Τη... συμπαντική διαπίστωση σχετικά με τη "ζωή που δεν είναι δίκαιη" ιδέα δεν έχουμε ποιός την εξέφρασε πρώτος, μα στην αγορά της τεχνολογίας βρίσκει σαφώς εφαρμογή. Αν δεν έβρισκε, η HTC - η ταϊβανέζικη εταιρεία που επένδυσε πολλά στα smartphones πολύ πριν η Apple και η Samsung σημειώσουν εμπορική επιτυχία με τα iPhone και Galaxy S - δεν θα βρισκόταν εδώ και 3 χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας οικονομικά. Θα είχε καταλάβει την περίοπτη θέση που αξίζει σ' έναν κατασκευαστή ο οποίος και έμφαση στην ποιότητα δίνει, και δεν φοβάται να πειραματιστεί προκειμένου να εξελιχθεί. Όμως... ακριβώς επειδή η ζωή δεν είναι δίκαιη, τα HTC One Χ, HTC One M7 και HTC One M8 σημείωσαν σε ευρύτερο πλαίσιο "απλώς καλές", όχι θεαματικές πωλήσεις - κι ας ήταν αν όχι τα καλύτερα, τότε ανάμεσα στα 2 ή 3 καλύτερα κινητά βασισμένα σε Android τη χρονιά που κυκλοφόρησαν. Η ζωή δεν είναι δίκαιη και η HTC δεν είχε άλλη επιλογή από την αποδοχή αρχικά, την έξτρα προσπάθεια που χρειάζεται για να ξεπεραστεί αυτή η αντιξοότητα στη συνέχεια.

Βάσει των όσων επέδειξε ωστόσο η HTC στη συνέντευξη Τύπου της στη Βαρκελώνη για το One M9, στο πλαίσιο του Mobile World Congress 2015, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς αν η ηγεσία της εταιρείας... έχει σταματήσει για τα καλά πλέον στο πρώτο στάδιο, αυτό της αποδοχής. Γιατί την έξτρα προσπάθεια που απαιτείται ώστε να υπερκεράσει αυτό το εμπόδιο, είναι πάρα πολύ δύσκολο να τη διακρίνει πια όχι μόνο ο εκάστοτε αναλυτής ή τεχνικός συντάκτης, αλλά και ο τελικός καταναλωτής - είτε τυγχάνει ενημερωμένος και εξοικειωμένος με τις προδιαγραφές των top smartphones σήμερα, είτε όχι.

Το HTC One M9 όλοι γνωρίζαμε πως θα ήταν ένα προϊόν εξελικτικό - το περιμέναμε όχι μόνο βάσει των... αναρίθμητων διαρροών κάθε σχεδόν τεχνικού χαρακτηριστικού και σχεδιαστικού στοιχείου της συσκευής αυτής εδώ και μέρες, αλλά και βάσει λογικής. Το HTC One M8 είχε πέρυσι αγγίξει την τελειότητα. Δεν υπήρχε λόγος ριζικού ανασχεδιασμού (παραμένει ένα από τα ομορφότερα κινητά που υπάρχουν), ούτε λόγος μετάβασης σε θεαματικά καλύτερα επιμέρους υποσυστήματα (πέραν από αυτά που εξασφαλίζει η πρόοδος των επεξεργαστών ούτως ή άλλως). Δύο πράγματα μόνο έφτανε να αλλάξουν: η περίφημη αμφιλεγόμενη κάμερα τεχνολογίας Ultrapixel, η οποία δίχασε τον ειδικό Τύπο και εν τέλει σκιαγραφήθηκε ως σημαντικό μειονέκτημα του M8, και το συνοδευτικό λογισμικό της HTC, το Sense, το οποίο προσφέρει μεν καλαίσθητες προσθήκες στο περιβάλλον του Android αλλά όχι λειτουργίες που "κάνουν τη διαφορά" στην καθημερινή ζωή του χρήστη. Λειτουργίες που αναδεικνύονται σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

