Στην μεταφορά ενός φιλμ όπως το Darkest Hour, περισσότερο ατμοσφαιρικού και "προσωπικού" απ' ότι είναι π.χ. ένα υπερηρωϊκό blockbuster, έχουν πιο πολλή σημασία διαφορετικά στοιχεία από αυτά όπου εστιάζουμε συνήθως στις εκδόσεις Blu-ray. Και είμαστε στην ευχάριστη θέση να επιβεβαιώσουμε πως σε αυτά ακριβώς τα στοιχεία η οικιακή εκδοχή της ταινίας είναι έξοχη. Η εικόνα του Darkest Hour στηρίζεται μεν σε υποτονικές αποχρώσεις για να υπογραμμίσει την ιστορικότητα των όσων συμβαίνουν και την δύσκολη συγκυρία στην οποία πρωταγωνίστησε ο Churchill, χαρακτηρίζεται ωστόσο από απίθανο επίπεδο λεπτομέρειας στα πρόσωπα των ηθοποιών, τα σκηνικά και τους χώρους, με σχεδόν απόλυτη απουσία κόκκου ακόμη και στο αποδεκτό "κινηματογραφικό" επίπεδο που δεν θα μάς ενοχλούσε. Ο ρομαντικός, σε ορισμένα σημεία σχεδόν απόκοσμος φωτισμός που έχει επιλεγεί αναδεικνύει με τις σκιές του υπέροχα την σωστή χρήση του μαύρου, χωρίς πάντως να λείπουν εδώ κι εκεί "πινελιές" έντονων χρωμάτων, και πάλι όπου έχει αισθητικό νόημα.
Σε παρόμοιο υψηλό, και προσαρμοσμένο στις ανάγκες της συγκεκριμένης ταινίας, επίπεδο κινείται και ο ήχος του Darkest Hour. Αυτός μπορεί, εκ των πραγμάτων, να μην προσφέρει π.χ. τα εφέ που "περικυκλώνουν" τον θεατή, αλλά συνθέτει πειστικότατα την κύρια "σκηνή" του στερεοφωνικού ήχου μπροστά του και αξιοποιεί τις χαμηλές συχνότητες με μαεστρία που ομολογουμένως δεν περιμέναμε βάσει του είδους στο οποίο ανήκει το φιλμ. Οι διάλογοι σε κάποιες περιπτώσεις δεν ακούγονται με όση διαύγεια θα θέλαμε, όμως αυτό οφείλεται κυρίως στην απόδοση του Churchill από τον Oldman που πειστικά προφέρει τις προτάσεις υπόκωφα (και ενίοτε μιλά... με το πούρο στο στόμα βέβαια!) και όχι σε κακό διαχωρισμό της μίξης. Η μουσική είναι εξίσου προσεγμένη, συνεισφέροντας στην όλη ατμόσφαιρα χωρίς να "πνίγει" τους ήχους του περιβάλλοντος ή τους διαλόγους.
Όσον αφορά στα extras η αλήθεια είναι πως το Blu-ray του Darkest Hour προσφέρει "τα βασικά" και εν πολλοίς αναμενόμενα: ηχητικό σχολιασμό του σκηνοθέτη, συνεντεύξεις των συντελεστών και ένα μίνι ντοκυμαντέρ για το πώς επέλεξε ο Oldman να προσεγγίσει την απόδοση του Churchill.
Όμως... κακά τα ψέματα: μια παραγωγή όπως το Darkest Hour οι φίλοι των ταινιών εποχής ή/και ιστορικού περιεχομένου για τελείως διαφορετικούς λόγους από τα διαθέσιμα extras θα την προσθέσουν στην συλλογή τους - και από την στιγμή που η συγκεκριμένη είναι πολύ καλή τέτοια και η μεταφορά της χαρακτηρίζεται από ποιοτικότατο τεχνικό τομέα, στο συγκεκριμένο κοινό μπορεί να προταθεί ανεπιφύλακτα. Το ευρύτερο ίσως έχει αυτόν τον καιρό στην αγορά επιλογές περισσότερο ευθυγραμμισμένες με ό,τι "αρέσει στον πιο πολύ κόσμο", όμως ακόμη και γι' αυτό το κοινό το Darkest Hour αξίζει να είναι "στα υπ' όψιν". Oldman, αφού!
Βαθμολογία: 8 αστεράκια
