Μοναδική "παραφωνία" σε όλα αυτά είναι η νέμεση του Cage, ο αντίπαλος που θα μονοπωλήσει το δεύτερο μισό της σειράς - ο οποίος δυστυχώς στερείται σκιαγράφησης χαρακτήρα και άρα βάθους, περιορίζοντας τον εαυτό του σε καρικατούρα με κίνητρα και επιλογές . Ο Erik LaRay Harvey στον ρόλο αυτό του Diamondback κάνει μεν ό,τι μπορεί, όμως ούτε η εμφάνισή του "από το πουθενά" βοηθά, ούτε η (εδώ που τα λέμε) τυπική του ερμηνεία. Αποδεικνύεται μόνο βάσει... βολικά τεχνολογικών λόγων εκείνος που θα απειλήσει σοβαρά τον Cage, με την σύγκρουσή τους να κλιμακώνεται στο τελευταίο επεισόδιο προβλέψιμα και αλλά όχι αγωνιωδώς. Η ολοκλήρωση του κύκλου στερείται πολλά λόγω αυτού του γεγονότος - είναι σχεδόν απογοητευτική σε σχέση με την πορεία των πεπραγμένων ως εκείνο το σημείο - και ουκ ολίγες από τις σχετικές σκηνές, όντας από τις τελευταίες που θα παρακολουθήσει κανείς στην παραγωγή της Netflix, δυστυχώς σπιλώνουν την εντύπωση όλης της σειράς. Όχι καταστροφικά, μα υπολογίσιμα. Περισσότερο προβλέψιμες όλων, φυσικά, οι 5-6 "εκκρεμότητες" που οι σεναριογράφοι έχουν αφήσει για να "πατήσει" ο δεύτερος κύκλος της σειράς, αλλά... αυτό το γνωρίζαμε ήδη.
Όσον αφορά στα τεχνικά το Luke Cage προσφέρεται από την Netflix τόσο σε υψηλή όσο και σε υπερυψηλή ευκρίνεια - ανάλυση 1080 και 2160 γραμμών αντίστοιχα - αλλά όχι με την διευρυμένη παλέτα της τεχνολογίας HDR που έχουν να επιδείξουν άλλες σειρές της υπηρεσίας (θα προσφερθεί μελλοντικά). Το παρακολουθήσαμε σε ανάλυση 4Κ σε δύο διαφορετικές τηλεοράσεις και, ενώ η ποιότητα της εικόνας του είναι από πολύ έως πάρα πολύ καλή ενίοτε - αξιοθαύμαστη λεπτομέρεια στα πρόσωπα, αναρίθμητα μικρά στοιχεία παρόντα σε όλες τις τοποθεσίες της σειράς - ο κόκκος της λήψης είναι ορατός σε πιο πολλές περιπτώσεις απ' όσες θα θέλαμε. Η αλήθεια είναι πως δεν βοηθούν οι σκηνοθετικές ή/και φωτογραφικές επιλογές της παραγωγής, καθώς το Luke Cage υιοθετεί υποτονική παλέτα, πολλά ανοιχτά καφέ, πράσινα και κίτρινα χρώματα όπου ο κόκκος φαίνεται περισσότερο, ενώ πολλές είναι και οι βραδυνές ή νυχτερινές λήψεις που επίσης δυσκολεύουν τα πράγματα. Οι τεχνικοί της Netflix ολοφάνερα προτίμησαν να μην εφαρμόσουν στην εικόνα κάποιο εφέ μείωσης του κόκκου προκειμένου να διατηρήσουν ανέπαφη την οξύτητά της. Άλλοι θα συμφωνήσουν με αυτήν την επιλογή, άλλοι όχι. Ο ήχος από τις τηλεοράσεις όπου παρακολουθήσαμε τη σειρά ήταν στερεοφωνικός, όμως προσφέρεται και για πολυκάναλα συστήματα home cinema από άλλες πηγές.
Τί "κρατάμε", λοιπόν, από το Luke Cage; Κρατάμε τον πολύ καλό Colter. Κρατάμε την ωραία σκηνοθεσία και την απόδοση του Harlem κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά. Κρατάμε την απίθανη μουσική του - όχι απλώς από τις περισσότερο καλοδιαλεγμένες σε σειρά των τελευτταίων ετών, αλλά τόσο ποιοτική ώστε ν' ακούγεται αυτόνομα με απόλαυση - κρατάμε και την ολοφάνερη διάθεση της Netflix να δώσει στην σειρά αυτή ολοδικό της στυλ και χαρακτήρα. Σε γενικές γραμμές επιτυχής για μία ακόμη φορά η συνεργασία της αμερικανικής Δικτυακής υπηρεσίας με την Marvel λοιπόν (έστω κι αν κάποια ατοπήματα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί), άλλο ένα βέλος στην "φαρέτρα" των αποκλειστικών της παραγωγών. Μπορεί αυτές οι mini σειρές να μην ενδιαφέρουν τους πάντες - όχι στο επίπεδο της πληρωμής συνδρομής μηνιαίας μόνο γι' αυτές τουλάχιστον - όμως η συγκεκριμένη παρακολουθείται ευχάριστα και από κόσμο που δεν έχει επαφή με τα comics... και αυτό είναι ίσως το θετικότερο όλων.
Τον Cage θα τον ξαναδούμε κατά πάσα πιθανότητα στον πρώτο κύκλο του Iron Fist - αφού είναι συνεργάτες - το 2017, σίγουρα στην σειρά The Defenders την ίδια χρονιά - όπου θα συναντηθούν όλοι οι υπερήρωες των σειρών αυτών της Netflix - πιθανότατα στον δεύτερο κύκλο της Jessica Jones το 2018, ίσως και στον τρίτο κύκλο του Daredevil στη συνέχεια. Και για τον δικό του δεύτερο κύκλο... βλέπουμε!
Βαθμολογία: 8 αστεράκια
