To ίδιο πράγμα, δηλαδή τη δημιουργία ειδικού software για συγκεκριμένα προϊόντα hardware, δεν θα μπορούσε να μην κάνει η Microsoft και για την άλλη μεγάλη κατηγορία περιφερειακών στην οποία δραστηριοποιήθηκε έντονα από το 1996 ως και το 2006: των χειριστηρίων κάθε τύπου για PC. Στη σειρά π.χ. των SideWinder που είχαμε αναφέρει χθες, υπήρχαν πολλά και τελείως διαφορετικά μεταξύ τους προϊόντα, οπότε η Microsoft ανέπτυσσε ξεχωριστό software ελέγχου και ρυθμίσεων για τα περισσότερα από αυτά: άλλο ήταν "κομμένο και ραμμένο" για το Strategic Commander, για παράδειγμα, άλλο για το GameVoice, άλλο για τα joystick, άλλο για τα joypad, αλλά άλλο για το Dual Strike, που ήταν κάτι... ενδιάμεσο των δύο τελευταίων. Πολλοί εικάζουν ότι ένας από τους λόγους που η Microsoft στα τέλη της περασμένης δεκαετίας εγκατέλειψε τα εξειδικευμένα χειριστήρια και επικεντρώθηκε στα mouse και τα πληκτρολόγια, ήταν και αυτός των πόρων για ανάπτυξη software. Για όσα χρόνια προωθούσε το συνδυασμό αυτών των χειριστηρίων με προσαρμοσμένο λογισμικό ελέγχου, όμως, το έκανε σωστά.

Η έλευση των Windows XP άλλαξε την κατάσταση αυτή σε πολλαπλά επίπεδα: με την ωρίμανση των υποσυστημάτων της DirectX, του τμήματος software που αναλαμβάνει από τα XP και μετά τον έλεγχο κάθε περιφερειακής συσκευής, σταμάτησε να υφίσταται το θέμα του "εξειδικευμένο λογισμικό για κάθε συσκευή". Από την οπτική γωνία των κατασκευαστών - και της Microsoft - είναι σαφέστατα λογικό: για παράδειγμα, ένα γενικό είδος software "διαβάζει" τί είδους συσκευή είναι π.χ. μια κάμερα LifeCam που μόλις συνθέθηκε σε ένα PC και οι drivers της συγκεκριμένης συσκευής "ενημερώνουν" τα Windows για τις δυνατότητές της. Η προσέγγιση αυτή κάνει ευκολότερη τη ζωή και του χρήστη αλλά, εκ των πραγμάτων, συνεπάγεται και κάποιους περιορισμούς που δεν επιτρέπουν την εκμετάλλευση κάθε μεμονωμένου προϊόντος στο maximum. Γεγονός που, ειρωνικά, επέτρεψε στην μεγάλη αντίπαλο της Microsoft στα περιφερειακά για PC, τη Logitech, να "περάσει μπροστά" την τελευταία δεκαετία σχεδόν, αφού η δεύτερη συνεχίζει να προσφέρει ειδικό software για κάθε συσκευή της.

H καλύτερη απόδειξη, πάντως, του γεγονότος ότι η Microsoft αντιλαμβάνεται όπως έκανε πάντα τη σχέση ανάμεσα στο hardware και το software, δεν μπορεί να είναι άλλη από τα Windows 8/RT. Το γραφικό περιβάλλον και των δύο έχει εξ αρχής σχεδιαστεί για χρήση από συγκεκριμένα είδη συσκευών, με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά - κυρίως τα tablet - με ό,τι αυτό σημαίνει. Ειδικά τα Windows RT έχουν σχεδιαστεί πρακτικά μόνο για τέτοιες συσκευές... και μάλιστα τέτοιες συσκευές συγκεκριμένων προδιαγραφών (πέρα από τις οθόνες αφής δηλαδή). Και μπορεί το Microsoft Surface να ήλθε στην αγορά ως αντιπρόταση στην μεγάλη επιτυχία των iPad, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το λειτουργικό της αμερικανικής εταιρείας και το υλικό που στηρίζεται σε αυτό, δεν συνεργάζονται άψογα ως η αντιπρόταση αυτή!