Σε μία κίνηση που ξάφνιασε... "εχθρούς και φίλους" στον "πόλεμο" που διεξάγεται ανάμεσα στα δύο φορμά υψηλής ευκρίνειας, τα Blu-ray και HD-DVD, η Warner ανακοίνωσε πολύ πρόσφατα ότι τάσσεται αποκλειστικά πλέον στο πλευρό του πρώτου. Η αμερικανική εταιρεία - η οποία κατέχει μία από τις πλέον εκτενείς βιβλιοθήκες ταινιών στο χώρο της κινηματογραφίας σήμερα - θα συνεχίσει να διαθέτει τις κυκλοφορίες της έως και το Μάιο του 2008 και στα δύο φορμά, από τον Ιούνιο όμως θα εκδίδει τίτλους μόνο σε Blu-ray, "προκειμένου να διευκολύνει την ανάπτυξη της αγοράς υψηλής ευκρίνειας", σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωσή της. Η σχετική φήμη για την επιλογή αυτή της Warner κυκλοφορούσε έντονα στο Web εδώ και κάποιο καιρό, γεγονός που σημαίνει ότι η πιθανότητά της δεν ήταν άγνωστη στο στρατόπεδο της Toshiba και των συνεργατών της. Όπως και στην περίπτωση της Paramount, η οποία τον Αύγουστο είχε ταχθεί αποκλειστικά στο πλευρό του HD-DVD, οι ίδιες φήμες ήθελαν την Warner να έχει λάβει περί τα 500 εκατομμύρια δολάρια από το στρατόπεδο της Sony ως... κίνητρο για την στρατηγική της επιλογή, κάτι που ο πρόεδρος της Warner φυσικά αρνήθηκε.
Η επιλογή της Warner αλλάζει αδιαμφισβήτητα τα δεδομένα "στον πόλεμο των φορμά", πιθανώς αμετάκλητα. Από τα 8 μεγάλα αμερικανικά studio του Hollywood (Warner, Fox, Lion's Gate, MGM, Sony, Disney, Universal και Paramount) τα 6 πρώτα υποστηρίζουν πια αποκλειστικά το Blu-ray και τα 2 τελευταία το HD-DVD. Και ενώ ακόμη και η "5 προς 3" αναλογία που επικρατούσε μέχρι τα τέλη του 2007 είχε επιτρέψει στο φορμά του HD-DVD να μην υπολείπεται σημαντικά σε σχέση με αυτό του Blu-ray σε πωλήσεις δίσκων υψηλής ευκρίνειας, το "6 προς 2" είναι αρκετά "βαρύ" ώστε να δώσει στο Blu-ray το πλεονέκτημα που χρειαζόταν για να "φύγει μπροστά" από τα τέλη της άνοιξης και μετά.
Ομολογουμένως, το Blu-ray είχε πάντοτε περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει - και είναι αλήθεια ότι η σύγχυση που δημιουργείται στην αγορά με την παράλληλη ύπαρξη δύο φορμά υψηλής ευκρίνειας δεν διευκόλυνε τα πράγματα. Τίποτε δεν εξασφαλίζει ωστόσο ότι μεταβαίνουμε σε μία καλύτερη κατάσταση, αν όλα αυτά οδηγούν σε μονοπώλιο του στρατοπέδου της Sony. Ο έντονος ανταγωνισμός, άλλωστε, ήταν αυτός που ώθησε τις τιμές των players και των δύο φορμά τόσο χαμηλά τόσο γρήγορα (διαδικασία που θα χρειαζόταν χρόνια διαφορετικά) και εξανάγκασε και τα δύο στρατόπεδα να βελτιώσουν την ποιότητα των παραγωγών τους (θα είχαμε μείνει στην τραγική ποιότητα εικόνας και ήχου των αρχικών Blu-ray, για παράδειγμα, για πολύ περισσότερο αν δεν είχαν εμφανιστεί ποιοτικότατα HD-DVD στην αγορά).
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το γεγονός ότι το καλύτερο απ' όλα θα ήταν να μην είχε ποτέ προκύψει "πόλεμος των φορμά", οι Toshiba και Sony να είχαν καταλήξει σε μία συμβιβαστική λύση 24 μήνες νωρίτερα και σήμερα να υπήρχε ένα ενιαίο φορμά υψηλής ευκρίνειας στην αγορά, με όλα τα players να υποστηρίζουν αυτό. Είναι ωστόσο λυπηρό να διαπιστώνει κανείς ότι και αυτόν τον πόλεμο, όπως και άλλους ανάλογους στο παρελθόν, δεν τον έκρινε τελικά ούτε η τεχνολογία εικόνας και ήχου των δύο προτάσεων (είναι απολύτως ισάξιες), ούτε η ποιότητα των κυκλοφοριών (και οι δύο έχουν εξαιρετικά δείγματα), ούτε η αποτελεσματικότητα των συστημάτων προστασίας τους (νικήθηκαν και των δύο θεαματικά). Σε τελική ανάλυση, όλα κρίθηκαν στο παρασκήνιο του Hollywood, όπου οι οικονομικές δυνάμεις κοιτούν το δικό τους συμφέρον, όχι του καταναλωτή, και "πιέζουν" προς τις κατάλληλες κατευθύνσεις. Δεν θα μάθουμε λοιπόν ποτέ ποιο ήταν... πραγματικά "το καλύτερο φορμά υψηλής ευκρίνειας". Αν και κατά πόσο θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς γι' αυτό, όπως λένε, "θα δείξει".
