Σκέψη Νο 3: Πέντε χρόνια μετά, οι Δικτυακές υπηρεσίες δεν "έπνιξαν" την ανάγκη και προτίμηση σημαντικού ποσοστού του κοινού για τα Blu-ray. Όχι άσχετη με την προηγούμενη σκέψη. Η διαπίστωση ότι Δικτυακές υπηρεσίες διανομής ταινιών τύπου Netflix και iTunes είναι μεν βολικές, αλλά ότι η ποιότητα εικόνας και ήχου τους υστερεί, αφορούσε παλιότερα μία ολιγάριθμη... ελίτ. Σήμερα, που έχουν βρει το δρόμο τους στα σαλόνια καλύτερες τηλεοράσεις, προβολείς και ηχοσυστήματα, ακόμη και οι όχι απαραίτητα... "γκουρού" μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στην παρασυμπιεσμένη εικόνα των 720 γραμμών και την πολύ περισσότερο φροντισμένη των 1080. Εξάλλου, υπάρχει πάντα το αίσθημα της κατοχής ενός προϊόντος σε φυσική μορφή και η αγαπημένη συνήθεια των συλλογών: και τα δύο εκπληρώνονται σε σαφώς υψηλότερο βαθμό με τα δισκάκια των Blu-ray απ' ότι με τα ψηφιακά αρχεία, που - ουσιαστικά - δεν "κατέχει" στην ουσία κανείς. Εξάλλου, αποδεδειγμένα η ενοικίαση και η κατοχή ταινιών δεν... αποκλείουν η μία την άλλη: νοικιάζουμε για να περάσουμε ευχάριστα δύο ώρες, αγοράζουμε γιατί αγαπήσαμε και θέλουμε να έχουμε για μια ζωή!
Σκέψη Νο 4: Πέντε χρόνια μετά, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως το PlayStation3 έφερε τη νίκη στο στρατόπεδο της Sony. Αναφερόμαστε φυσικά στη μεγάλη μάχη ανάμεσα στο φορμά του Blu-ray και το φορμά του HD-DVD, όπως στηριζόταν κυρίως από την Toshiba. Αυτό ξεκίνησε μερικούς μήνες νωρίτερα από το Blu-ray, συγκρούστηκαν εμπορικά για σχεδόν 18 μήνες - καθώς προσέφεραν πρακτικά το ίδιο πράγμα - όμως η πρόταση της Sony είχε τον "άσσο στο μανίκι" που ακούει στο όνομα PS3. Μέσω αυτού το Blu-ray "έχτισε" πελατειακή βάση πολύ ταχύτερα απ' ότι η Toshiba μπορούσε να ελπίζει πως θα έκανε με τα αυτόνομα HD-DVD player ή το σχετικό περιφερειακό για Xbox 360. Το Ηollywood... έβαλε επίσης το χεράκι του, βέβαια, προς το τέλος, όμως χώρος στην αγορά των ταινιών υψηλής ευκρίνειας υπήρχε μόνο για ένα είδος δίσκων και το Blu-ray επικράτησε. Χωρίς το PS3, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά σήμερα - καλύτερα ή όχι, δεν θα το μάθουμε ποτέ!
Σκέψη Νο 5: Πέντε χρόνια μετά, το Blu-ray συνεχίζει να έχει μέλλον ακόμη κι αν δεν καταστεί τόσο καταιγιστικά δημοφιλές όσο το DVD. Από μερικές απόψεις, το πρώτο είναι όντως ο φυσικός διάδοχος του δεύτερου: δίσκος ο ένας, δίσκος και ο άλλος, για ταινίες και games ο ένας, για ταινίες και games και ο άλλος. Στο χρονικό σημείο που στεκόμαστε, όμως, η διανομή ταινιών μέσω Internet (και η γενικότερη... εχμ... διάθεσή τους σε ψηφιακή μορφή) έχει περιπλέξει τα πράγματα και ίσως το Blu-ray δεν επιτύχει τον ίδιο βαθμό διείσδυσης στο ευρύ κοινό που είχε επιτύχει ο προκάτοχός του. Δεν έχει και τόση σημασία: θα υπάρχει πάντα το ποσοστό του κοινού που συλλέγει, πάντα το ποσοστό του κοινού που θέλει το καλύτερο σε εικόνα και ήχο, πάντα το ποσοστό του κοινού που θεωρεί τα extras σημαντικό τμήμα του να ασχολείσαι με μία ταινία στο σπιτικό περιβάλλον. Για όλους αυτούς υπάρχει - και θα υπάρχει - το Blu-ray!
