Οφείλουμε να ομολογήσουμε, πάντως, τρία πράγματα. Ένα: ο μηχανισμός οπτικής αναγνώρισης χαρακτήρων είναι απρόσμενα ακριβής - ναι, και στα ελληνικά - και όντως αξίζει μνείας. Δύο: η αυτονομία του Note III, ειδικά για συσκευή με τόσο μεγάλη οθόνη, είναι εκπληκτική. Μαζί με το LG G2, είναι ίσως τα μόνα δύο smartphones που συναντήσαμε φέτος, τα οποία "αντέχουν" για μία ολόκληρη εργασιακή μέρα - και μάλιστα έντονη τέτοια. Τρία: η δυνατότητα παράλληλης εκτέλεσης εφαρμογών, με τον τρόπο που την έχει υλοποιήσει η Samsung, είναι πάρα, μα πάρα πολύ χρήσιμη. Αν και πολλά video... επιμένουν στο πενάκι όταν την επιδεικνύουν, είναι άνετα διαχειρίσιμη και με τα ακροδάκτυλα - και για τους χρήστες με πραγματικά (αλλά πραγματικά) υψηλές απαιτήσεις και διάθεση "να κάνουν δουλειά" με το κινητό τους, αυτή η ιδιότητα του Note III ίσως δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό το όχι ευκαταφρόνητο ποσό των €799 που ζητά.
Αυτή η έμφαση που έχει δοθεί στο επαγγελματικό προφίλ του Note III, ωστόσο, βλάπτεται από ένα σωρό άλλα... περιττά να τα πούμε... ανόητα να τα πούμε... άτοπα να τα πούμε... χαρακτηριστικά του software που η Samsung έχει "φορτώσει" στο βασικό λειτουργικό του Android. Οι Κορεάτες για κάποιο λόγο αισθάνονται πως όσο πιο πολλές λειτουργίες, οποιουδήποτε είδους και βαθμού χρησιμότητας, έχουν να καταγράψουν σε κάποια μακροσκελή λίστα, τόσο το καλύτερο. Διαφωνούμε και δηλώνουμε πως η ονειρεμένη μας έκδοση-remix στο software του Note III θα ήταν μία Android 4.4 KitKat με τον μηχανισμό διαχείρισης πολλαπλών εφαρμογών και τίποτε, μα τίποτε άλλο. Ίσως αν η Samsung έδινε την επιλογή του τί να μπορεί να εγκαταστήσει και τί να απεγκαταστήσει ο χρήστης, να μην ενοχλούσαν τόσο όλα αυτά τα και να ήταν όλα καλύτερα. Όχι ίσως. Θα ήταν.
Το Galaxy Note III, άλλωστε, δεν θα σταθεί αιτία για να... συμπαθήσει κανείς τα smartphones της Samsung αν τα αντιπαθούσε για συγκεκριμένους λόγους ήδη. Η οθόνη του είναι η γνωστή τύπου Super AMOLED η οποία αποδίδει μεν πολύ καλά το μαύρο χρώμα, έχει να επιδείξει υψηλή αντίθεση αλλά και τόσο εκτυφλωτικά, φλούο, αντιρεαλιστικά χρώματα, που μετά από κάποια ώρα χρήσης γίνονται δυσάρεστα. Όπως και στο Galaxy S4, η Samsung δίνει κάποιες επιλογές που... "καθησυχάζουν" κάπως τα χρώματα, αλλά όχι αρκετά. Το πλαστικό περίβλημα, δε - το... "κόκκινο πανί" στα μάτια όσων απεχθάνονται το φθηνό αυτό υλικό σε πανάκριβες συσκευές - στο Note III έχει διαφοροποιηθεί: το πίσω τμήμα έχει την υφή "δέρματος" (αλλά παραμένει πλαστικό), ενώ στην πρόσοψη το πλαστικό είναι σε ένα βαθμό ματ και όχι τόσο γυαλιστερό (οι Κορεάτες έχουν επίσης με επιτυχία μειώσει και το πλαίσιο γύρω από την οθόνη). Δεν παύει, πάντως, να είναι μία συσκευή που τραβά τα βλέμματα όχι λόγω σχεδιασμού - αυτός είναι πια εντελώς κοινότυπος και αδιάφορος - αλλά λόγω μεγέθους. Και αν είναι... γι' αυτό, ε, υπάρχουν και ακόμη μεγαλύτερα phablets στην αγορά!
