημος Charlie Brooker, επιτυγχάνει και αυτή τη φορά να... "πατήσει τα κουμπιά" του τηλεθεατή ακριβώς επειδή ο τελευταίος δεν είναι καθόλου δύσκολο να φανταστεί τον εαυτό του στην θέση του πρωταγωνιστή ή των πρωταγωνιστών κάθε επεισοδίου. Κάτι όχι ακριβώς εύκολο.

Μία διαφορά του νέου Black Mirror σε σχέση με τα παλαιότερα είναι εξαιρετικά εύκολο να γίνει αντιληπτή από τους θεατές που έχουν παρακολουθήσει τους προηγούμενους κύκλους: η τεχνολογία που χρησιμοποιείται ως κινητήρια δύναμη στην εξέλιξη των έξι αυτών επεισοδίων δεν είναι... διαστημική ή εξόχως μελλοντολογική στις πιο πολλές περιπτώσεις. Υφίσταται και σήμερα ή θα υφίσταται πολύ σύντομα - γεγονός που επιτρέπει στην σειρά να διαπραγματευτεί θέματα όπως τα κοινωνικά δίκτυα, η εικονική πραγματικότητα, τα video games, τα προσωπικά δεδομένα και η ιδιωτικότητα με τρόπο καθόλου, μα καθόλου άσχετο με την καθημερινότητα των πολιτών του Δυτικού κόσμου. Πρόκειται για κλασική περίπτωση... τεχνολογίας ταχύτερης από την πένα του σεναριογράφου, ίσως, αλλά και συνειδητή επιλογή του Brooker να αφήσει αιχμές που μπορεί να αντιληφθεί ακόμη και το κοινό που δεν ασχολείται με τα αυτοκινούμενα οχήματα, το hacking, τα εμφυτεύματα, τις αποθήκες αναμνήσεων και το The Internet of Things.