To γνωστό... "αξίωμα" που σχετίζεται με την ψηφιακή ασφάλεια δεδομένων, το "ό,τι κλειδώνει, ξεκλειδώνει", δείχνει να επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά αυτές τις ημέρες: ένα από τα ισχυρότερα τέτοια συστήματα προστασίας, το AACS 2.0 που αξιοποιείται στους δίσκους Ultra HD Blu-ray ώστε να προστατεύει τις ταινίες υπερυψηλής ευκρίνειας που φέρουν από αντιγραφή, παραβιάστηκε από μία ρωσική εταιρεία ονόματι Arusoft. Το αποτέλεσμα: ένα βοηθητικό πρόγραμμα ονόματι DeUHD, το οποίο αναλαμβάνει - όπως έκαναν διάσημα άλλα utilities του είδους τύπου π.χ. DVD Decrypter - να αναγνώσει έναν τέτοιο δίσκο UHD BD και να δημιουργήσει στον σκληρό δίσκο ενός PC πιστό του αντίγραφο, απαλλαγμένο από το "κλείδωμα" AACS και από τους γεωγραφικούς περιορισμούς που συνεχίζουν να ισχύουν για τις κυκλοφορίες ταινιών σε Ασία, Αμερική και Ευρώπη.
Το DeUHD ολοφάνερα βρίσκεται ακόμη στην αρχή της εξελικτικής του πορείας, καθώς υποστηρίζει μόνο 40 ταινίες UHD BD (από τις υπάρχουσες 200 στο εμπόριο) και μόνο συγκεκριμένα UHD drives για την ανάγνωση των δίσκων. Εστιάζει, δε, μόνο στην μεταφορά ταινιών υπερυψηλής ευκρίνειας σε σκληρό δίσκο, καθώς δεν υποστηρίζει ούτε δίσκους Blu-ray, ούτε δίσκους DVD. Συν τοις άλλοις κοστίζει €199 για να αποκτηθεί. Όμως το γεγονός ότι μία εταιρεία κατάφερε να παρακάμψει το σύστημα προστασίας AACS 2.0 αναμφίβολα "κρούει τον κώδωνα του κινδύνου" για τα κινηματογραφικά studio, τα οποία πιθανότατα θα κάνουν αλλαγές και αναβαθμίσεις σε αυτό σε μελλοντικές κυκλοφορίες ταινιών τους, οι οποίες θα υποχρεώσουν σε αναβαθμίσεις το DeUHD... οπότε θα έχουμε και πάλι το "κυνήγι κλέφτη κι αστυνόμου" (κατά βάση το αντίστροφο) όπως το παρακολουθούσαμε για χρόνια.
Είναι, αλήθεια, ωστόσο, ότι εν έτει 2017 ένα πρόγραμμα όπως το DeUHD δεν ενδιαφέρει πια την αγορά στον βαθμό που το έκαναν οι πρόγονοί του για δίσκους DVD ή Blu-ray. Από την μία πλευρά σημαντικότατο ποσοστό των καταναλωτών που παρακολουθούν ταινίες στο σπίτι έχουν στραφεί πια στις Δικτυακές υπηρεσίες α λα Netflix ή Amazon Video, καθώς και στις υπηρεσίες θέασης (video on demand) που προσφέρονται από τον εκάστοτε πάροχο συνδρομητικής τηλεόρασης που αξιοποιούν ούτως ή άλλως. Και οι δύο επιλογές είναι περισσότερο εύχρηστες και σίγουρα φθηνότερες.
Από την άλλη πλευρά ναι μεν οι ταχύτητες σύνδεσης στο Internet έχουν αυξηθεί, αλλά όχι τόσο ώστε να καθιστούν εύκολη ή πρακτική την λήψη αρχείων των 50, 66 ή και περισσότερων GB που αντιστοιχούν σε έναν δίσκο UHD BD. Περισσότερη αξία δείχνει να έχει το DeUHD για εκείνους τους... συμπλεγματικά ανήσυχους κατόχους μεγάλης συλλογής δίσκων UHD, οι οποίοι θα ήθελαν να δημιουργήσουν αντίγραφα ασφαλείας τωγν ταινιών τους (κι έναν server πολλών TB για να τα αποθηκεύσουν φυσικά). Υποψιαζόμαστε πως, εν τέλει, το Hollywood δεν θα... χάσει πολλές νύχτες ύπνου γι' αυτούς!
