Προσδοκίες: όποιες κι αν είναι αυτές, όπως κι αν προκύπτουν, στην εποχή του Web - που όλοι διαμορφώνουμε γνώμη για ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και βέβαια παραγωγές video games πολύ πριν φτάσει η μέρα που θα γίνουν διαθέσιμες στο κοινό - δεν παύουν να είναι πολύ σημαντικές. Και πριν, και μετά. Πριν επειδή μπορούν κάλλιστα να καθορίσουν αν θα ασχοληθούμε μαζί τους ή όχι. Μετά γιατί, έχοντας πια πρακτική επαφή με το εκάστοτε προϊόν, είναι εφικτή η αντιπαραβολή με τις σχετικές προσδοκίες. Και το Gran Turismo Sport, ο πρώτος τίτλος της ιστορικής σειράς τίτλων αγώνων ταχύτητας για PS4/PS4 Pro που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες στα καταστήματα, είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα παραγωγής που "χρωματίζεται" από προσδοκίες. Και πριν, και μετά. Ποιά εικόνα, ωστόσο, προκύπτει γι' αυτό αν "βάλει στην άκρη" προσωρινά τις προσδοκίες και το κρίνει ως αυτό που είναι και η δημιουργός εταιρεία του, η Polyphony Digital, ήθελε εξ αρχής να είναι;

Στο άκουσμα των λέξεων "Gran Turismo" τα δεκάδες εκατομμύρια φίλοι του PlayStation που έχουν παίξει κάποια από τις παρελθούσες εκδόσεις σκέπτονται συγκεκριμένα πράγματα: μεγάλο αριθμό από αυτοκίνητα, μεγάλο αριθμό από αγωνιστικές πίστες, μεγάλο αριθμό από ανταλλακτικά για μετατροπές και λεπτομερή ρύθμιση των οχημάτων, κορυφαίο οπτικοακουστικό τομέα και ένα μεγάλο σε έκταση τμήμα "καριέρας" (GT Mode) το οποίο απαιτεί μήνες για να ολοκληρωθεί. Σκέπτονται επίσης κάποια ακόμη πράγματα: πολύ δύσκολο χειρισμό, τεχνητή νοημοσύνη που εκτίθεται πάρα πολύ συχνά, βασικού επιπέδου ήχο, Δικτυακές επιλογές κατώτερες του ανταγωνισμού. Έως και τις ημέρες του GT6, του προηγούμενου τίτλου της σειράς, ναι: αυτό ήταν εν πολλοίς το Gran Turismo.

Στον Kazunori Yamauchi, δημιουργό των GT και πρόεδρο της Polyphony Digital, μπορεί να προσάψει κανείς πολλά, αλλά όχι - όπως αποδεικνύεται - ατολμία: σε τέσσερα χρόνια ανάπτυξης θα ήταν το... προφανές και εύκολο απλώς να πάρει την παραπάνω λίστα, να κρατήσει ως είχαν όσα στοιχεία της λειτουργούν, να βελτιώσει όσα επιδέχονταν βελτίωσης στον βαθμό που για το καθένα ήταν εφικτό, να προσφέρει το όλο σύνολο σε εκθαμβωτικό οπτικοακουστικό "περιτύλιγμα" και να κυκλοφορήσει έτσι... το Gran Turismo 7. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε αν το είχε κάνει (για να μην πούμε πως αυτό θα προτιμούσαν και οι μέτοχοι της Sony). Όπως διαπιστώσαμε ωστόσο στην αποστολή μας στην Modena και πρακτικά, ο Yamauchi δεν κοιτά μόνο τί θα ήθελε πολύς κόσμος από ένα GT στα τέλη του 2017. Κοιτά πώς θα παρακινήσει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο ν' ασχοληθεί με ένα, δύο, τρία επόμενα GT σε βάθος δεκαετίας. Και, για κάτι τέτοιο, χρειάζεται αλλαγή πορείας.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στο Gran Turismo Sport έχουν γίνει επιλογές που οδηγούν την σειρά σε καινούργια τροχιά, οι οποίες όμως δεν ευθυγραμμίζονται απαραίτητα με τις προσδοκίες που σημαντικό ποσοστό του "παραδοσιακού" του κοινού πιθανότατα είχε. Οι επιλογές όμως αυτές προσφέρουν στα GT ως σειρά μία "επανεκκίνηση" και μία ευκαιρία αποδέσμευσης από το μοντέλο εξέλιξης "κάθε 3-4 χρόνια, μια έκδοση βελτιωμένη στα σημεία". Με τα πάντα στον κόσμο της τεχνολογίας και της ψυχαγωγίας να γίνονται όλο και περισσότερο Δικτυοκεντρικά, στο επίκεντρο του GT Sport βρίσκεται η ανταγωνιστική οδήγηση και η online συμμετοχή - και η Polyphony Digital το υπογραμμίζει σε κάθε ευκαιρία. Γιατί ενώ σε βάθος χρόνου έξτρα περιεχόμενο μπορεί να προστίθεται πια στα games με ευκολία, ο χαρακτήρας τους οφείλει να είναι εξ αρχής σαφής. Και του GT Sport, είναι.