Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας - τόσο εμείς όσο και οι εμπλεκόμενες πολυεθνικές του χώρου - θα παραδεχθούμε πως ήταν πάντοτε ένας αγώνας ενάντια στο χρόνο. Και επειδή... μόνο στις ταινίες του Hollywood δεν κερδίζει ο χρόνος τέτοιους αγώνες, το φορμά του Blu-ray δείχνει μεν να άντεξε περισσότερο απ' όσο οποιοσδήποτε περίμενε, όμως τα πρώτα σημάδια "κόπωσης" έχουν αρχίσει να διαφαίνονται. Πρόσφατα, δε, να αντικαθρεπτίζονται και στα οικονομικά αποτελέσματα των εταιρειών που στήριξαν και στηρίζουν το Blu-ray περισσότερο απ' ότι άλλες - όπως, για παράδειγμα, τη Sony.
Στην πιο πρόσφατη έκθεση της ιαπωνικής εταιρείας για το οικονομικό της έτος που ολοκληρώθηκε στις 31/3 αναφέρονται - παρά την θετική πορεία της μέσα στο 2013 σε πολλές κατηγορίες - ζημίες πίσω από τις οποίες "κρύβονται" δύο συγκεκριμένοι λόγοι. Ο ένας είναι η έξοδός της από την αγορά των PC, η οποία δεν μπορεί να γίνει χωρίς κοστοβόρες αποζημιώσεις σε συνεργάτες της στην αλυσίδα παραγωγής και το εμπορικό της κανάλι. Ο άλλος; Οι δίσκοι Blu-ray και η μικρότερη από το αναμενόμενο ζήτηση που είχαν μέσα στο 2013, τουλάχιστον βάσει των αρχικών πλάνων της Sony και στις ευρωπαϊκές χώρες κυρίες. H εταιρεία υπολογίζει τη ζημία από την "υποαπασχόληση" των μονάδων παραγωγής δίσκων Blu-ray - και τη σταδιακή απενεργοποίησή τους ώστε να περιοριστούν μελλοντικές απώλειες - στα 245 εκ. δολάρια περίπου, ποσό όχι ευκαταφρόνητο με οποιαδήποτε μέτρα και σταθμά.
Το παραπάνω γεγονός και οι προαναφερθέντες αριθμοί πρέπει να τοποθετηθούν σε γενικότερο πλαίσιο πριν ερμηνευθούν. Το φορμά του Blu-ray δεν... "ψυχορραγεί" φυσικά - για την ακρίβεια, στις ΗΠΑ τουλάχιστον, τα Blu-ray σημείωσαν μικρή αύξηση της τάξης του 4.5%, τη στιγμή που τα DVD σημείωσαν πτώση της τάξης του 20% σχεδόν - όμως έχουν αρχίσει να γίνονται αντιληπτά δύο πράγματα. Πρώτον, τα Blu-ray δεν "αντικατέστησαν" ποτέ στην αγορά τα DVD, όπως οι εμπλεκόμενες εταιρείες ήλπιζαν. Οι πιθανοί λόγοι είναι πολλοί και όχι της παρούσης. Δεύτερον, τα Blu-ray συνεχίζουν να φέρνουν υψηλά κέρδη, όμως δεν θα είναι σε θέση να "αντέξουν την πίεση" που τούς ασκείται από την ψηφιακή διανομή ταινιών μέσω υπηρεσιών όπως οι Netflix ή iTunes για πάρα πολύ ακόμη. Ως φορμά το Blu-ray είναι τεχνολογικά ανώτερο από τα αρχεία που αποδίδουν τις ταινίες μέσω Δικτυακών υπηρεσιών όπως οι παραπάνω, όμως η ευκολία της απευθείας πρόσβασης, το χαμηλότερο κόστος κι ο αναλώσιμος χαρακτήρας των παραγωγών του Hollywood δεν καθιστούν τα Blu-ray το ίδιο θελκτική επιλογή στο πλατύ κοινό.
