Το περιβάλλον παίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο παιχνιδιού, αφού η παραμικρή εσοχή μπορεί να προσφέρει κατάλληλη προστασία στον χαρακτήρα που ελέγχουμε. Τα κτίρια είναι εφικτό να καταστραφούν μετά από ένα συγκεκριμένο αριθμό χτυπημάτων, κάτι που υποχρεώνει τους παίκτες να σκεφτούν ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να προστατέψουν τον πρωταγωνιστικό τους χαρακτήρα, είτε όταν αντιμετωπίζουν μαζικές επιθέσεις, είτε όταν προσπαθούν να προσεγγίσουν αθόρυβα το εχθρικό στρατόπεδο. Αυτό είναι και το στοιχείο που "κάνει τη διαφορά" στο νέο Battlefield: πουθενά δεν παρέχεται ουσιαστικά αρκετή κάλυψη για να... "στήσουμε" ανέμελα τον χαρακτήρα μας και απλώς να περιμένουμε να μπουν στο πεδίο βολή μας οι αντίπαλοι, κάτι που αποδεικνύεται ευεργετικό τόσο για την ένταση, όσο και για το ρυθμό του τίτλου.
Ακόμη και από πλευράς οπλισμού η DICE έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις του τίτλου της - όχι τόσο επειδή προσφέρει μεγάλη πληθώρα όπλων, μα επειδή κάθε ένα από αυτά έχει ξεχωριστή συμπεριφορά. Για παράδειγμα, το M95 Sniper Rifle μπορεί να διευκολύνει την κατάσταση με μακρινές βολές, ωστόσο μετά από κάθε πυροβολισμό «κλωτσάει», οπότε χρειάζεται ώρα για να στρέψετε το σκόπευτρο ξανά προς την ίδια κατεύθυνση και προς ένα δεύτερο αντίπαλο που μπορεί να βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Με αυτού του είδους τους μηχανισμούς ο τίτλος καταφέρνει να προσφέρει αρκετή πρόκληση χωρίς να γίνεται ολοφάνερα... ψυχαναγκαστικό - απλώς ωθεί τον παίκτη στην αναζήτηση λύσης για κάθε περίπτωση, με τρόπο εν τέλει λογικό.
Ο σχεδιασμός των πεδίων της μάχης είναι προσεγμένος και προσφέρει φαντασία και ποικιλία σε κάθε διαφορετικό περιβάλλον, ακολουθεί ωστόσο - είναι η αλήθεια - καθαρά γραμμική συλλογιστική. Το Bad Company 2 θα οδηγήσει τους παίκτες… από το χεράκι σε μεγάλες ευθείες, ωστόσο πολλές φορές αυτοί θα διαπιστώσουν ότι ο διαθέσιμος χώρος είναι αρκετός για να διασπείρουν την ομάδα τους με διάφορους τρόπους και να οργανώσουν την επίθεσή τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων παρουσιάζεται μεν βελτιωμένη σε σχέση με το πρώτο μέρος της σειράς, και πάλι όμως "πέφτει στην παγίδα" των προδιαγεγραμμένων επιλογών και δεν αντιδρά με έξυπνο τρόπο σε όλες τις περιπτώσεις. Παραμένει, ωστόσο, ικανοποιητική.
