Την γενικώς θετική εικόνα που δημιουργούν οι ερμηνείες στον δεύτερο κύκλο του Daredevil ανατρέπει το κακογραμμένο σενάριο. Είναι αληθινά εκπληκτικό το πώς κανένα από τα 13 επεισόδια δεν απέφυγε τις... ανατριχιαστικά κλισέ ατάκες, τους flat, "άδειους" διαλόγους, τους γενικόλογους και βαρετούς μονολόγους, τις επιφανειακές, μη πειστικές "επεξηγήσεις" για τα κίνητρα των επιλογών κάθε χαρακτήρα, ακόμη και τις "ψευτοδιδακτικές" ενδοσκοπήσεις που αποδίδονται με όλη την ποιότητα και την καλλιτεχνική ευαισθησία ενός C-Movie. Όλη η σεζόν, άλλωστε, στο σύνολό της χαρακτηρίζεται από ολοφάνερη αρρυθμία: άλλοτε τα γεγονότα εκτυλίσσονται το ένα μετά το άλλο με ταχύτητα... πυρομαχικών από μυδράλιο του Punisher, αφήνοντας βολικά σεναριακά κενά, ενώ άλλοτε επικρατεί το είδος της ακατάσχετης ψυχογραφικής φλυαρίας που "τρώει" σχεδόν ολόκληρα επεισόδια χωρίς κανένα απτό αποτέλεσμα. Η δουλειά που έχει γίνει στο script του δεύτερου κύκλου του Daredevil είναι τόσο πρόχειρη, τόσο στερούμενη φιλοδοξίας, ώστε το "μετριότατη" να την κολακεύει.
H δεύτερη σεζόν του Daredevil μπορεί να χρησιμεύσει, δε, ως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του πώς ακόμη και μία καλή, προσεγμένη σκηνοθεσία δεν μπορεί να "σώσει" την συνολική εντύπωση μιας σειράς ή μιας ταινίας όταν αυτή είναι τόσο κακογραμμένη. Ενώ και οι κάμερες που χρησιμοποιούνται στις γενικές σκηνές είναι αξιοπρεπέστατες, και οι κάμερες που συλλαμβάνουν τη δράση δικαιούνται να χαρακτηρίζονται συχνά ως ευρηματικές - ειδικά οι συγκρούσεις σώμα με σώμα αποδίδονται εξαιρετικά - οι ηθοποιοί θα πρέπει να... ανοίξουν το στόμα τους κάποια στιγμή. Ε, τότε στις 7 από τις 10 περιπτώσεις η σκηνοθετική ατμόσφαιρα "εκπαραθυρώνεται" βίαια και αισθάνεται κανείς ότι ξαφνικά... άλλαξε κανάλι και παρακολουθεί βραζιλιάνικη σειρά τραγελαφικής ίντριγκας. Αυτό που απομένει ως εντύπωση από τα μέσα του δεύτερου κύκλου του Daredevil και μετά, εν τέλει, είναι πως o θεατής θα τα παρακολουθήσει κατά βάση για τις προαναφερθείσες, πολύ καλά χορογραφημένες σκηνές των συγκρούσεων σώμα με σώμα, απλώς... υπομένοντας τα ενδιάμεσα από απλή περιέργεια. Τίποτε περισσότερο.
Είναι αλήθεια πως, όταν όλα τα παραπάνω έχουν ειπωθεί, τον δεύτερο κύκλο του Daredevil θα τον παρακολουθήσουν ούτως ή άλλως οι οπαδοί των comics της Marvel, ούτως ή άλλως όσοι εκτίμησαν τον πρώτο κύκλο, ούτως ή άλλως όσοι είναι ήδη συνδρομητές της Netflix. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το ζητούμενο για την αμερικανική Δικτυακή υπηρεσία. Υποτίθεται πως επενδύει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στη δημιουργία αποκλειστικού περιεχομένου, και συνάπτει συμφωνίες όπως αυτήν με την Marvel, προκειμένου να δίνει όλο και περισσότερους λόγους σε όλο και περισσότερους ανθρώπους να γίνουν συνδρομητές της. Αυτό θα το κατορθώσει μόνο αν το επίπεδο ποιότητας των δικών της παραγωγών είναι σταθερά υψηλό και χρησιμεύει ως παράδειγμα ή/και κίνητρο για την συνδρομή αυτή - και η δεύτερη σεζόν του Daredevil έχουμε την αίσθηση πως "έριξε τον πήχυ" αυτόν της ποιότητας σε σχέση με την πρώτη σεζόν της ίδιας σειράς ή με την πρώτη σεζόν της Jessica Jones. Ας ελπίσουμε πως ο τρίτος κύκλος περιπετειών του τυφλού υπερήρωα - που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος αφού το τελευταίο επεισόδιο του δεύτερου αφήνει τρεις τουλάχιστον "εκκρεμότητες" σκόπιμα - θα τύχει περισσότερο προσεκτικής φροντίδας από την Netflix. Ίδωμεν.
Βαθμολογία: 5 αστεράκια
