Δεν είναι ακριβώς... νέα η διαπίστωση πως οποτεδήποτε ο κόσμος του Hollywood κι ο κόσμος της τεχνολογίας έχουν προσπαθήσει να συνεργαστούν, το αποτέλεσμα απέχει πολύ από το ιδανικό - και για την απόδειξη του γεγονότος δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς... "πώς τα έχουν κάνει" (γιατί αυτή ακριβώς είναι η έκφραση που ταιριάζει) οι κατασκευαστές προϊόντων home cinema και τα κινηματογραφικά studios στην υποστήριξη απόδοσης χρώματος τεχνολογίας HDR. Αρχικά είχαμε μόνο ένα, βασικού επιπέδου πρότυπο (HDR10), στην συνέχεια δεύτερο και κορυφαίο ποιοτικά (Dolby Vision), μετά η Samsung πρωτοστάτησε στην δημιουργία ενός τρίτου (HDR10+) και υπάρχουν ακόμη δύο μελλοντικής και... αδιευκρίνιστης ως τώρα χρήσης (HLG και Technicolor αντίστοιχα). Η Warner, δε, περιέπλεξε κι άλλο τα πράγματα στην CES 2018, υποστηρίζοντας ακόμη ένα πρότυπο από τα παραπάνω χωρίς να διευκρινίσει τί σκοπεύει να κάνει με ορισμένα από τα υπόλοιπα!
Πράγματι: η Warner ανακοίνωσε πως ξεκινώντας από το 2018 θα προσφέρει στις παραγωγές της υποστήριξη στο πρότυπο HDR10+, στου οποίου το στρατόπεδο βρίσκονται ήδη οι Samsung, 20th Century Fox, Panasonic και Amazon Video. Αυτό που δεν φρόντισε να αποσαφηνίσει η Warner, στης οποίας την γκάμα ταινιών υπάγονται πολύ μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες όπως τα Wonder Woman και Dunkirk, είναι η... "επόμενη μέρα" σε καθαρά πρακτικό επίπεδο: η εταιρεία έχει αξιοποιήσει ήδη το Dolby Vision σε μια σειρά από παραγωγές της, υποχρεούται βάσει των προδιαγραφών του HDR να υποστηρίζει σε κάθε Ultra HD Blu-ray το HDR10 ως το minimum... οπότε στα δισκάκια εικόνας 4Κ των ταινιών της από δω και στο εξής θα προσφέρονται ταυτόχρονα τρεις διαφορετικές εκδοχές του ίδιου προτύπου; Είναι εφικτό; Και αν όχι, σκοπεύει η Warner να εγκαταλείψει το Dolby Vision, το οποίο αποδεδειγμένα αναζητούν όσοι διαθέτουν ποιοτικό εξοπλισμό home cinema;
Η περίπτωση του HDR10+ είναι διχαστική ακριβώς επειδή, όταν όλα έχουν ειπωθεί, είναι η μορφή που έπρεπε να έχει η τεχνολογία απόδοσης χρώματος HDR εξ αρχής, με το βασικό HDR10 δηλαδή: δεν συνοδεύεται από το κόστος χρήσης του Dolby Vision για κατασκευαστές και studios, προσφέρει όμως το σημαντικότερο πλεονέκτημα του Dolby Vision, την δυναμική αλλαγή της χρωματικής παλέτας που αξιοποιείται από σκηνή σε σκηνή ή και από καρέ σε καρέ. Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ποιότητα απεικόνισης των HDR10 και Dolby Vision ποικίλλει από απλώς αισθητή έως πάρα πολύ μεγάλη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η αρχική προσπάθεια της Samsung για προώθηση του HDR10+ είναι αξιοπρόσεκτη, έστω κι αν αυτή έχει στηριχθεί και σε άλλα, όχι ακριβώς... αλτρουϊστικά κίνητρα.
Το πρόβλημα είναι πως είμαστε αισίως στον τρίτο χρόνο διαδρομής του περιεχομένου HDR και πως το HDR10 δεν μπορεί έτσι απλά να περιφρονηθεί από κατασκευαστές και studios, ώστε να υιοθετηθεί ως απολύτως minimum το HDR10+. Υπάρχουν πολλά εκατομμύρια συσκευές "εκεί έξω" που δεν υποστηρίζουν το HDR10+ (και δεν θα το κάνουν ποτέ γιατί δεν είναι εφικτή η σχετική αναβάθμισή τους μέσω λογισμικού) και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το HDR10 θα παραμείνει ως το "εισαγωγικό" στις προδιαγραφές του προτύπου HDR. Συν τοις άλλοις, πέρα από πολλά... παχιά λόγια και "θα" εκ μέρους της Samsung και των συμμάχων της, δεν έχουμε ακόμη στα χέρια μας κανένα απτό στοιχείο του πόσο κοντά στο Dolby Vision μπορεί να κινηθεί από πλευράς ποιότητας απεικόνισης το HDR10+.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η κατάσταση της αβεβαιότητας, στην οποία ο καταναλωτής δεν ξέρει ποιές συσκευές να αγοράσει για να έχει σε απεικόνιση HDR το περιεχόμενο που τον ενδιαφέρει, μόνο ωφέλιμη για την αγορά δεν θα μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς. Θα ξεκαθαρίσει, επιτέλους, το τοπίο μέσα στο 2018 ώστε να ξέρουμε τί μπορούμε να προτείνουμε και να προτιμήσουμε σε τηλεοράσεις, player και μορφές διάθεσης ταινιών ή τηλεοπτικών σειρών; Θα προκύψει μία εικόνα παγιωμένη για την τεχνολογία HDR; Ίδωμεν!