Με λίγα λόγια: το Blu-ray κατά πάσα πιθανότητα δεν θα προλάβει να έχει την δεκαετή επικερδέστατη πορεία που είχε το DVD (2001-2011), γιατί μέχρι να την συμπληρώσει (το 2016) τα υλικά μέσα αποθήκευσης εν γένει, όχι μόνο αυτό, θα έχουν πλέον "δεύτερο ρόλο" στην αγορά ή/και την ενοικίαση ταινιών παγκοσμίως. Όχι τον πρωταγωνιστικό, που φαίνεται να ανήκει ήδη στην ψηφιακή απευθείας διανομή (η οποία σημείωσε άνοδο της τάξης του 48% στις ΗΠΑ το 2013 και όλοι περιμένουν να τη συνεχίσει φέτος). Τα Blu-ray θα παραμείνουν η καλύτερη επιλογή για το κοινό εκείνο που είτε (α) απαιτεί την καλύτερη ποιότητα εικόνας και ήχου, είτε (β) αποτελείται από συλλέκτες, οι οποίοι συνεχίζουν να προτιμούν την υλική μορφή προϊόντων στη μουσική, τις ταινίες και τα video games. Αυτό το κοινό, ωστόσο, σε σχέση με το ευρύτερο, είναι μικρό. Εξ ου και οι συζητήσεις που έχουν - πρόωρα αλλά όχι παράλογα - ξεκινήσει να γίνονται σχετικά με το χρονικό βάθος της ουσιαστικής παρουσίας των Blu-ray στην παγκόσμια αγορά.
Όλα αυτά δεν θα μας προβλημάτιζαν τόσο, αν δεν υπήρχε και η... υπερυψηλή ευκρίνεια στη μέση. Η άνοδος και η πτώση των υλικών φορμά ψυχαγωγικού περιεχομένου είναι κάτι που έχουμε δει τόσες φορές, ώστε να μη μας... φοβίζει πλέον. Η όλη συζήτηση, ωστόσο, έχει αρχίσει να γίνεται σε ένα χρονικό σημείο που κρίνονται πολλά για το επόμενο βήμα του Blu-ray, του Blu-ray 4K ή όπως αλλιώς θα ονομαστεί. Δεν είναι κρυφό το γεγονός ότι για να απολαύσουμε πραγματικά όλα όσα έχουν να "δώσουν" οι τηλεοράσεις και οι προβολείς εικόνας 4Κ, χρειαζόμαστε υλικό μέσο αποθήκευσης: ταινίες μεγέθους 40 ή 50 GB απλώς δεν είναι πρακτικό να διαμεταφέρονται μέσω Internet στα μάτια του ευρύτερου κοινού, ενώ η οδός της προβολής σε σχεδόν πραγματικό χρόνο μέσω Internet (το streaming δηλαδή) απαιτεί σύνδεση ταχυτήτων 15-20 Mbps. Αυτές οι ταχύτητες είναι μη διαθέσιμες σε πολύ μεγάλο τμήμα του καταναλωτικού κοινού και θα αργήσουν να γίνουν. Ένα φυσικό μέσο αποθήκευσης με την όψη και τη χρήση των Blu-ray βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα θα έλυνε το πρόβλημα - αν όμως οι εμπλεκόμενες εταιρείες κρίνουν πως δεν έχει νόημα η σχετική επένδυση για π.χ. χρονικό ορίζοντα 5ετίας (κι αν);
Το σενάριο είναι από τα πλέον ανεπιθύμητα για μία σειρά από λόγους - τόσο στα μάτια των ανθρώπων που αγαπούν την οπτικοακουστική ποιότητα (και αυτοί είναι που έχουν ήδη αγοράσει συσκευές 4Κ), όσο και στα μάτια του mainstream καταναλωτικού κοινού, που σαφώς θέλει να έχει την επιλογή θέασης μιας ταινίας χωρίς την ανάγκη σύνδεσης στο Internet. Πώς... "το σκέφτονται" το όλο θέμα εταιρείες όπως η Sony ή και άλλες που έχουν παρουσία μόνο την παραγωγή κινηματογραφικού περιεχομένου και όχι στις σχετικές συσκευές και υπηρεσίες; Μέχρι το τέλος του χρόνου ή στην έκθεση CES του Ιανουαρίου, πιθανώς θα ξέρουμε!