Όπως περιμέναμε, η HTC όντως άλλαξε την κύρια κάμερα Ultrapixel στην πίσω πλευρά του One M9, αντικαθιστώντας την με μία στηριζόμενη σε αισθητήρα ανάλυσης 20 Megapixel. Οι πρώτες ενδείξεις από έμπρακτη χρήση της, ωστόσο, είναι αρνητικές: η HTC δείχνει να "έπεσε στην παγίδα" των πολλών Megapixel, ξεχνώντας το σκληρό μάθημα που έχουν πάρει ουκ ολίγοι άλλοι κατασκευαστές στο παρελθόν. Τα πάρα πολλά pixel "στριμωγμένα" σε μικρού μεγέθους αισθητήρα έχουν πάντοτε ως συνέπεια αυξημένο κόκκο στις φωτογραφίες που συλλαμβάνονται σε ευνοϊκές συνθήκες φωτισμού και καταστροφικά αποτελέσματα σε αυτές που συλλαμβάνονται σε κακό φωτισμό. Η απουσία συστήματος οπτικής σταθεροποίησης και η απουσία "έξυπνου" software που θα αναλάμβανε να βελτιώσει το τελικό αποτέλεσμα μέσω προσεκτικής ψηφιακής επεξεργασίας σε πραγματικό χρόνο (αυτό δηλαδή που κάνει η Apple στο iPhone 6) είναι επιλογές που οδηγούν σε ένα μόνο συμπέρασμα: το One M9 θα δώσει ξανά περιθώριο για γκρίνιες, στον ίδιο τομέα με αυτόν που είχε δώσει το One M8. Τον φωτογραφικό. Που είναι, δυστυχώς, πολύ σημαντικός πια, ειδικά αν μιλά κανείς για μοντέλο "ναυαρχίδα".

Στο θέμα του Sense, του γραφικού περιβάλλοντος με το οποίο η HTC "επικαλύπτει" το Android στις συσκευές της, είχαμε επίσης ατοπήματα. Φέτος, με το Andoid 5.0.x να είναι ήδη γρήγορο και όμορφο, δεν χρειαζόμασταν... αισθητικές βελτιώσεις. Χρειαζόμασταν εκείνες τις προαναφερθείσες, ει δυνατόν πρωτότυπες αλλά σε κάθε περίπτωση γνήσια χρήσιμες, νέες λειτουργίες. Βάσει των όσων επέδειξε η ταϊβανέζικη εταιρεία όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία νέα λειτουργία που θα χαρακτήριζε κανείς αληθινό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, αλλά υπάρχουν λειτουργίες ειδικά σχεδιασμένες ώστε να προσφέρουν πρόσθετες πηγές εσόδων στην HTC (!), προωθώντας π.χ. εμπορικά apps και "παρακολουθώντας" πού βρίσκεται ο χρήστης και τί κάνει, ώστε να του "κάνει προτάσεις" ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Όλοι γνωρίζουμε τη δυσανεξία των power users - γιατί σε αυτούς απευθύνεται μία συσκευή κόστους 750+ ευρώ - σε τέτοιες παρεμβάσεις. Με άλλα λόγια οι Ταϊβανέζοι κινήθηκαν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που έπρεπε, "βαφτίζοντας" μάλιστα τις επιλογές αυτές "καινοτομικές". Ούτε καν.

Και έτσι όλα γυρνούν ξανά στην ανάγκη της έξτρα προσπάθειας εκ μέρους της HTC, ώστε να υπερκεραστεί η διαπίστωση της... "ζωής που δεν είναι δίκαιη". Της προσπάθειας που απαιτούνταν ώστε να αποσπάσει από την αγορά την περίοπτη θέση που θα τής άξιζε, μην αφήνοντας περιθώριο για αμφισβήτηση από κανέναν. Την έξτρα αυτή προσπάθεια η HTC δεν την κατέβαλλε - και δίνοντας ξανά δικαιώματα για γκρίνιες, η ταϊβανέζικη εταιρεία δείχνει να περιορίζει για μία ακόμη χρονιά τον εαυτό της σε ρόλο κομπάρσου στα τεκταινόμενα της αγοράς του Android. Με τη Samsung να έχει επιβάλλει την παρουσία της στα smartphones με Android βάσει επιθετικού marketing και πληθώρας συσκευών, όλα, απολύτως όλα έχουν σημασία. Όλα. Και η HTC είτε δείχνει να μην το αντιλαμβάνεται αυτό, είτε να έχει όντως "κολλήσει" στο στάδιο της αποδοχής της δεύτερης ή τρίτης θέσης στο podium των κορυφαίων smartphones με Android. Αν δεν την ενοχλεί αυτό, εμάς ακόμη λιγότερο. Το αν και κατά πόσο δεν έπρεπε, ωστόσο, να στοχεύσει ψηλότερα για να επιπλεύσει μακροπρόθεσμα, απομένει ν' αποδειχθεί.