Στην πορεία ακόμη και δημοφιλέστατων τηλεοπτικών σειρών έρχεται συχνά ένα σημείο όπου - είτε από φυσική "φθορά" είτε από... "χαλάρωση" αδικαιολόγητη των δημιουργών - η αρχική "μαγεία" δεν είναι πια παρούσα. Είτε κάτι σημαντικό έχει χαθεί, είτε η "χημεία" των επιμέρους στοιχείων δεν "δένει" πια όπως άλλοτε. Και, με την υπερπροσφορά που υπάρχει πλέον στο συγκεκριμένο είδος ψυχαγωγίας, όταν μία τηλεοπτική σειρά "κάνει κοιλιά", χρειάζεται να "κάνει την υπέρβαση" στη συνέχεια για να παραμείνει ενδιαφέρουσα. Στον τρίτο κύκλο του House of Cards - της διάσημης, πολυβραβευμένης σειράς της Netflix που άλλαξε τα δεδομένα στις αμιγώς Δικτυακές παραγωγές - είχε συμβεί ακριβώς αυτή η "κοιλιά", δημιουργώντας αμφιβολίες για το αν και κατά πόσο ο μακιαβελικός Αμερικανός πολιτικός και η εξίσου αδίστακτη σύζυγός του, ο Frank και η Claire Underwood, είναι σε θέση να "κρατήσουν" το κοινό του σε βάθος χρόνου.

Ο τέταρτος κύκλος του House of Cards - ο οποίος προβάλλεται εδώ και τρία εικοσιτετράωρα στον OTE TV με ελληνικούς υπότιτλους και στην Netflix με αγγλικούς - όχι μόνο θέτει τέλος στις αμφιβολίες αυτές, αλλά είναι και ο καλύτερος της σειράς μέχρι στιγμής.

Υποθέτοντας πως οι φίλοι και φίλες του Αθηνόραμα Digital που διαβάζουν το παρόν έχουν παρακολουθήσει τους τρεις προηγούμενους κύκλους του House of Cards ή έχουν έστω μία γενική ιδέα του σεναρίου τους - και αποφεύγοντας τα μισητά... spoilers για το τί ακριβώς συμβαίνει στον νέο κύκλο - παραθέτουμε αυτά τα γενικόλογα. Ο Frank Underwood, πρόεδρος των ΗΠΑ αλλά κάτοχος της θέσης με μηχανορραφίες και όχι μέσα από νόμιμες εκλογές, προετοιμάζεται για την πρώτη τέτοια του αναμέτρηση με αντίπαλο έναν υποψήφιο που αξιοποιεί τελείως διαφορετικό οπλοστάσιο για να κερδίσει πλεονεκτική θέση στα μάτια του κοινού. Ο Underwood θα πρέπει να διαχειριστεί επίσης την... εσωτερική του αντιπολίτευση, καθώς η ρήξη με την φιλόδοξη σύζυγό του και άλλους συνεργάτες του μπορεί να καταστρέψει τα σχέδιά του με χαρακτηριστική ευκολία και τις ανάλογες συνέπειες.

O νέος κύκλος του House of Cards είναι πολύ περισσότερο σύνθετος, σε πολλαπλά επίπεδα, από τον τρίτο. Νέα πρόσωπα προστίθενται στο εκρητικό μίγμα των προσωπικών επιδιώξεων που προϋπήρχε, παλαιότερα πρόσωπα διεκδικούν νέους ρόλους, κακές επιλογές από το παρελθόν επανέρχονται στο προσκήνιο. Αυτή η πολυπλοκότητα σε άλλες σειρές δημιουργεί προβλήματα, στο νέο House of Cards όμως αποδεικνύεται εν τέλει θετικότατη: μετά τα πρώτα 2 ή 3 επεισόδιά του αποκτά ρυθμό τέτοιο, με τόσα να συμβαίνουν παράλληλα, ώστε ο θεατής δεν... "πέφτει στο τέλμα" της υπερανάλυσης ψυχοσύνθεσης που είχαμε στον περασμένο κύκλο. Τα κίνητρα των χαρακτήρων είναι σαφή, οι ενέργειες και οι επιλογές τους ενίοτε ακραίες αλλά λογικές στο πλαίσιο των επδιώξεών τους, η εξέλιξη των γεγονότων όσο προβλέψιμη χρειάζεται ώστε να είναι πειστική και όσο απρόβλεπτη χρειάζεται ώστε να κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο.