Στοιχείο που βοηθά πολύ στην άνοδο του... δείκτη ψυχαγωγίας του καινούργιου Call of Juarez είναι και ο αξιόλογος τεχνικός του τομέας. Tα γραφικά του έχουν ατέλειες μεν, αλλά δίνουν πολύ επιτυχημένα την αίσθηση των ανοιχτών χώρων και είναι ασυνήθιστα προσεγμένα στις λεπτομέρειες που "σφραγίζουν" την ατμόσφαιρα της Άγριας Δύσης. Εξαιρετικά είναι επίσης τα εφέ και ο φωτισμός τους. Η μουσική είναι όχι απλώς εμπνευσμένη, αλλά πρακτικά πανομοιότυπη με αυτή των ταινιών western, ανέλπιστα ποιοτική είναι και η απόδοση των διαλόγων (τα εφέ των όπλων πάντως θα μπορούσαν να είναι καλύτερα). Ο έλεγχος δεν παρουσιάζει προβλήματα παρά σε ελάχιστα σημεία, ενώ οι επιλογές των ρυθμίσεων προσφέρουν όλα όσα περιμένει κανείς από έναν σύγχρονο τίτλο. Το multiplayer τμήμα του τίτλου, άλλωστε, είναι φροντισμένο σε εντυπωσιακό βαθμό, με πέντε πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους τρόπους παιχνιδιού, οκτώ διαφορετικά περιβάλλοντα και δώδεκα είδη χαρακτήρων, το καθένα με τον οπλισμό του.
Αρνητικά στοιχεία, προφανώς, έχει και το Bound in Blood: οι αντίπαλοι του παίκτη τείνουν να είναι... υπερβολικά παρόμοιοι στο σχεδιασμό και όχι ιδιαίτερα έξυπνοι κατά τις συγκρούσεις. Η επαναληπτικότητα του gameplay άλλους θα ενοχλήσει και άλλους όχι, θα πρέπει ωστόσο να θεωρηθεί δεδομένη. Και η διάρκεια του τμήματος για έναν παίκτη δεν μπορούμε να φανταστούμε πως θα είναι μεγαλύτερη από 9-10 ώρες ακόμη και για gamers που δεν αγαπούν τα FPS (αν και μπορεί να διπλασιαστεί αν θέλει κάποιος να παίξει μία φορά με τον ένα αδελφό McCall και μία με τον άλλο). Έστω κι έτσι, πάντως, το νέο Call of Juarez είναι όντως άξιο προσοχής, αν μη τί άλλο επειδή έχει διαφορετική αίσθηση λόγω των... γουέστερν καταβολών του και επειδή το multiplayer τμήμα του μπορεί να προσφέρει αρκετές ώρες ψυχαγωγίας μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη. Όχι διεκδικητής του στέμματος για το καλύτερο shooter της χρονιάς, αλλά ενδιαφέρουσα πρόταση - πάντοτε για τους πιστούς ακολούθους της κατηγορίας. Αν σχεδιάζεται και τρίτο, το περιμένουμε!
Βαθμολογία: 6 αστεράκια
