Εξίσου στον κόσμο της τεχνολογίας και της ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας, όλα αυτά τα χρόνια γεννήθηκαν ιδέες αμέτρητες. Κάποιες από αυτές φαίνονταν καλές στα χαρτιά, υλοποιήθηκαν και αποδείχθηκαν όντως επιτυχείς. Κάποιες άλλες, όχι. Κάποιες άλλες, δε, μας έχουν αφήσει ακόμη με... την απορία του αν πέτυχαν ή όχι! Τo bonus υλικό και γενικότερα τα extras στις ταινίες DVD είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας: έχουν τους οπαδούς τους, έχουν (ω ναι) τους πολέμιούς τους, κάποιοι λένε ότι "προσθέτουν" στο συνολικό πακέτο, σε κάποιους φαντάζουν παντελώς αδιάφορα, ουκ ολίγοι είναι κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν όσο θα μπορούσαν ή όσο θα τους άξιζε. Και το Blu-ray, ως φυσικός και αδιαφιλονίκητος πια διάδοχος του DVD, κληρονόμησε - τρόπον τινά - τα extras ως δεδομένα, αλλά με τις απαιτήσεις μας, λόγω της υψηλής ευκρίνειας, αυξημένες.
Και η... απορία; Παραδόξως, παραμένει.
Ο λόγος είναι απλός: τα extras των Blu-ray (σίγουρα στην πρώτη φάση της κυκλοφορίας των δίσκων υψηλής ευκρίνειας που επικράτησαν τελικά) υπέπεσαν στα ίδια λάθη με τα αντίστοιχα των DVD. Οι ίδιες στημένες, κουραστικές, στην πλειοψηφία τους αδιάφορες συνεντεύξεις με τους συντελεστές: ηθοποιούς υπερπρόθυμους να μας διαβεβαιώσουν πόσο καλά πέρασαν στα γυρίσματα και σκηνοθέτες ορκισμένους να μας πείσουν ότι αυτό που παρακολουθήσαμε δεν... ήταν ένα απλό blockbuster. Άχρηστα trailer που σε πολλές των περιπτώσεων δεν μπορούσαμε καν να παρακάμψουμε. Κομμένες σκηνές που μας έκαναν να αισθανθούμε ευγνώμονες για το μοντάζ. Απλοϊκά παιχνιδάκια μνήμης "εμπνευσμένα" από την ταινία αλλά διόλου διασκεδαστικά. Αυτός ήταν ο κανόνας στην εποχή των DVD και οι πρώτες παραγωγές σε Blu-ray τον υπάκουσαν πιστά. Δυστυχώς.
Φυσικά, υπήρξαν κι εξαιρέσεις στην δεκαετή πορεία των DVD - ποιος δεν θυμάται το... White Rabbit στην οικιακή έκδοση του The Matrix, το εναλλακτικό τέλος στην special edition του Terminator 2 ή τα εξαντλητικής λεπτομέρειας backstage scenes των The Lord of the Rings; Για τα δεδομένα των DVD, αυτού του είδους το επιπλέον υλικό και οι επιλογές αλληλεπίδρασης ήταν πρωτόγνωρες για τα τότε δεδομένα και οι δίσκοι Blu-ray (με την προγραμματιστική γλώσσα Java στη διάθεσή τους και τον πολλαπλάσιο αποθηκευτικό χώρο) υπόσχονταν πολύ περισσότερα. Τους πρώτους 18 μήνες διαδρομής των Blu-ray, όμως, η υπόσχεση περιορίστηκε στα εντελώς τυπικά και όχι σε πρωτότυπα, ενδιαφέροντα πράγματα όπως τα προαναφερθέντα - με τη μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία των extras σε συμβατική και όχι υψηλή ευκρίνεια. Όχι, όχι, όχι. Όχι για τα δεδομένα του 21ου αιώνα και της υψηλότερης τιμής αγοράς των Blu-ray, δηλαδή.
