Για το σύστημα μάχης του Assassin's Creed Origins άλλωστε - τόσο σημαντικό όσο κι αυτό της εξερεύνησης, για κάποιους παίκτες ίσως περισσότερο - έχει υιοθετηθεί επίσης νέα ή έστω τροποποιημένη προσέγγιση: ένα πολύ καλό... remix επιτυχημένων "συνταγών" από τίτλους όπως το προαναφερθέν The Witcher και τα περίφημα Dark Souls, απλοποιημένο βέβαια συγκριτικά με το αντίστοιχο και των δύο. Μία απόκρουση χτυπήματος, μια σωστά χρονομετρημένη αποφυγή και ένα καίριο χτύπημα είναι συνήθως αρκετά για να τα βγάλει κανείς πέρα, έστω κι αν μπορεί να εκτελέσει ακολουθίες κινήσεων που αυξάνουν την... αδρεναλίνη του Bayek όσο χρειάζεται ώστε να καταφέρει άκρως εντυπωσιακά χτυπήματα.
Δεν υπάρχει και εδώ κάτι το αληθινά πρωτοποριακό (το στοιχείο της προσεκτικής κίνησης και απόκρυψης έχει περάσει ούτως ή άλλως σε δεύτερη μοίρα στο Origins), όμως οι gamers που παίζουν τα Assassin's Creed ως παραγωγές κυρίως δράσης θα εκτιμήσουν δεόντως τις βελτιώσεις στο σύστημα μάχης. Το ίδιο ισχύει και για τον ρυθμό και την εξέλιξη του Origins γενικότερα, καθώς είναι τίτλος λιγότερο "αργός" και "συνεσταλμένος" σε σχέση με άλλα μέλη της σειράς.
Δεν είναι, ωστόσο, υπερβολή να παρατηρήσει κανείς πως ακόμη περισσότερο κι από τους μηχανισμούς παιχνιδιού στο Origins μεγαλύτερο ρόλο παίζουν οι εικονικές περιοχές του τίτλου: στον σχεδιασμό αυτού του περιβάλλοντος το νέο Assassin's Creed διαπρέπει, καθώς η απεικόνισή του της αρχαίας Αιγύπτου δεν είναι τίποτε λιγότερο από την πλέον πειστική αναδημιουργία που έχουμε συναντήσει ποτέ σε video game. Είναι ένας χρόνος και ένας τόπος που ούτως ή άλλως δεν είχαμε πολλές φορές στο παρελθόν την ευκαιρία να βιώσουμε αλληλεπιδραστικά, πόσο μάλλον με εκτενές καστ χαρακτήρων και ποικιλία τοποθεσιών που χαρακτηρίζονται από άφθονο χρώμα και απρόσμενη ζωντάνια.
Περιπλανώμενος κανείς σε αυτόν τον απίθανα λεπτομερή, ιστορικά πειστικό εικονικό κόσμο της αρχαίας Αιγύπτου συνειδητοποιεί πως τα πιο πολλά από τα (οικεία έως... κουρασμένα) χαρακτηριστικά παλαιότερων Assassin's Creed δείχνουν πια να περνούν στο παρασκήνιο: κάθε μικρή λεπτομέρεια της περιπέτειας του Bayek έχει εμπλουτιστεί με σκοπό και νόημα, ενώ η εξέλιξή της είναι αλληλένδετη με ένα τρισδιάστατο περιβάλλον που την αναδεικνύει με εξαιρετική επιτυχία. Υπό αυτήν την έννοια το Origins είναι όντως η "επανεκκίνηση" που χρειαζόταν η σειρά. Δεν την ωθεί απαραίτητα εκεί που η Ubisoft και οι εκατομμύρια φίλων της ίσως θα επιθυμούσαν, δημιουργεί όμως μια ισχυρή βάση στην οποία επόμενοι τίτλοι θα είναι ευκολότερο να το πετύχουν. Αυτό και μόνο καθιστά το Origins - σύμφωνα με το δημοσιογραφικό αλλά ακριβές στην συγκεκριμένη περίπτωση κλισέ - αληθινό... must play!
Βαθμολογία: 8 αστεράκια
