Το κοινό του Αθηνόραμα Digital που ασχολείται με τα video games γνωρίζει πολύ καλά την... περίπολοκη σχέση που αυτά έχουν με το σινεμά - και το πόσο δύσκολο έχει αποδειχθεί, ιστορικά, να δημιουργήσει το Hollywood μία ταινία βασισμένη σε video game η οποία και ενδιαφέροντα στοιχεια από το δεύτερο να αξιοποιεί, και αυτόνομα ως φιλμ να λειτουργεί σωστά. Η πρώτη ταινία που βασίστηκε στην θρυλική σειρά των Tomb Raider, των τίτλων δράσης κι εξερεύνησης της Eidos που έκαναν διάσημο τον χαρακτήρα της Lara Croft, είχε προβληθεί το 2001 με πρωταγωνίστρια την Angelina Jolie και είχε κριθεί ως μάλλον μέτρια (και η συνέχειά της επίσης). Η εμπορική αποτυχία αυτών των δύο φιλμ, καθώς και τα όλο και λιγότερο ενδιαφέροντα games της σειράς στην δεκαετία του 2000, είχαν πείσει πολλούς από μας ότι τα Tomb Raider ως υλικό είχαν εν πολλοίς ολοκληρώσει την πορεία τους.

Η σειρά των video games όμως πραγματοποίησε το 2013 άκρως επιτυχημένη επανεκκίνηση και η δημοτικότητά της εν πολλοίς αποκαταστάθηκε - πρώτης τάξεως ευκαιρία, με άλλα λόγια, για να κάνει το ίδιο και η κινηματογραφική πλευρά των περιπετειών της Lara Croft. Αυτό το φιλμ-επανεκκίνηση, το Tomb Raider του Μαρτίου, διατίθεται αυτές τις ημέρες και σε οικιακή έκδοση Blu-ray/UHD Blu-ray. Η γνώμη μας;

Το Tomb Raider, παρά τις ολοφάνερες φιλοδοξίες που έχει για την χρήση του ως αρχικό σε μία σειρά νέων ταινιών, δεν επιδίδεται σε... υπεραναλύσεις σχετικά με την προέλευση της Lara Croft και το πώς αυτή εξελίσσεται στον δυναμικό χαρακτήρα που γνωρίζουν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Αντιθέτως επιλέγει ν' ακολουθήσει το σενάριο του video game του 2013, το οποίο "εν τάχει" την θέτει στα χνάρια του χαμένου της πατέρα και σ' ένα απομονωμένο νησί του Ειρηνικού, όπου κρύβεται ένα αρχέγονο μυστικό και φυσικά ο... αναμενόμενα μεγάλος κίνδυνος που σχετίζεται με αυτό - τόσο από το ίδιο το μυστικό όσο και από άλλους "καλοθελητές" που το αναζητούν παράλληλα με την Lara Croft. Ξεκινά έτσι μία περιπέτεια αρχικά πιστευτή και "προσγειωμένη", που βαθμιαία γίνεται όλο και περισσότερο θεαματική καθώς πρόσθετα στοιχεία, υπερφυσικά, υπεισέρχονται στην όλη εξίσωση.

Δεν είναι ανακριβές να πει κανείς πως το πρώτο μισό της ταινίας, αυτό που συστήνει στο κοινό την Lara Croft ως μία ανεξάρτητη και δυναμική μεν, αλλά "καθημερινή" νεαρή γυναίκα, είναι και αυτό που λειτουργεί αποτελεσματικότερα: η Alicia Vikander έχει την ευκαιρία να αποδώσει την Lara Croft με τρόπο φυσικό και πειστικό, ανατρέποντας το... στερεότυπο του σέξι χαρακτήρα με το αβυσσαλέο στήθος και τα spandex που είχε καλλιεργηθεί στο μυαλό μας για 15 χρόνια. Στο δεύτερο μισό του φιλμ ωστόσο, όπου παίρνει την σκυτάλη η δράση μ' έναν αριθμό από σεκάνς εμπνευσμένων από τα πιο πρόσφατα games της σειράς, η αλήθεια είναι πως ο ρυθμός χάνεται κι η εξέλιξη της υπόθεσης γίνεται λίγο - έως... όχι λίγο - προβλέψιμη για τα σημερινά κινηματογραφικά δεδομένα.

Οι fans των Tomb Raider θα απολαύσουν κάποιες από αυτές τις σκηνές, ναι, όμως το κινηματογραφικό κοινό - που δεν έχει απαραίτητα επενδύσει ώρες στα games αυτά - δεν θα παραβλέψει τα κλισέ ή τα βολικά κενά στο σενάριο. Αυτό που μένει ως γενική εντύπωση, λοιπόν, είναι μία ταινία με καθόλου κακή σκηνοθεσία μεν, αλλά κοινότυπο σενάριο που δεν βοηθούν ούτε οι διεκπεραιωτικοί διάλογοι, ούτε οι τυπικές ερμηνείες (εξαιρείται η Vikander που όντως "κάνει ό,τι μπορεί" και δικαιούται μίας δεύτερης ευκαιρίας σε ένα ενδεχόμενο sequel που άλλωστε υποννοείται στο τέλος του Tomb Raider). Ας ελπίσουμε ότι σε αυτό το sequel οι δημιουργοί της MGM θα τολμήσουν να απομακρυνθούν περισσότερο από το "παραδοσιακό" υλικό των Tomb Raider: θεμιτό να ικανοποιηθούν οι θιασώτες των games, ναι, αλλά κατά πολύ σημαντικότερο να "βγει" καλή ταινία, ας μη ξεχνάμε!