Το περίφημο γνωμικό... "στη ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα" είναι και πρακτικά αποδεδειγμένο ότι, στα laptops τουλάχιστον, ισχύει. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές που επιβάλλουν οι παρούσες τεχνολογίες, δεν είναι εφικτό σε έναν φορητό υπολογιστή να έχουμε και μεγάλη αυτονομία (λειτουργία επί 5+ ώρες χωρίς διακοπή και ανάγκη για φόρτιση), και 3D γραφικά αρκετά καλά ώστε να παίζουμε σύγχρονα PC games με αυτά. Θα έχει κανείς ή το ένα ή το άλλο, επειδή τα laptop με πολύ καλά γραφικά ενσωματώνουν τις αντίστοιχα καλές κάρτες γραφικών, οι οποίες όμως καταναλώνουν πάρα πολύ ρεύμα. Τα τελείως βασικού επιπέδου chipset γραφικών, από την άλλη, όπως αυτά της Intel, δεν έχουν απαιτήσεις σε ενέργεια, αλλά έχουν και... τραγικές επιδόσεις για ο,τιδήποτε άλλο πέραν της απλής προβολής παραθύρων.
Ναι, αλλά αν εμείς... συνεχίζουμε να θέλουμε και τα καλά γραφικά, και την αυτονομία;
Η nVidia είχε πειραματιστεί στο παρελθόν με διάφορες προσεγγίσεις για το πρόβλημα, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο κομψές. Κάποιες απαιτούσαν reboot για να λειτουργήσουν (όχι το καλύτερο ακριβώς). Άλλες απαιτούσαν από το χρήστη να κάνει ο ίδιος χειρωνακτικά την αλλαγή ανάμεσα στα δύο chip γραφικών που ενσωμάτωνε ένα laptop (το "δυνατό" chip και το "οικονομικό" chip), κάτι όμως που σύμφωνα με τις έρευνες των κατασκευαστών οι χρήστες... απλώς δεν έκαναν. Η αμερικανική εταιρεία, ωστόσο, φαίνεται να έχει τελικά βρει τη λύση με το Optimus, μία τεχνολογία που συνδυάζει hardware και software για να κάνει αυτήν την εναλλαγή απροβλημάτιστα και να μας προσφέρει επιτέλους λεπτά, ελαφρά αλλά κανονικά gaming laptops.
Το Optimus είναι ουσιαστικά το software. Αυτό εγκαθίσταται στο σύστημα με τη μορφή ειδικού driver, του οποίου η δουλειά είναι ακριβώς αυτή: να διακρίνει πότε ένα laptop (που ενσωματώνει ένα chip γραφικών για τα "απλά πράγματα" και ένα κατάλληλο για 3D games και άλλες απαιτητικές δουλειές) χρειάζεται το ένα chip και πότε το άλλο. Το Optimus επιτυγχάνει κάτι τέτοιο παρακολουθώντας συνεχώς τί εφαρμογές εκτελεί ο χρήστης, ώστε να ενερργοποιεί είτε το ένα chip, είτε το άλλο. Έτσι, όταν ο χρήστης π.χ. απλώς βλέπει Web sites ή ακούει μουσική, λειτουργεί το chip που καταναλώνει τη λιγότερη ενέργεια, ώστε το laptop να αντέξει περισσότερες ώρες. Όταν όμως ο χρήστης αρχίσει να παίζει ένα παιχνίδι με 3D γραφικά ή ξεκινήσει να παρακολουθεί ταινία υψηλής ευκρίνειας (στης οποίας την αποκωδικοποίηση βοηθά η "καλή" κάρτα γραφικών), ενεργοποιείται το ισχυρό chip. Με τις όποιες επιπτώσεις στην αυτονομία.
