Η κατηγορία των puzzle games (στα οικιακά συστήματα ψυχαγωγίας τουλάχιστον) ποτέ δεν ήταν ανάμεσα στις πλέον επιτυχημένες εμπορικά, παρά το γεγονός ότι οι gamers είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν με εξαιρετικά δείγματα του είδους τα τελευταία χρόνια. Το εκκεντρικό αλλά πρωτότυπο Εchochrome άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις όταν κυκλοφόρησε το 2008 για το PSP, η Sony λοιπόν σωστά αποφάσισε να δημιουργήσει μία εκδοχή του για το PlayStation 3, με πλήρη όμως υποστήριξη για το νέο τρόπο χειρισμού που προσφέρει το PlayStation Move. Με αυτά ως δεδομένα, καταφέρνει το Εchochrome ii να προσφέρει κάτι το ξεχωριστό και αξιοπρόσεκτο για όλους τους gamers, όχι μόνο τους σχετικά λιγοστούς που αγαπούν τα puzzle games; Η απάντηση - και οι λόγοι πίσω από αυτήν - βρίσκεται στις επόμενες παραγράφους!

Στο Echocrhome II ο παίκτης εικονικά μεταφέρεται σ' έναν κόσμο από τρισδιάστατους χώρους, μέσα στους οποίους βρίσκονται ορθογώνιοι όγκοι διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, σαν... Lego σχεδόν. Αυτά συνθέτουν διάφορες διαδρομές και θα πρέπει να οδηγήσουμε έναν μικροσκοπικό χαρακτήρα μέσα από αυτές. Όσοι και όσες ασχολούνται με τα games για χρόνια, θα αναγνωρίσουν στοιχεία της συλλογιστικής του Echochrome στα θρυλικά... Lemmings, αφού με τον ίδιο τρόπο ο χαρακτήρας αυτός πρέπει να φτάσει σώος μέχρι την ειδική έξοδο. Ο παίκτης προσπαθεί να το κατορθώσει αυτό "φωτίζοντας" κατάλληλα τον κάθε χώρο: με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσει στο υπόβαθρο μία ενιαία "διαδρομή" από σκιές, πάνω στην οποία θα πρέπει να κινηθεί ο χαρακτήρας του τίτλου για να ολοκληρώσει το εκάστοτε επίπεδο και να μην καταλήξει... εκτός οθόνης.

Πώς ακριβώς εμπλέκεται σε όλο αυτό το σενάριο, λοιπόν, το PlayStation Move; Παίζοντας το ρόλο του φακού, της πηγής δηλαδή του φωτός που προσπίπτει πάνω στα αντικείμενα του χώρου και στο υπόβαθρο. O παίκτης χρειάζεται να κινεί το Move προς την κατάλληλη κατεύθυνση, έτσι ώστε να φωτίσει το επίπεδο σωστά και, με την ανάλογη κλίση, να δημιουργηθούν οι κατάλληλες σκιές. Το περιβάλλον παίζει βεβαίως πολύ σημαντικό ρόλο, αφού κάθε χώρος έχει διαφορετική διαρύθμιση και προβάλει διαφορετικές προκλήσεις π.χ. τοίχους που σχηματίζονται από περισσότερες γωνίες, δημιουργούν εντελώς διαφορετικές αντανακλάσεις στο φως και ως εκ τούτου απαιτούν προσεκτικό, έξυπνο χειρισμό για να δημιουργήσουν τις κατάλληλες σκιές.

Κάθε ένας από αυτoύς τους διαφορετικούς χώρους-επίπεδα μπορεί να ολοκληρωθεί με τρία διαφορετικά στυλ παιχνιδιού: τα Εscort, Εcho και Pain. Στο πρώτο ο παίκτης προσπαθεί απλώς να καθοδηγήσει το χαρακτήρα του στο τέλος του επιπέδου, ενώ στο δεύτερο θα πρέπει να συλλέξει και σκιές που είναι σκορπισμένες σε διάφορα σημεία του επιπέδου - κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις. Στο τρίτο και πιο ενδιαφέρον στυλ παιχνιδιού, το Paint, πολλοί χαρακτήρες εμφανίζονται ταυτόχρονα και αφήνουν χρώμα σε όποιο παραλληλεπίπεδο πατήσουν. Σε αυτή την περίπτωση ο παίκτης επιδιώκει να χρωματίσει το μεγαλύτερο δυνατό τμήμα κάθε χώρου - κι εκεί υποψιαζόμαστε ότι θα αφιερώσει τον περισσότερο χρόνο του ένα μεγάλο ποσοστό των gamers που θα παίξουν το Echocrome II, καθώς αυτός ο τρόπος παιχνιδιού έχει έντονο ρυθμό και απαιτεί γρήγορες, ενστικτώδεις κινήσεις για την ολοκλήρωση των επιπέδων.