Το πρόβλημα δεν είναι αμελητέο πια για πολλαπλούς λόγους, οι οποίοι δεν μπορούν πια να αγνοηθούν ούτε από τον πλέον φανατικό υποστηρικτή του Android. Οι τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις του ίδιου λειτουργικού δεν προσφέρουν μόνο διαφορετικά σετ χαρακτηριστικών και δυνατοτήτων. Δυσκολεύουν επίσης τους δημιουργούς εφαρμογών να "στοχεύσουν" και να εκμεταλλευτούν συγκεκριμένες λειτουργίες, δυσκολεύουν τους κατασκευαστές να κρατήσουν τις συσκευές τους "επίκαιρες" για αρκετό διάστημα, δυσκολεύουν τους παρόχους υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας να εξασφαλίσουν συμβατότητα ευρείας γκάμας προτάσεων με τα δίκτυά τους. Οι δύο τελευταίοι συμμετέχοντες στην εξίσωση, δε, δυστυχώς χρησιμοποιούν τη χαοτική αυτή κατάσταση και ως "δικαιολογία": οι πρώτοι ώστε να μην αναβαθμίζουν παρά λίγα από τα μοντέλα τους στην νεότερη έκδοση Android, οι δεύτεροι ώστε να μην διαθέτουν μοντέλα με παλαιότερη έκδοση για πολύ.
Σε όλα τα σενάρια "χαμένος" αποδεικνύεται ο καταναλωτής. Είναι πολύ εύκολο - αλλά και ανόητα απλοϊκό - να υποστηρίζει κανείς πως "αφού ο πελάτης αγοράζει μία συσκευή σε μια συγκεκριμένη τιμή, αγοράζει αυτό το συγκεκριμένο σετ δυνατοτήτων και όχι απαραίτητα κάτι περισσότερο". Στα παλιότερα, "απλά" κινητά αυτό όντως ίσχυε. Τα smartphones όμως είναι πρακτικά λιλιπούτειοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι αναβαθμίσεις στο λειτουργικό τους δεν είναι επιβεβλημένες για... ψυχολογική ικανοποίηση του χρήστη, αλλά για να εξασφαλιστεί ότι χαρακτηρίζονται από όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα και προσφέρουν όσο το δυνατόν πιο πολλά απ' όσα ο εκάστοτε εξοπλισμός τούς επιτρέπει.
Γι' αυτό και η όλη κατάσταση του "αν" και "όταν" στις αναβαθμίσεις λειτουργικού στα smartphones με Android είναι πια τόσο σοβαρή. Είναι, όταν όλα έχουν ειπωθεί, θέμα εμπιστοσύνης του καταναλωτή απέναντι στον κατασκευαστή. Ο πρώτος θα σκεφτεί εύλογα "γιατί να δώσω €699 για ένα κορυφαίο κινητό Android που ίσως σε 12-14 μήνες από σήμερα δεν θα αξιοποιεί τη νεότερη έκδοση;". Για το "ίσως" φταίει ο δεύτερος (οι περιπτώσεις των LG και Motorola είναι ενδεικτικές), όμως βλάπτονται όλοι: και ο ίδιος ο κατασκευαστής (που από τα ακριβά και όχι τα φθηνά κινητά αντλεί τα κέρδη που θα προσφέρουν κονδύλια έρευνας για μελλοντικά μοντέλα), και ο πάροχος υπηρεσιών (που δεν είναι σε θέση να προωθήσει με μακροχρόνια συμβόλαια ακριβά κινητά), και ο καταναλωτής (που ωθείται είτε στον ανταγωνισμό είτε στα φθηνά μοντέλα smartphones με Android κάνοντας παραδοχές).
Στο κέντρο όλων αυτών, φυσικά βλάπτεται και η Google από την όλη χαοτική κατάσταση. Αυτή διαθέτει μεν το Android "ως έχει", αλλά δεν βοηθά αρκετά τους κατασκευαστές να το υλοποιήσουν στις συσκευές τους γρήγορα (και τα μοντέλα Nexus της από μόνα τους δεν αρκούν για να ισορροπήσουν τη συνολική εικόνα). Αποτέλεσμα; Η αβεβαιότητα που περιγράψαμε παραπάνω. Αυτήν θα συνεχίσει η Apple να την "εισπράττει" σε πωλήσεις ή κάτι θα αλλάξει μέσα στο 2013; Και πώς θα αλλάξει αυτό; Περιμένουμε... απαντήσεις!
