Ελάχιστοι ηρωϊκοί χαρακτήρες είχαν εξάψει την φαντασία του κοινού στην διάρκεια του 20ου αιώνα όσο αυτός του διάσημου Tarzan, του "άρχοντα της ζούγκλας" που πρωτοεμφανίστηκε στα βιβλία του Edgar Rice Burroughs στην δεκαετία του 1910 - και έκτοτε εμφανίστηκε σε αμέτρητες εκδόσεις έντυπες και ηλεκτρονικές, κόμικς, κινούμενα σχέδια, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες "επίσημες" κι ανεπίσημες. Το Holywood από πλευράς δημιουργικότητας και παρουσίασης νέου υλικού πάσχει σε βαθμό λυπηρό, καμία έκπληξη λοιπόν που επανέρχεται στον Tarzan για έμπνευση από καιρό σε καιρό - είχε, ωστόσο, να προωθήσει ταινία με πρωταγωνιστή τον συγκεκριμένο χαρακτήρα για σχεδόν 20 χρόνια. Το The Legend of Tarzan, που προβλήθηκε στην Ελλάδα το καλοκαίρι, είχε αποδεκτή εμπορική επιτυχία στα σινεμά μα δεν εντυπωσίασε τους κριτικούς. Το φιλμ ωστόσο κυκλοφορεί για το οικιακό κοινό σε μορφή DVD και Blu-ray. Γιατί αξίζει, με διαφορετικά δεδομένα, μία δεύτερη ευκαιρία για τους θιασώτες των home cinema;

Το The Legend of Tarzan στην υπόθεσή του κάνει μία... υπέρβαση - ακριβώς επειδή έχει την πολυτέλεια βέβαια - και δεν επανεξετάζει τον σχετικό θρύλο του αγοριού που μεγάλωσε με τους γορίλες, απέκτησε την φυσική τους δύναμη κι ευλιγισία, αγνοούσε την πραγματική του ταυτότητα και γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπο μιας γενναίας λευκής ονόματι Jane κλπ. κλπ. γιατί (ορθώς) παίρνει ως δεδομένο το γεγονός ότι το σύγχρονο κοινό τα γνωρίζει ήδη όλα αυτά. Αντιθέτως ακολουθεί την περιπέτεια ενός Tarzan που έχει εδώ και πολύ καιρό επιστρέψει στην Αγγλία ως ευγενής με τίτλο και περιουσία, έχει παντρευτεί την Jane και μένει σε έπαυλη... αλλά θ' αναγκαστεί να ξαναγυρίσει στην ζούγκλα όταν ο Δυτικός "πολιτισμός" την απειλεί με μοντέρνο, διαφορετικό τρόπο από αυτόν που γνώρισε αρχικά.

Δεν είναι καθόλου κακή προσέγγιση - και η καλή δουλειά που έχει γίνει στο κάστινγκ, στις ερμηνείες, στην σκηνοθεσία, στα ειδικά εφέ και στην συνοδευτική μουσική θ' αρκούσαν για ν' αναδείξουν το φιλμ σε μεγάλη επιτυχία... αν δεν έπασχε στο σενάριο (υπεραπλουστευμένο και ρηχό), στους διαλόγους και την σκιαγράφηση των χαρακτήρων (ενίοτε αφελείς οι πρώτοι κι ατελής η δεύτερη), αλλά και στον ρυθμό (που άλλοτε χωλαίνει κι άλλοτε επιταχύνει βίαια "προσπερνώντας" σημαντικά πράγματα). Ακόμη και έτσι το The Legend of Tarzan παρακολουθείται ευχάριστα γιατί οι σκηνές δράσης, οι έξοχες λήψεις της ζούγκλας και η όμορφη φωτογραφία εντυπωσιάζουν. Απλώς δεν αρκούν για να "συνενώσουν" τα υπόλοιπα τμήματα του φιλμ σε κάτι σινε-ξεχωριστό που θα διεκδικούσε περίοπτη θέση στην σεζόν του 2016.