Κάθε νέα ταινία με πρωταγωνιστή τον James Bond είναι και μία σημαντική εμπορική ευκαιρία για όλους τους... εμπλεκόμενους - είτε αναφερόμαστε στα σινεμά, είτε στα μέσα ενημέρωσης, είτε σε σχετικά (όλων των ειδών) προϊόντα, είτε οπουδήποτε αλλού. Με τους οπτικούς δίσκους για θέαση ταινιών στο σπίτι, δε, οι περιπέτειες του 007 έχουν ειδική σχέση: το Casino Royale του 2006 ήταν μία από τις πρώτες ταινίες που επέδειξαν σοβαρά τί μπορεί να προσφέρει το φορμά του Blu-ray (παρέμεινε τίτλος αναφοράς που χρησιμοποιούνταν στα τεστ συσκευών για χρόνια), ενώ ανάμεσα στους λόγους ψηφιοποίησης των παρελθόντων φιλμ της σειράς με τη διαδικασία της πλήρους αποκατάστασης (restoration) ήταν και η κυκλοφορία τους σε DVD και Blu-ray. Η νεότερη περιπέτεια του Bond, το Spectre που προβλήθηκε στα ελληνικά σινεμά το χειμώνα, μόλις κυκλοφόρησε και στα δύο είδη οπτικών δίσκων. Τιμά, ωστόσο, την θετική αυτή... παράδοση των προκατόχων του όσον αφορά στις οικιακές τους εκδοχές;

Το Spectre - στην ακολουθία των ταινιών μετά την "επανεκκίνηση" της σειράς - έρχεται μετά από ένα πολύ καλό φιλμ (το Casino Royale), ένα μέτριο ή και αδιάφορο (το Quantum of Solace), καθώς και ένα επίσης αξιολογότατο (το Skyfall). Θα περίμενε κανείς πως με τον ίδιο σκηνοθέτη του τελευταίου στο "τιμόνι", τον Sam Mendes, και δεδομένα όλα όσα είχαν αποδεδειγμένα λειτουργήσει σωστά (ή δεν είχαν λειτουργήσει καθόλου) στα προηγούμενα τρία φιλμ, το Spectre θα ήταν εξελικτικά το καλύτερο. Αυτό, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε εν τέλει τόσο εύκολο: σεναριακά ακολουθεί μα καλλιτεχνικά υπολείπεται το Spectre, όντας άρρυθμο, άνισο ανάμεσα στις ψυχογραφικές σκηνές και τις σεκάνς της δράσης, ενίοτε απλά άνευρο. Η κριτική της ταινίας από τον Χρήστο Μήτση μάς καλύπτει απόλυτα και είναι ένα πρώτο κριτήριο αναφορικά με το αν και κατά πόσο το Blu-ray της (με το οποίο κάναμε την παρούσα αξιολόγηση) αξίζει αγοράς ή όχι από σημαντικό ποσοστό του κοινού.

Από κει και πέρα, ωστόσο, οι θιασώτες των περιπετειών του 007 (που ενδέχεται να έχουν στη συλλογή τους τις υπόλοιπες σε Blu-ray) έχουν σοβαρούς λόγους τεχνικούς για να αποκτήσουν το Spectre. Η μεταφορά της ταινίας στο οικιακό περιβάλλον έχει γίνει με τρόπο άκρως προσεγμένο - παρά το γεγονός ότι το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να μην αρέσει σε όλους, ακριβώς λόγω των αρχικών επιλογών στο φιλμ. Η εικόνα παρουσιάζεται στις σινε-αναλογίες 2.40:1 (με μαύρο πλαίσιο πάνω και κάτω της δηλαδή) και ακολουθεί χρωματικά την κινηματογραφική της προέλευση: υποτονισμένη παλέτα στο 90% των περιπτώσεων, απουσία έντονων αντιθέσεων, σχετικά περιορισμένη δυναμική χρωματική γκάμα, επικράτηση του απαλού καφέ, του αχνού πράσινου και άλλων όχι... φαντεζί αποχρώσεων. Η εικόνα, ωστόσο, ούτε λεπτομέρειας στερείται (το αντίθετο), ούτε από κόκκο υποφέρει (είναι ορατός σε λίγα σημεία αλλά και πάλι ομοιόμορφος και όχι ενοχλητικός), ούτε ασαφής ή θολή είναι πουθενά.