Στο πλαίσιο της ειδικής σειράς άρθρων μας σχετικά με την ταχύτερη οικιακή Δικτυακή σύνδεση που μπορεί να έχει κανείς αυτήν την στιγμή στη χώρα μας (την λεγόμενη Multi-Gigabit) καλύπτουμε όλα όσα θα ήθελε να γνωρίζει κανείς γι' αυτήν. Και μετά από τα... βασικά, σειρά έχει το πώς: οι τρόποι, δηλαδή, με τους οποίους μπορεί να υλοποιήσει κανείς στο σπίτι του μία σύνδεση αυτού του επιπέδου με το Internet και οι επιλογές που έχει στην διάθεσή του για κάτι τέτοιο.

Όσον αφορά στην υλοποίηση Multi-Gigabit, αυτή μπορεί να κινηθεί σε διαφορετικά επίπεδα ανάλογα με δύο κυρίως παραμέτρους: την διαρρύθμιση του οικιακού περιβάλλοντος μέσα οποίο αυτή θα λειτουργήσει και την υποδομή που είναι ή δεν είναι διαθέσιμη για να "μοιράσει" κανείς αυτήν την Δικτυακή σύνδεση σε όλο το σπίτι. Η απλούστερη δυνατή υλοποίηση είναι προφανώς η... "σκέτη", αυτή δηλαδή που δεν προσθέτει τίποτε περισσότερο από αυτό που είναι υποχρεωμένος να προσφέρει ο εκάστοτε τηλεπικοινωνιακός πάροχος: μία και μοναδική συσκευή modem/router που αναλαμβάνει τόσο να "λάβει" από τον πλησιέστερο κόμβο οπτικών ινών την Δικτυακή σύνδεση αυτήν καθ' αυτήν, όσο και να την διαμοιράσει στις διάφορές συσκευές - κινητά, tablet, laptop, Smart TV κλπ. - που την χρειάζονται.

Ο διαμοιρασμός αυτός μπορεί να γίνει τόσο ασύρματα (η συνηθέστερη προσέγγιση για τις δημοφιλέστερες προσωπικές συσκευές τεχνολογίας σήμερα) όσο και ενσύρματα (χρησιμότερη προσέγγιση π.χ. για PC), αν και για να έχει νόημα η δεύτερη θα πρέπει το modem/router να τοποθετηθεί σε ευνοϊκό σημείο ώστε να μην "τρέχουν καλώδια" Ethernet στο πάτωμα του εκάστοτε σπιτιού. Οι καταναλωτές δεν έχουν πάντοτε λόγο στο πού θα τοποθετηθεί η συσκευή modem/router, καθώς οι τεχνικοί των παρόχων είναι νομικά υποχρεωμένοι να "φέρουν την οπτική ίνα" στο οικιακό περιβάλλον αλλά όχι απαραίτητα στο βέλτιστο σημείο για το κάθε σπίτι ξεχωριστά.

Τόσο εξαιτίας αυτού του γεγονότος, όσο και του γεγονότος ότι οι συσκευές modem/router που προσφέρουν με τις Δικτυακές τους συνδέσεις οι πάροχοι δεν είναι κορυφαία μοντέλα αυτής της κατηγορίας ακριβώς, οι καταναλωτές με απαιτήσεις - και τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις βέβαια - μπορούν να ζητήσουν να χρησιμοποιηθεί συσκευή "διαμοιρασμού" (router) της δικής τους επιλογής και μόνο η συσκευή της σύνδεσης αυτής καθ' αυτής (modem) να είναι αυτή που αξιοποιεί ο εκάστοτε τηλεπικοινωνιακός πάροχος με τις συνδέσεις Multi-Gigabit που προσφέρει εμπορικά.

Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει σαφώς περισσότερη ευελιξία, καθώς οι καταναλωτές μπορούν να "πάρουν" την Δικτυακή σύνδεση από το modem (ενσύρματα ώστε να μην θυσιάσουν ποσοστό από την ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων της) και να την διαχειριστούν ενσύρματα ή ασύρματα όπως κρίνουν οι ίδιοι καλύτερα για το εκάστοτε σπίτι. Εκεί μπορεί να αξιοποιηθεί συσκευή ενσύρματης διαχείρισης (switch) όπου μπορούν να συνδεθούν στην συνέχεια είτε συσκευές απευθείας μέσω καλωδίου Ethernet, είτε ασύρματοι "κόμβοι" (access points) που θα προσφέρουν πρόσβαση π.χ. σε smartphones ή tablets στην πλήρη ταχύτητα που αυτά μπορούν να αντλήσουν ή να στείλουν δεδομένα.

Το... ιδανικό - και γι' αυτό δυστυχώς σπάνιο - "σενάριο" διασύνδεσης είναι αυτό όπου έχει γίνει κατά την δημιουργία μιας οικίας πρόβλεψη για δικτύωση με τοποθέτηση καλωδίων επιπέδου CAT6 ή ανώτερων μέσα στους τοίχους εξ αρχής. Αυτό το σχήμα "δομημένης καλωδίωσης", όπως λέγεται, επιτρέπει την χρήση switch απευθείας πάνω στο modem/router του παρόχου και "διοχέτευση" της σύνδεσης σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού - στις γνωστές "πρίζες" Ethernet που συναντά κανείς σε εταιρικά περιβάλλοντα - με ελάχιστες ή και μηδενικές απώλειες στην ταχύτητα αποστολής και λήψης δεδομένων (αναλόγως και με την έκταση του σπιτιού βέβαια). Στις ίδιες "πρίζες" μπορεί να συνδέσει κανείς προφανώς και ασύρματους "κόμβους" έτσι ώστε σε κάθε δωμάτιο μία σύνδεση Multi-Gigabit να αποδίδει πολύ κοντά στο μέγιστο.

Καθώς, ωστόσο, υπολογίζεται πως σε λιγότερο από το 10% των νεόδμητων κατοικιών στην ελληνική επικράτεια - από π.χ. το 2010 και μετά - έχει γίνει εξ αρχής πρόβλεψη για δομημένη καλωδίωση επιπέδου CAT6, αυτό που οι πιο πολλοί καταναλωτές στα μεγάλα αστικά κέντρα καταλήγουν να κάνουν είναι να "επεκτείνουν" την ασύρματη σύνδεση του αρχικού modem/router σε όλο το σπίτι μέσω συσκευών "επανάληψης" σήματος (repeaters), με την παραδοχή της απώλειας ποσοστού ταχύτητας στην λήψη κι αποστολή δεδομένων (που ούτως ή άλλως κάνουμε όλοι με το... "σπιτικό Wi-Fi"). Το ποσοστό αυτό δεν είναι συνήθως αρκετά υψηλό ώστε να αλλάξει ριζικά την εμπειρία χρήσης μιας Δικτυακής σύνδεσης Multi-Gigabit, δεν παύει όμως να είναι υπαρκτό.

Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα στον κόσμο της τεχνολογίας, όσο περισσότερα χρήματα προτίθεται να ξοδέψει κανείς για Δικτυακό εξοπλισμό, τόσο μικρότερες "υποχωρήσεις" υποχρεώνεται να κάνει στην διαχείριση της πρόσβασής του στο Internet - αρκεί να έχει τηρήσει ορισμένα... "προαπαιτούμενα" στην διαχείριση αυτή. Τα οποία θα εξηγήσουμε ένα-ένα στο πρακτικό τμήμα της σειράς άρθρων μας για την χρήση μιας Δικτυακής σύνδεσης Multi-Gigabit, εννοείται!

Τον απαραίτητο εξοπλισμό για την υλοποίηση, τις δοκιμές και τις πρακτικές μας εντυπώσεις συνολικά από τις σύγχρονες οικιακές συνδέσεις Multi-Gigabit προσέφερε η TP-Link - την ευχαριστούμε!