Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους δεν αισθανόμαστε πως πρέπει να... συμπάσχουμε απαραίτητα με τις δισκογραφικές εταιρείες, όταν "κλαίγονται" για τα μικρότερα περιθώρια κέρδους τους σε σχέση με το παρελθόν ή τα διαφυγόντα κέρδη τους από την πειρατεία - και ένας σημαντικός λόγος είναι αυτός: "κλαίγονται" μεν, έχουν εξασφαλίσει πως μας "δένουν" με άλλους τρόπους, περισσότερο πονηρούς, δε. Το Αθηνόραμα Digital έχει κάνει, για παράδειγμα, και στο παρελθόν λόγο στο μοντέλο χρήσης που οι δισκογραφικές έχουν "περάσει" με την καθιέρωση των ψηφιακών καταστημάτων μουσικής. Επί του πρακτέου, τα τραγούδια που αγοράζουμε δεν μάς ανήκουν με την τυπική έννοια του όρου. Έχουμε αγοράσει μόνο τα... δικαιώματα ακρόασης, τίποτε περισσότερο. Και, πριν από μερικές μέρες, οι δισκογραφικές βρήκαν και νομικό "πάτημα" στη διαφοροποίηση ανάμεσα στα υλικά και ψηφιακά μέσα, χάρις στη σχετική απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου.
Πράγματι, ένας αμερικανός δικαστής ονόματι Richard Sullivan, σε δίκη όπου προέδρευσε ανάμεσα στην δισκογραφική Capitol Records και την υπηρεσία μεταπώλησης ReDigi, αποφάνθηκε πως οι χρήστες δεν δικαιούνται να πουλήσουν ή αγοράσουν "δεύτερο χέρι" τα ψηφιακά αρχεία μουσικής που έχουν νόμιμα αποκτήσει από υπηρεσίες όπως το iTunes ή το Amazon. O Sullivan χαρακτήρισε ως "καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων" την περίπτωση στην οποία ένα χρήστης αγοράζει τα τραγούδια ενός μουσικού CD από το iTunes, τα ακούει, τα βαριέται και στη συνέχεια επιθυμεί να τα πουλήσει ως "μεταχειρισμένα" μέσα από την υπηρεσία ReDigi. Πλαισιώνεται έτσι για πρώτη φορά νομικά η διαφορά ανάμεσα στο υλικό μουσικό CD και τα ψηφιακά αρχεία μουσικής, αφού το πρώτο είναι νόμιμο να μεταπωλήσουμε ως μεταχειρισμένο χωρίς να θίγονται πνευματικά δικαιώματα, ενώ τα δεύτερα όχι.
Η ReDigi θα ασκήσει έφεση, βέβαια, και σημειώνει πως η έκδοση 2.0 και οι επόμενες των σχετικών της μηχανισμών μεταπώλησης ψηφιακών τραγουδιών είναι πιθανό να μην αποτελούν παράβαση του νόμου, αν το σχετικό αρχείο μουσικής με κάποιο τρόπο "συνδέεται" με το δικαίωμα χρήσης του και το "ακολουθεί". Δεν χωρά αμφιβολία στο γεγονός, ωστόσο, ότι η απόφαση θέτει... επικίνδυνο νομικό προηγούμενο και ότι έχει προεκτάσεις στην μεταπώληση και άλλων ψηφιακών "αγαθών". Ενώ είναι νόμιμη η μεταπώληση χάρτινων βιβλίων, για παράδειγμα, των ψηφιακών θα μπορούσε να απαγορευθεί - το ίδιο ισχύει και με τα DVD/Blu-ray και τα νόμιμα αρχεία video διαφόρων ταινιών, τα games σε συσκευασία και τα games από υπηρεσίες όπως η Steam κλπ. Θα παρακολουθούμε το θέμα από κοντά, έστω κι αν στην Ελλάδα έχει για... ευνόητους λόγους σαφώς λιγότερο ενδιαφέρον κι έκταση απ' ότι στο εξωτερικό - αν μη τί άλλο επειδή οι νόμιμοι χρήστες ψηφιακού περιεχομένου και στη χώρα μας με τον καιρό αυξάνονται. Κρίμα δεν είναι να αγοράζεις κάτι και... τη στιγμή που φτάνει στο σκληρό σου δίσκο, να έχει απαξιωθεί ήδη; Ε, ναι!
