Θα ήταν μάλλον... ουτοπικό μία πανδημία της έκτασης που έχει εκλάβει αυτή του κορονοϊού COVID-19 να μην επηρεάσει κάθε πτυχή της καθημερινότητας των πολιτών που την βιώνουν, όμως όλα δείχνουν πως θα έχουμε και... παράπλευρες απώλειες που πιθανώς πολλοί από μας δεν περίμεναν - ξεκινώντας από την ποιότητα εικόνας που λαμβάνουμε από τις δημοφιλέστερες υπηρεσίες ψυχαγωγικού και ενημερωτικού περιεχομένου, όπως τις Netflix και YouTube. Αυτό ακριβώς ξεκίνησε να συμβαίνει από την περασμένη εβδομάδα, όταν από τις υπηρεσίες αυτές ζητήθηκε εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μειώσουν τον όγκο των δεδομένων που καταναλώνουν - για το προσεχές χρονικό διάστημα αλλά χωρίς να οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία αναστολής του μέτρου - "έτσι ώστε να μην οδηγηθεί στα όριά της η τηλεπικοινωνιακή υποδομή" της ΕΕ.
Το αίτημα έκανε ο Thierry Breton, επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εσωτερικών Αγορών και Υπηρεσιών, με το σκεπτικό πως οι οπτικοακουστικές αυτές υπηρεσίες "επιβαρύνουν" με τις αυξημένες απαιτήσεις τους το διαχειρίσιμο εύρος μεταφοράς δεδομένων (bandwidth) που διαθέτουν οι ευρωπαϊκές χώρες συνολικά. Σε μία περίοδο κατά την διάρκεια της οποίας πολλά εκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι απ' ότι "σε κανονικές συνθήκες" εργάζονται και επικοινωνούν μέσω Internet παραμένοντας στις οικίες τους, το ψυχαγωγικό και ενημερωτικό περιεχόμενο υψηλής ανάλυσης των Netflix, ΥouTube και άλλων υπηρεσιών κρίνεται πως μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα "υπερφόρτωσης" (αδόκιμος όρος αλλά ακριβής στα μάτια της ΕΕ) των επίγειων και ασύρματων δικτύων και να καταστήσει δύσκολη την λειτουργία άλλων υπηρεσιών.
Η Netflix όντως υπάκουσε στο αίτημα του Breton και χρησιμοποιεί πλέον κατά 25% χαμηλότερης ποιότητας εικόνα και ήχο (bitrate) στην Δικτυακή διανομή των ταινιών και των σειρών που προσφέρει , ενώ η Google ορίζει πλέον ως προεπιλεγμένη την ποιότητα απεικόνισης συμβατικής ευκρίνειας (SD) σε όλα της τα video, αφήνοντας πάντως στον χρήστη την επιλογή να επαναφέρει την απεικόνιση σε υψηλή ευκρίνεια (HD) ο ίδιος στο εκάστοτε clip αν το επιθυμεί. Μείωση του bitrate των ταινιών και σειρών της, αισθητά μάλιστα, φέρεται να έκανε και η Apple στην υπηρεσία Apple TV+, ενώ η Disney θα ξεκινήσει στις αρχές Απριλίου την εμπορική πορεία της δικής της υπηρεσίας Disney+ στην Ευρώπη επίσης με μειωμένη ποιότητα εικόνας και ήχου.
Όλα τα παραπάνω, πάντως, έχουν ήδη προκαλέσει ουκ ολίγες αντιδράσεις - χαμηλών τόνων βεβαίως λόγω της γενικότερης κατάστασης αλλά σίγουρα ειρωνικών με πολλά καυστικά σχόλια - από αναλυτές και μερίδα του ειδικού Τύπου, καθώς πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως αυτή η κίνηση του Thierry Breton περισσότερο "του εντυπωσιασμού" ήταν παρά απαραίτητη. Κι αυτό γιατί από πολλούς αφενός κρίνεται ότι η ευρωπαϊκή Δικτυακή υποδομή (ειδικά η επίγεια) δεν στερούνταν διαθέσιμου εύρους για να διαχειριστεί την αυξημένη χρήση, αφετέρου γιατί ειδικά οι υπηρεσίες οπτικοακουστικού περιεχομένου α λα Netflix ή YouTube είναι ούτως ή άλλως σχεδιασμένες με τρόπο που αυτόματα τις προσαρμόζει στο διαθέσιμο εύρος διαμεταγωγής δεδομένων.
Πράγματι: ό,τι και να ισχύει για την τηλεπικοινωνιακή υποδομή της ΕΕ αυτή καθ' αυτή, οι Netflix, YouTube, Apple TV+ κλπ. είναι ούτως ή άλλως προσαρμόσιμες σε πραγματικό χρόνο όσον αφορά στα δεδομένα που καταναλώνουν όταν λειτουργούν. Αν π.χ. ξεκινώντας να παρακολουθεί κανείς μία ταινία σε 2160 γραμμές ανάλυσης κάτι άλλο στο τοπικό δίκτυο χρειαστεί εύρος δεδομένων - ή αν για κάποιο λόγο η Δικτυακή μας σύνδεση μειωθεί σε ταχύτητα - χωρίς καμία παρέμβαση του χρήστη η ανάλυση μειώνεται στις 1440, 1080 ή και 720 γραμμές. Το ίδιο συμβαίνει εδώ και χρόνια με το YouTube, το ίδιο και με το Apple TV+ που δοκιμάσαμε. Όταν λοιπόν - σε περιόδους όπου η τηλεπικοινωνιακή υποδομή αντιμετωπίζει αυξημένη χρήση - όλοι ενδέχεται να έχουμε χαμηλότερες ταχύτητες Δικτυακής σύνδεσης, χαμηλότερη θα είναι και η οπτικοακουστική ποιότητα του υλικού αυτών των υπηρεσιών ούτως ή άλλως.
Καυστική, μάλιστα, άποψη για το όλο θέμα εξέφρασε ο διάσημος David Clark, κορυφαίος ερευνητής Δικτυακής τεχνολογίας του MIT κι από τους πρωταγωνιστές στην διαμόρφωση των προτύπων του σύγχρονου Internet, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 μέχρι σήμερα. Ο Clark δήλωσε πως "το εύρος μετάδοσης δεδομένων του Δικτύου σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο δεν είναι κάτι στατικό και προσαρμόζεται στις συνθήκες χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις". "Η άποψη πως για κάποιο λόγο υπάρχει όριο αντοχών στο Δίκτυο και πως αυτό μπορεί να παραβιαστεί με δυσμενείς συνέπειες", συνέχισε, "είναι άτοπη". "Αν μη τί άλλο", κατέληξε ο Clark, "το αίτημα του Breton μαρτυρά πως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά βάση δεν γνωρίζουν πώς ακριβώς λειτουργεί το Internet". Κινήσεις "για το θεαθήναι" ή ημιμάθειας, λοιπόν; Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε ποιό από τα δύο θα προτιμούσαμε, οπότε απλώς... υπομονή.
