Το άλλο εντυπωσιακό στοιχείο με το Vaio της σειράς X - πέραν του κορυφαίου design δηλαδή - εντοπίζεται στο... πόση τεχνολογία έχουν καταφέρει να "στριμώξουν" οι μηχανικοί της Sony μέσα σε αυτό το απίθανα λεπτό, περιορισμένο περίβλημα. Ο σκληρός δίσκος είναι τεχνολογίας SSD: καθόλου κινητά μέρη, ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας, άκρως ικανοποιητικά για γενική χρήση 128 GB χώρου. Ο επεξεργαστής είναι μεν της οικογένειας των Intel Atom, είναι όμως το μοντέλο Z540 των δύο πυρήνων και χρονισμού στα 1.8 GHz, καταφανώς ανώτερος του σχετικά αδύναμου N280 που στηρίζει όλα τα netbooks του πλανήτη πρακτικά. Και τα 2 GB μνήμης είναι αρκετά ώστε τα Windows 7 να λειτουργούν άνετα - πολύ θετική και η σαφώς γρήγορη εκκίνησή τους, χάρις στον SSD.

Ο υπόλοιπος εξοπλισμός εμφανίζεται πληρέστατος, ειδικά αν σκεφτεί (και πάλι) κανείς το μέγεθος της συσκευής. Δύο θύρες USB για σχετικά περιφερειακά, ασύρματη σύνδεση Wi-Fi N και ενσύρματη Gigabit Ethernet, συμβατότητα με περιφερειακά Bluetooth 2.1, ακόμη και Webcam βασικών δυνατοτήτων, είναι όλα παρόντα. H έξοδος VGA για σύνδεση με monitor ή προβολείς δεν νομίζουμε να χρησιμοποιηθεί ιδιαίτερα - η ύπαρξή της εκεί δεν μας... πειράζει ακριβώς βέβαια - ενώ οι κάρτες μνήμης που δέχεται το νέο Vaio είναι και τύπου Memory Stick, αλλά και τύπου SD. Τα ηχεία του Χ είναι αδύναμα - αναμενόμενο - αλλά για ακρόαση μουσικής υπάρχει πάντα και η είσοδος ακουστικών.

Ιδιαίτερης αναφοράς αξίζει η οθόνη του Χ. Είναι μεν διαγωνίου 11 ιντσών, αλλά από τις καλύτερες που έχουμε συναντήσει σε ultraportable: τεχνολογίας LED, με ζωντανά χρώματα, ευκρινέστατη τόσο σε εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς χώρους. Η ανάλυση των 1366x768 pixel είναι αρκετή για να φαίνονται σωστά όλα τα sites και οι εφαρμογές γραφείου να χρησιμοποιούνται άνετα. Θα ήταν αρκετή και για θέαση ταινιών ανάλυσης 720p, όμως το chipset γραφικών της Intel απλώς δεν έχει αρκετή ισχύ για να προσφέρει κάτι τέτοιο ομαλά και χωρίς προβλήματα στην κίνηση της εικόνας. Επίσης λόγος δεν μπορεί να γίνει για PC games, εκτός κι αν αναφερόμαστε μόνο σε casual παραγωγές τύπου π.χ. Peggle. Οι multimedia επιδόσεις και το gaming, πάντως, δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο σ' αυτού του είδους το laptop, οπότε ζήτημα ουσιαστικό δεν τίθεται.

Απ' όλο τον εξοπλισμό του Vaio της σειράς X, μόνο ένα στοιχείο δεν μας ικανοποίησε απόλυτα: το trackpad. Ενώ έχει ιδιότητες πολλαπλών σημείων πίεσης και επαρκή ακρίβεια στην κατάδειξη, θα μπορούσε σίγουρα να είναι μεγαλύτερο - για να έχει ο δείκτης περισσότερο περιθώριο κίνησης - και τα πλήκτρα του να πιέζονται χαμηλότερα για να διευκολύνουν π.χ. το δεξί κλικ ή το "σύρσιμο" αντικειμένων στο desktop. Εννοείται πως το κατάλληλο mouse είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος να χειριστεί κανείς οποιονδήποτε φορητό υπολογιστή, όμως ειδικά οι κάτοχοι του X - επειδή αυτό... περιφρονεί το concept των τσαντών μεταφοράς - υποψιαζόμαστε πως δεν θα θέλουν να μεταφέρουν άλλο ένα περιφερειακό για να το χρησιμοποιήσουν. Καταλαβαίνουμε ότι αυτή η επιλογή της Sony επηρεάστηκε από το γενικό σχεδιασμό των "μέσα" και των "έξω" της συσκευής, και εν τέλει όλα συνηθίζονται μετά από κάποιο καιρό χρήσης, ακόμη κι έτσι όμως...