Πώς ακριβώς γίνεται αισθητή η διαφορά στη χρήση ενός PC, από τη στιγμή που αυτό θα αξιοποιήσει δίσκο τεχνολογίας SSD; Με μία σειρά από τρόπους. Ο χρόνος εκκίνησης του Η/Υ, η είσοδος δηλαδή στα Windows ή το OS-X, μειώνεται στο μισό ή λιγότερο. Οι εφαρμογές εκτελούνται σχεδόν ακαριαία κι επιταχύνονται όλες σχεδόν οι λειτουργίες τους. Η εναλλαγή ανάμεσα σε πολλές εφαρμογές γίνεται ομαλότερα (με το ίδιο ποσό κεντρικής μνήμης στο PC), επειδή η εικονική μνήμη του λειτουργικού βασίζεται σε πολύ ταχύτερο μέσο αποθήκευσης. Τα games δεν αργούν να μεταβούν από τη μία "πίστα" στην επόμενη, καθώς τα απαραίτητα σχετικά δεδομένα μεταφέρονται σχεδόν ακαριαία. Η συνολική "εντύπωση χρήσης" (αν έπρεπε να την αποτυπώσουμε με έναν μόνο όρο), ανάμεσα σε δύο PC, ένα με δίσκο SSD και ένα χωρίς, είναι εντελώς διαφορετική. Όπως θα διαπιστώσουν, άλλωστε, οι φίλοι και οι φίλες του Αθηνόραμα Digital τις επόμενες μέρες, δεν είναι μόνο... θέμα εντυπώσεων η θεαματική αύξηση των επιδόσεων. Είναι και μετρήσεων.

Η χρήση των δίσκων SSD, ωστόσο, έχει φέρει κι άλλα σημαντικά θετικά στοιχεία στον κόσμο των Η/Υ (είτε μιλάμε για PC είτε για Mac). Καθώς δεν έχουν κινητά μέρη, οι SSD δεν καταναλώνουν παρά ελάχιστη ενέργεια (πρακτικά μηδενική σε αδράνεια), δεν εκλύουν θερμότητα, δεν ακούγονται καθόλου (κι όταν λέμε καθόλου... εννοούμε καθόλου) και δεν ταλαιπωρούνται από κραδασμούς (που και ακούγονται και πιθανές επιπτώσεις απώλειας δεδομένων μπορούν να έχουν). Οι δίσκοι SSD, άλλωστε, είναι αυτοί που πρακτικά κατέστησαν εφικτό το σχεδιασμό πανάλαφρων, κομψών laptop τύπου MacBook Air ή άλλων φορητών υπολογιστών UItraportable, που είναι αθόρυβοι, εκκινούν γρήγορα και επανέρχονται από κατάσταση αδράνειας άμεσα.

Οι φίλοι και οι φίλες του Αθηνόραμα Digital που παρακολουθούν ίσως τις εξελίξεις στο χώρο των Η/Υ στενότερα, κάποτε θα μπορούσαν να καταθέσουν δύο ενστάσεις για τη χρήση των δίσκων SSD: την... παιδική ασθένεια της προβληματικής διαχείρισης του χώρου τους, λόγω των ανώριμων υποσυστημάτων ελέγχου, καθώς και το υψηλό κόστος απόκτησης ανά ΜΒ χώρου, σε σχέση πάντοτε με έναν παραδοσιακό, μηχανικό σκληρό δίσκο. Η πρώτη παιδική ασθένεια έχει εδώ και σχεδόν 18 μήνες ξεπεραστεί: ήταν θέμα software και όχι τόσο υλικού, στην ουσία, οπότε σήμερα κανένας από τους νέους δίσκους SSD, ακόμη και οι απολύτως εισαγωγικοί, δεν αντιμετωπίζει ζήτημα σχετικό.