Αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά πως η βιομηχανία του θεάματος και η βιομηχανία της τεχνολογίας αδυνατούν να βρουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας ώστε να συνεργαστούν αποτελεσματικά - όχι μόνο για το συμφέρον του καταναλωτή, αλλά και για το δικό τους! - τρεις μεγάλες πολυεθνικές αποφάσισαν να... περιπλέξουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα στον τομέα της εικόνας 4K/HDR. Πράγματι, οι Samsung, Panasonic και 20th Century Fox ανακοίνωσαν πριν από μερικές ημέρες την πρόθεσή τους να συμμαχήσουν στην προώθηση του προτύπου HDR10+, το οποίο η πρώτη είχε ξεκινήσει να προτείνει ως τον "αντίλογο" στο πρότυπο Dolby Vision την άνοιξη. Τότε ως υποστηρίκτριά της είχε αναδειχθεί η Amazon, αλλά φυσικά ο διανομέας χρειάζεται περιεχόμενο να διανείμει και συσκευές να φιλοξενήσουν την υπηρεσία του, εξ ου και η σύμπραξη με 20th Century Fox και Panasonic αντίστοιχα.
Πρόκειται για μία κίνηση την οποία κάτω από άλλες συνθήκες θα επικροτούσαμε, αν δεν υπήρχε... ένας αριθμός από ζητήματα που μάς εμποδίζει να το κάνουμε. Πρώτο ζήτημα αυτό του timing, καθώς στην αγορά της οικιακής εικόνας επικρατεί ήδη σύγχυση όσον αφορά στα πρότυπα της τεχνολογίας HDR: υπάρχει το αρχικό και περιορισμένο σε δυνατότητες "απλό" HDR10, υπάρχει το εξελιγμένο αλλά όχι δωρεάν για τους κατασκευαστές Dolby Vision, υπάρχει το "τηλεοπτικό" HLG το οποίο υποτίθεται πως θα χρησιμοποιείται μόνο για δορυφορικές μεταδόσεις (αλλά δεν έχουμε ακόμη καν)... και τώρα διεκδικεί θέση και το HDR10+. Δεύτερο ζήτημα αυτό των κινήτρων, καθώς το HDR10+ ουσιαστικά υφίσταται όχι γιατί έχει να προτείνει κάτι παραπάνω από το Dolby Vision, όχι γιατί θα διευκολύνει το καταναλωτικό κοινό στις επιλογές του, αλλά επειδή οι Samsung και Panasonic δεν θέλουν να καταβάλλουν τα χρηματικά ποσά που αντιστοιχούν στα πνευματικά δικαιώματα χρήσης του προτύπου αυτού στην Dolby.
Τρίτο θέμα είναι το αμιγώς πρακτικό, καθώς ένα νέο πρότυπο εικόνας "δεν φτάνει έτσι απλά" μέχρι τα καταναλωτικά σαλόνια: πρέπει να παγιωθούν οι τεχνικές προδιαγραφές του, πρέπει να αποφασιστεί από έναν αριθμό ανεξάρτητων θεσμικών οργάνων το πώς ακριβώς θα πιστοποιείται μία συσκευή προβολής ή αναπαραγωγής ως "συμβατή με HDR10+", πρέπει να δημιουργηθεί στην "αλυσίδα" διαμόρφωσης περιεχομένου 4K/HDR ένας ακόμη "κρίκος" για αξιοποίηση των δυνατοτήτων και αυτού του νέου προτύπου. Δεν έχει σημασία το γεγονός πως το HDR10+ θα προσφέρεται στους κατασκευαστές δωρεάν: σε αυτήν την φάση, και τρία χρόνια μετά από την αρχική πιστοποίηση της εικόνας HDR, οι προαπαιτούμενες διαδικασίες για την υιοθέτηση ακόμη ενός προτύπου της θα μπορούσαν να καθυστερήσουν ακόμη περισσότερο την διείσδυσή της στην ευρύτερη αγορά. Υπενθυμίζουμε πως το Dolby Vision χρειάστηκε 2 χρόνια για να διατεθεί ως εμπορικό προϊόν (κι είναι ακόμη στα πρώτα του βήματα), παρά το "ειδικό βάρος" της Dolby στον χώρο του home cinema.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πηγές και "ψιθύρους" που ακούγονταν στους διαδρόμους της πρόσφατης έκθεσης IFA 2017 στο Βερολίνο, οι Samsung, Panasonic και 20th Century Fox θα επιδιώξουν το πρότυπο HDR10+ να ενσωματωθεί στις προδιαγραφές των δίσκων Ultra HD Blu-ray, οι οποίοι αυτή τη στιγμή υποστηρίζουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία μόνο το "βασικό" πρότυπο HDR10 και σε λίγες ακόμη περιπτώσεις το πρότυπο Dolby Vision. Με δεδομένο ωστόσο το γεγονός ότι οι τελικές προδιαγραφές του HDR10+ θα δοθούν σε κάθε άλλον ενδιαφερόμενο κατασκευαστή από τον Ιανουάριο ή Φεβρουάριο του 2018, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως οι προσδοκίες των τριών πολυεθνικών για υιοθέτηση του προτύπου τους ευρέως σε ταινίες UHD BD μέσα στον επόμενο χρόνο δεν θα πρέπει να είναι, εκ των πραγμάτων, μεγάλες (όσον αφορά στις Δικτυακές υπηρεσίες τα πράγματα θα είναι σαφώς ευκολότερα).
Το HDR10+ είναι στην ουσία... αυτό που θα έπρεπε να είναι εξ αρχής το HDR10: όχι ένα πρότυπο εντελώς βασικού επιπέδου αλλά ένας τρόπος απεικόνισης σχεδιασμένος να ακολουθήσει τις μελλοντικές εξελίξεις χωρίς δυσκολίες και περιορισμούς. Αυτός είναι ήδη το Dolby Vision - και, σε προσεγμένες ταινίες UHD Blu-ray που το αξιοποιούν, η διαφορά συγκριτικά με τις ίδιες διαμορφωμένες σε HDR10 είναι από σημαντική έως πάρα πολύ μεγάλη κατά περίπτωση. Αφήνοντας όμως για λίγο στην άκρη το "τηλεοπτικό" HLG έχουμε ήδη ένα "ίσα-ίσα, απλώς ΟΚ" πρότυπο εικόνας 4Κ/HDR, έχουμε "το σωστό, το καλό" (έστω και με καθυστέρηση 18 μηνών) και τώρα έχουμε ένα τρίτο πρότυπο θα επιδιωχθεί να προωθηθεί ως καλύτερο από το πρώτο αλλά όχι καλύτερο από το δεύτερο (σε κάποια στοιχεία του ούτε καν ισάξιο έστω).
Με άλλα λόγια: έχουμε ήδη, όταν συντάσσονται αυτές οι γραμμές, πολλούς καταναλωτές που δεν είναι σε θέση να "αποκωδικοποιήσουν" τις τεχνικές δυνατότητες των τηλεοράσεων, προβολέων και μέσων αναπαραγωγής HDR: τί μπορεί να απεικονίσει πώς, τί είναι συμβατό με τί, πού βρίσκονται ποιοί περιορισμοί. Με την είσοδο τέταρτου προτύπου-"είδους" HDR στην όλη εξίσωση, θα έχουμε ακόμη περισσότερους στο μέλλον. Αν αυτό δεν καταδεικνύει την έλλειψη σοβαρότητας των κινηματογραφικών studio και των κατασκευαστών απέναντι στην οικιακή αγορά, καθώς και την αδυναμία τους να συνεργαστούν έστω και μία φορά αρμονικά, τότε απλώς... δεν ξέρουμε τί θα μπορούσε. Πραγματικά.
