Είναι... πλάσματα της συνήθειας τελικά οι άνθρωποι, ακόμη και όταν αναφερόμαστε στην τεχνολογία και τα σχετικά προϊόντα που επιλέγουν. Επί χρόνια παρατηρούσαμε στον κόσμο των προσωπικών υπολογιστών την τάση αυτοί να εξελίσσονται γρήγορα και θεαματικά, ενώ το software - τα προγράμματα που τους υποδεικνύουν πώς θα αξιιποιήσπουν όλη αυτή την ισχύ - να παραμένει συγκριτικά στάσιμο. Έφτασε κάποιo χρονικό σημείο στο οποίο απλώς δεν... είχε νόημα να αγοράσει κανείς ισχυρότερο υπολογιστή, γιατί τα ωφέλη στην ταχύτητα εκτέλεσης και λειτουργίας των προγραμμάτων (με εξαίρεση τα games βέβαια) δεν γίνονταν αντιληπτά. Και αυτόν τον καιρό έχουμε αρχίσει να πλησιάζουμε στο ίδιο σημείο με τα smartphones που - όντας λιλιπούτειοι Η/Υ από μόνα τους - την τελευταία τριετία σημείωσαν εντυπωσιακά άλματα σε όλους τους τομείς. Το software, όμως, που τα κινεί; Ούτε κατά διάνοια αντίστοιχα.

Πράγματι: ρίχνοντας κανείς ακόμη και μία "διαγώνια ματιά" στις τεχνικές προδιαγραφές όλων των κορυφαίων smartphones με Android των τελευταίων 2-3 μηνών (όπως τα HTC One και Samsung Galaxy S4) συνειδητοποιεί πως οι συσκευές αυτές έχουν φτάσει σε επίπεδο... laptop PC σχεδόν. Επεξεργαστές 4 ή και 8 πυρήνων με συχνότητα λειτουργίας που αγγίζει τα 2 GHz, μνήμη λειτουργίας στα 2 GB, οθόνες ανάλυσης 1080 γραμμών, ικανοποιητικότατος κι επεκτάσιμος αποθηκευτικός χώρος... δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που τα λέγαμε και desktop PC! Το iPhone 5 δεν έχει να επιδείξει το ίδιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά, αλλά - λαμβάνοντας στα υπόψιν το διαφορετικό λειτουργικό του σύστημα - και αυτό είναι ταχύτατο. Πώς αξιοποιείται όλη αυτή η επεξεργαστική δύναμη, ωστόσο; Στο 75% των περιπτώσεων; Δεν αξιοποιείται.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς τί κυρίως ή/και συνήθως κάνει με ένα smartphone στην καθημερινότητά του. Κλήσεις και μηνύματα: μηδαμινές απαιτήσεις σε επεξεργαστική δύναμη. E-mail, Facebook, Twitter, Instagram; Το ίδιο. Ακρόαση μουσικής, Web browsing, Google Maps, Evernote; Ελάχιστα περισσότερες απαιτήσεις, αλλά και πάλι μόνο ένα κλάσμα του τί προσφέρουν smartphones όπως τα προαναφερθέντα. Σύλληψη φωτογραφιών και video; Επίσης. Αναπαραγωγή video; Επίσης. Υπάρχουν κάποιες εφαρμογές απαιτητικότερες από τις παραπάνω, πρακτικά ωστόσο είναι και πάλι μόνο τα - 3D, λεπτομερή, σύγχρονα και απαιτητικά - games το μόνο είδος software που μπορεί αληθινά να "πιέσει" τους επεξεργαστές και τα ισχυρά υποσυστήματα γραφικών ενός iPhone 5 ή ενός Galaxy S4. Στα smartphones, ωστόσο, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν παίζει τέτοια games, γιατί προτιμά να τα απολαμβάνει σε μεγάλη οθόνη (και δεν συνηθίζει τελικά αυτό το κοινό να συνδέει το smartphone με την τηλεόραση). Ο πιο πολύς κόσμος με τα smartphones παίζει απλά, "γρήγορα", casual games. Όχι ιδιαίτερα απαιτητικά.

Η απάντηση, με άλλα λόγια, στο πώς θα αξιοποιηθούν τα πανίσχυρα smartphones που έρχονται και θα συνεχίσουν να έρχονται, δεν βρίσκεται στις δημοφιλέστερες εφαρμογές. Όταν στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτές - πάντοτε σε καθημερινά κι όχι άκρως εξεζητημένα σενάρια χρήσης - "ζητούν" κατά πολύ λιγότερη επεξεργαστική δύναμη από αυτή που τούς προσφέρεται, πρέπει να βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος. Κι αυτός είναι μόνο ένας: καινούργιες λειτουργίες. Οι κατασκευαστές δείχνουν να το έχουν καταλάβει, αν κρίνει κάποιος από τα όσα επέδειξαν οι HTC και Samsung αποκαλύπτοντας το One και Galaxy S4 αντίστοιχα: η κάθε μία προσέθεσε στο δικό της smartphone, παρά το γεγονός ότι στηρίζονται στο ίδιο λειτουργικό και σχεδόν στο ίδιο hardware, αποκλειστικές λειτουργίες που μόνο οι προτάσεις τους διαθέτουν. Κάποιες διευκολύνουν τη χρήση της συσκευής, κάποιες επεκτείνουν ή εμπλουτίζουν τη χρήση κύριων λειτουργιών (π.χ. σύλληψη φωτογραφιών), κάποιες προσφέρουν κάτι δευτερεύον. Είναι όμως παρούσες, γιατί πολύ απλά το ακριβό hardware των συσκευών δικαιολογείται ευκολότερα έτσι.

Γι' αυτό και δηλώνουμε άκρως ικανοποιημένοι που επιτέλους το software ξαναγύρισε στο προσκήνιο, σε σχέση με το hardware. Όπως και στην περίπτωση των PC - που, ας μην ξεχνάμε, έχουν και πολύ μεγαλύτερο κύκλο ζωής απ' ότι τα smartphones - την τελευταία τριετία είχαμε βαρεθεί να πληρώνουμε για ισχύ και δυνατότητες που πρακτικά δεν χρησιμοποιούνται. Οι κατασκευάστριες είχαν πλησιάσει επικίνδυνα στο σημείο που δεν θα μπορούσαν να μας πείσουν πλέον ν' αναβαθμιστούμε σε νέα συσκευή. Με νέες λειτουργίες, ωστόσο, συν την περισσότερο άνετη χρήση των apps που συνηθίζουμε ν' αξιοποιούμε ούτως ή άλλως, η αναβάθμιση μπορεί να συζητηθεί σοβαρότερα. Ακόμη κι έτσι, δε, είμαστε ακόμη στην αρχή: περιμένουμε και απαιτούμε να δούμε μεγαλύτερης πρακτικής αξίας νέες λειτουργίες, του είδους που θα κάνουν τον καταναλωτή να σκεφτεί "ορίστε - αυτό το σημαντικό πράγμα δεν μπορούσα να το έχω ή να το κάνω με το παλιό μου κινητό". Αν η επόμενη έκδοση των Android και iOS προσφέρουν κάποια τέτοια στοιχεία, και αν οι κατασκευαστές επενδύσουν σε ανάπτυξη ώστε να να προτείνουν τα δικά τους, ο κύκλος των αναβαθμίσεων θα συνεχίσει ομαλά. Αν όχι... smartphones των 49 ευρώ, κανείς;