Μπορεί η Marvel Studios να έχει πρακτικά... τελειοποιήσει πλέον την διαδικασία δημιουργίας κινηματογραφικών megahits που στηρίζονται στο υλικό των διάσημων ομώνυμων comics - και ως εκ τούτου να σημειώνει εισπρακτικό "γκολ από τ' αποδυτήρια" σε κάθε νέο της τέτοιο φιλμ - όμως ακόμη και με αυτά τα δεδομένα το Black Panther του Φεβρουαρίου σημείωσε απίθανα, ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία εμπορική. Απέδειξε "με μία κίνηση" τρία πράγματα: πρώτον, ότι ήταν πάρα πολύς ο κόσμος που περίμενε την πρώτη υπερηρωϊκή ταινία με πρωταγωνιστή έγχρωμο ηθοποιό και όχι τον στερεοτυπικό λευκό των περασμένων δεκαετιών. Δεύτερον, πως ο κόσμος δεν έχει "κουραστεί από τις ηπερηρωϊκές ταινίες" παρά την υπερπροσφορά. Και τρίτον, πως αν μία ταινία είναι επαρκώς προσεγμένη θα τιμηθεί και από τους κριτικούς, και από το κοινό, ασχέτως "εμπορικότητας" της κατηγορίας της. Αυτή η ταινία κυκλοφορεί εδώ και λίγες ημέρες και στην χώρα μας σε οικιακή έκδοση DVD/Blu-ray. Είναι υποχρεωτική αγορά για τους θιασώτες του home cinema;

Το Black Panther δεν είναι "origin story" του συγκεκριμένου υπερήρωα - ποιός είναι και πώς... προέκυψε η δεύτερη ταυτότητά του δηλαδή - καθώς γνωρίζουμε ήδη από παρελθούσες ταινίες της Marvel πως αυτός είναι ο πρίγκιπας της φανταστικής χώρας της Wakanda, ο T' Challa, και τον έχουμε παρακολουθήσει σε δράση σε αυτές. Αντιθέτως το φιλμ ξεκινώντας ανατρέχει σε ένα συγκεκριμένο σημείο του παρελθόντος για να θέσει τις βάσεις του σεναρίου και στην συνέχεια συνεχίζει από εκεί που "είχαμε αφήσει" τελευταία φορά τον Black Panther και την Wakanda, στο τέλος του Captain America: Civil War δηλαδή: ο T'Challa αναλαμβάνει τον θρόνο της χώρας του μετά τον θάνατο του πατέρα του και πρέπει, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, να εξοικειωθεί με τον ρόλο αυτό και την ιδιότητα του Black Panther, αντιμετωπίζοντας παράλληλα και με έναν εσωτερικό εχθρό που απειλεί να κατορθώσει ό,τι δεν κατάφερε για εκατοντάδες χρόνια ο Δυτικός πολιτισμός: να καταστρέψει την Wakanda.

Καμία απορία που ως σινε-δημιουργία το Black Panther σημείωσε τόση επιτυχία: είναι ένα φιλμ που "τα έχει όλα". Και εξωτικό, εντυπωσιακό σκηνικό (η Wakanda είναι φαντασμαγορικά και λεπτομερειακά απεικονισμένη και το σχετικό αποτέλεσμα έξοχο), και σκηνές δράσης συναρπαστικές, και αντιπαραθέσεις με πολιτικό ή όχι υπόβαθρο, και προσωπικές συγκρούσεις σωματικές και χαρακτήρα, και την δημοφιλή "συνταγή" του πρωταγωνιστή που πρέπει να ωριμάσει και ν' αντεπεξέλθει στις δυσκολίες προκειμένου να συνειδητοποιήσει την δύναμή του και να εκπληρώσει το πεπρωμένο του.

Στα υπόλοιπα δεν υπάρχουν περιθώρια για παράπονα: οι ηθοποιοί στους ρόλους τους είναι πειστικοί, η ροή της ταινίας είναι καλή, η σκηνοθεσία αποτελεσματική και η όλη παραγωγή ομοιογενής και ισορροπημένη. Μόνο στο πρόσωπο του "βασικού κακού" μπορεί να εντοπίσει κανείς μία εμφανή αδυναμία, καθώς αυτός θα μπορούσε να είναι περισσότερο καλογραμμένος και αληθινά απειλητικός, όμως και έτσι το φιλμ λειτουργεί απροβλημάτιστα.

Το Black Panther ουκ ολίγα μέσα ενημέρωσης το σκιαγράφησαν ως την ταινία που πέτυχε εμπορικά γιατί έφερε στο προσκήνιο την κληρονομιά των αφρικανικών φυλών και των ανθρώπων αυτής της προέλευσης ή την αξία των μειονοτήτων - κάτι τέτοιο ωστόσο, ακόμη και να ισχύει σε κάποιο βαθμό, αδικεί ένα φιλμ που για τα δεδομένα των υπερηρωϊκών είναι προσεγμένο και ποιοτικό σε κάθε του σχεδόν στοιχείο. Οι fans της Marvel θα το απολαύσουν περισσότερες από μία φορές ούτως ή άλλως, είναι όμως και ένα από εκείνα τα φιλμ που παρακολουθούνται ευχάριστα από οποιονδήποτε αρκέσκεται στις παραγωγές blockbuster προδιαγραφών και ύφους. Το ότι η συνέχεια του Black Panther είναι αντικείμενο συζήτησης πολύ περισσότερο από την αντίστοιχη π.χ. του Doctor Strange, καθόλου τυχαίο!