Το καλύτερο χαρακτηριστικό της σειράς των Bayonetta, φυσικά, ήταν πάντοτε ο τρόπος με τον οποίο το σύστημα μάχης επιβραβεύει τον παίκτη που το αξιοποεί σωστά: με τόση ένταση, δηλαδή, όση αυτός ο φρενήρης ρυθμός σχεδόν επιβάλλει. Στην περίπτωση του Bayonetta 2, ωστόσο, η αίσθηση είναι ακόμη περισσότερο απολαυστική: ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα και σωστά εκτελεί κανείς έναν συνδυασμό χτυπημάτων, "εισπράττει" την ικανοποίηση για κάθε ένα από αυτά στο έπακρο. Αυτή η αίσθηση μεγεθύνεται όσο επεκτείνεται το οπλοστάσιο της Bayonetta, το οποίο ναι μεν δεν απαρτίζεται από πολλές διαφορετικές επιλογές αλλά "κρύβει βάθος" στους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορούν να χρησιμοποιηθούν, συχνά εκπλήσσοντας και τον ίδιο τον παίκτη.
Το σεναριακό τμήμα του Bayonetta 2 επιφυλάσσει, άλλωστε, αρκετό "κυνήγι" συλλεκτικών αντικειμένων, εναλλακτικές διαδρομές και αντιπάλους, καθώς και ειδικά διαμορφωμένα - πολύ δύσκολα - επίπεδα ώστε να δώσει άφθονες ευκαιρίες για χρήση αυτού του οπλοστασίου. Με δεδομένη την δυνατότητα να αξιοποιεί κανείς τα πιο πολλά όπλα είτε με τα χέρια είτε με τα πόδια της Bayonetta - είπαμε, υπάρχει κάτι το αληθινά... μπαλετικό στην δράση της σειράς! - οι πιθανοί συνδυασμοί αρχίζουν να γίνονται αντιληπτοί γρήγορα. Όχι όμως και να εξαντλούνται το ίδιο γρήγορα - ειδικά μετά από εκτενή εξάσκηση.
Όλα αυτά είναι εφικτό να αποδίδονται με τόσο απολαυστικό τρόπο στην οθόνη ακριβώς επειδή το Switch τεχνικά τον διεκπεραιώνει χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Παρά την ανάλυση των 720 γραμμών τόσο σε "φορητή" χρήση του συστήματος της Nintendo όσο και σε σύνδεσή του με την τηλεόραση, δείχνει πανέμορφο και στις δύο περιπτώσεις. Βοηθά πάρα πολύ, βεβαίως, και η εξαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση της όλης παραγωγής, τόσο προσεγμένη και εμπνευσμένη που κατορθώνει να ξεπεράσει κατά πολύ τον ήδη ψηλά τοποθετημένο πήχυ του αρχικού Bayonetta. Στο δεύτερο όλο το φανταστικό υπόβαθρο της σειράς, με την μεγάλη κλίμακα των επιπέδων, τους εντυπωσιακούς μέσα στην υπερβολή τους αντιπάλους και τα κινηματογραφικά εφέ "ζωντανεύει" με τρόπο δεξιοτεχνικό και άκρως αποτελεσματικό.
Εν έτει 2018, φυσικά, το Bayonetta 2 ίσως δεν είναι ο τίτλος που θα βοηθήσει τον κάτοχο ενός Nintendo Switch να επιδείξει τις δυνατότητες του συστήματος της Nintendo - άλλωστε η παραγωγή αυτή είχε κυκλοφορήσει και στο Wii U με όχι θεαματικές διαφορές. Αυτό που σίγουρα έχει βελτιωθεί είναι η ποιότητα της παρουσίασης στην κίνηση: ο τίτλος απεικονίζεται σε σχεδόν πάντοτε σταθερά 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο όταν το Switch είναι συνδεδεμένο σε τηλεόραση, κατορθώνοντας να διατηρήσει τα πιο πολλά από αυτά και όταν η συσκευή χρησιμοποιείται ως φορητή. Η διαφορά σε σχέση με το αρχικό Bayonetta είναι και σε αυτήν την περίπτωση αντιληπτή από τον καθένα.
Το Bayonetta 2 λειτουργεί, αν μη τί άλλο, ως υπενθύμιση της ποιότητας των games που μπορεί να προσφέρει στο κοινό η Platinum: το σύστημα μάχης είναι εξαιρετικό, όντας αρχικά προσβάσιμο αλλά στην συνέχεια αρκετά "βαθύ" ώστε να ενθαρρύνει την εξερεύνηση για ολοένα και περισσότερους, περισσότερο εντυπωσιακούς συνδυασμούς κινήσεων. Νέα όπλα και αντίπαλοι για να τα... αξιοποιήσει κανείς πάνω τους εμφανίζονται με τακτικό και έξυπνο τρόπο, ενώ όταν έρχεται η ώρα των "μεγάλων" εχθρών (boss fights) οι συγκρούσεις αναβαθμίζονται στο επίπεδο του επικού. Το Bayonetta 2 ήταν, κατά την πρώτη του εμφάνιση, ένα μικρό αριστούργημα που η αγορά εν πολλοίς παρέβλεψε ακριβώς επειδή έγινε διαθέσιμο σε ένα σύστημα ψυχαγωγίας που δεν βρήκε ποτέ τον δρόμο του στα χέρια αρκετών παικτών. Στο Switch τού δίνεται όχι μόνο "νέα ζωή" τεχνικά, αλλά και μία δεύτερη ευκαιρία να εκτιμηθεί όσο τού αξίζει από ήδη πολύ μεγαλύτερο κοινό. Την δικαιούται; Ω ναι!
Βαθμολογία: 8 αστεράκια
