Πολυεθνικές με μακροπρόθεσμα εμπορικά πλάνα, και μάλιστα σε πολλαπλές προϊοντικές κατηγορίες ταυτόχρονα, όπως η Intel, καθιερώνουν μία στρατηγική που θα ακολουθείται για πολύ καιρό ώστε να αποδειχθεί αποτελεσματική. Οι Αμερικανοί είχαν λοιπόν εφαρμόσει για πολλά χρόνια την περίφημη προσέγγιση... "τικ/τοκ" στην κατασκευή των κεντρικών επεξεργαστών που στηρίζουν τα πιο πολλά PC στον κόσμο σήμερα: στον έναν "κτύπο", τη μία δηλαδή "γενιά" επεξεργαστών, εισήγαγαν μία νέα αρχιτεκτονική λειτουργίας τους, στον δεύτερο "κτύπο" μετέβαιναν σε βελτιωμένη κατασκευαστική μέθοδο με την ίδια αρχιτεκτονική. Έτσι η Ιntel είχε καταφέρει να "μείνει κοντά" και στον διάσημο πλέον "νόμο του Moore", που εκφράστηκε για πρώτη φορά το 1965 (!) και ήθελε τον αριθμό των ημιαγωγών στους επεξεργαστές να διπλασιάζεται κάθε 18-24 μήνες.
Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι τεχνικά έχουμε αρχίσει να πλησιάζουμε στο όριο "αντοχών" της παρούσας μεθόδου κατασκευής επεξεργαστών: αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην μέθοδο επιπέδου 14 νανομέτρων, στον ορίζοντα βρίσκονται οι μέθοδοι των 10, 7 και 5 νανομέτρων, όμως παραμένει αμφίβολο το αν και κατά πόσο θα είναι εφικτή η κατασκευή πλήρους μεγέθους επεξεργαστών για PC με την μέθοδο αυτή πέρα από το σημείο εκείνο (που χρονικά τοποθετείται στο 2022 το νωρίτερο βέβαια). Για τον λόγο αυτό η Intel ξεκινώντας από φέτος αλλάζει την προσέγγιση... "τικ/τοκ" σε "τικ/τοκ/τικ": από τα "βήματα" της νέας αρχιτεκτονικής και μετά της νέας μεθόδου κατασκευής, ο αμερικανικός κολοσσός μεταβαίνει στα "βήματα" της νέας κατασκευαστικής μεθόδου, της νέας αρχιτεκτονικής και της βελτιστοποίησης.
Βέβαια - θα μπορούσαμε να υπενθυμίσουμε εμείς και πολλά άλλα μέσα ενημέρωσης - στην ουσία η μετάβαση αυτή έχει πρακτικά ήδη ξεκινήσει, αφού οι γενιές Broadwell, Skylake και Kaby Lake (η επόμενη των δύο υπαρχόντων δηλαδή) στηρίζονται όλες στην μέθοδο επιπέδου 14 νανομέτρων. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, όπως αδιαμφισβήτητο είναι και το γεγονός ότι από τα παραπάνω προκύπτει για την Intel το λιγότερο τριετές πια "πλάνο" σε κάθε "σταθμό" κατασκευαστικής μεθόδου. Στελέχη της έχουν ήδη επιβεβαιώσει τις προθέσεις αυτές, σημειώνοντας πως την τριετία της μεθόδου των 14 νανομέτρων θα διαδεχθεί το λιγότερο μία τριετία στην μέθοδο των 10 νανομέτρων (ίσως και περισσότερο).
Είναι δύσκολο, από τη μία πλευρά, να κρίνει οποιοσδήποτε την νέα προσέγγιση ως κάτι άλλο από πρακτική επιβράδυνση - κάτι για το οποίο, άλλωστε, είχαν εκφράσει στο παρελθόν πολλά στελέχη των μεγάλων εταιρειών πληροφορικής παγκοσμίως. Από την άλλη, στους συνήθεις προσωπικούς υπολογιστές τουλάχιστον, είμαστε της γνώμης πως είχαμε ήδη αγγίξει το σημείο όπου περισσότερη επεξεργαστική δύναμη δεν είχε ως συνέπεια στην πραγματικότητα αύξηση της παραγωγικότητας των χρηστών ή θεαματική διαφορά στην ταχύτητα λειτουργίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των εφαρμογών. Μόνο συγκεκριμένες εργασίες και κάποια PC games έδειχναν, τα τελευταία χρόνια, να επωφελούνται από την ισχύ που προσέφεραν ακόμη και μέσου επιπέδου επεξεργαστές. Ίσως με την Intel να απομακρύνεται από τον καταιγιστικό ρυθμό με τον οποίο έφερνε στην αγορά μοντέλα επεξεργαστών που μεταξύ τους δεν διέφεραν σε πολλά πράγματα, το software όλων των ειδών να έχει στη διάθεσή του λίγο χρόνο να "προλάβει" τις δυνατότητες αυτών των προϊόντων και να τα αξιοποιήσει σε μεγαλύτερο βαθμό. Όπως πάντα, ίδωμεν!
