Με τον τρόπο που κυλά το 2020 ως τώρα δεν θα το χαρακτήριζε κανείς ως καλή χρονιά ακριβώς, όμως για τους κατόχους PlayStation4 επεφύλασσε τουλάχιστον κάτι θετικό: το ίσως περισσότερο γόνιμο, ποιοτικό πρώτο επτάμηνο που διένυσε ποτέ φορμά ηλεκτρονικής ψυχαγωγίας όσον αφορά στις νέες κυκλοφορίες games γι' αυτό. Το εξαιρετικό Dreams της Media Molecule κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο, τον Μάρτιο έγινε διαθέσιμο το εντυπωσιακό Nioh 2 της Team Ninja, τον Ιούνιο ήλθε το κορυφαίο The Last of Us Part II της Naughty Dog, πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε το εκπληκτικό Iron Man VR και σήμερα διατίθεται στην ελληνική αγορά το The Ghost of Tsushima της Sucker Punch. Είναι κατά πάσα πιθανότητα η τελευταία "μεγάλη παραγωγή" της ίδιας της Sony για το παρόν της σύστημα πριν στρέψει την προσοχή της πλήρως πια στο PS5 στο τέλος του χρόνου. Είναι και ο θριαμβευτικός "μεγάλος αποχαιρετισμός" που ελπίζαμε για ένα από τα δημοφιλέστερα PlayStation που υπήρξαν ποτέ;

Ο τίτλος αξιοποιεί ως γενικό σεναριακό του πλαίσιο αληθινά ιστορικά γεγονότα: το νησί Tsushima, όπου εξελίσσεται η δράση, ήταν όντως το πρώτο "προπύργιο άμυνας" της Ιαπωνίας στην εισβολή Μογγόλων πολεμιστών στο τέλος του 13ου αιώνα - μία από τις πολλές που επιχειρήθηκαν στην διάρκεια των αιώνων βέβαια. Ο πρωταγωνιστής του τίτλου της Sony ωστόσο, ένας πολεμιστής ονόματι Jin Sakai, δεν είναι πραγματικό πρόσωπο, ούτε η πλοκή της υπόθεσης προσπαθεί να αποδώσει κάτι με ιστορική ακρίβεια. Αντιθέτως εστιάζει στην προσπάθεια του Jin να προβάλλει αντίσταση στους εισβολείς Μογγόλους, όντας ο μόνος επιζώντας από την μάχη των Ιαπώνων ιππέων του νησιού με αυτούς - και στο τί σημαίνει για τον ίδιο ως samurai το γεγονός ότι εξαναγκάζεται σιγά σιγά να μεταμορφωθεί σε ένα τελείως διαφορετικό είδος απειλής που δεν συνάδει με τις αξίες του κώδικα Bushido τις οποίες είχε ανατραφεί ν' ακολουθεί.

Το σκηνικό μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινηθεί ο παίκτης "στήνεται" πολύ γρήγορα μέσα από μία αλληλεπιδραστική εισαγωγή που δεν εξηγεί πολλά, αλλά καθιστά στον Jin (και στον παίκτη) σαφές το... μάλλον ολοφάνερο: ο έντιμος πολεμιστής δεν μπορεί να ελπίζει πως μόνος του θα διώξει ολόκληρο τον στρατό εισβολής των Μογγόλων συγκρουόμενος σε μάχη σώμα με σώμα μαζί του, αλλά μπορεί να τον αποκαρδιώσει και να τον φοβίσει αν χρησιμοποιήσει τακτικές δολιοφθοράς, σιωπηλών δολοφονιών και άλλων τεχνικών που παραπέμπουν περισσότερο σε... ninja και όχι σε samurai. Με την βοήθεια δευτερευόντων χαρακτήρων ο παίκτης ξεκινά να αξιοποιεί αυτές τις τεχνικές, τα όπλα και τα εργαλεία, καταβάλλοντας παράλληλα το κόστος της μεταμόρφωσης σε ένα είδος πολεμιστή ατιμωτικά μακριά από τον κώδικα των samurai. Κόστος που ο παίκτης, πάντως, δεν... πληρώνει με κάποιο τρόπο - αφού όλες οι επιλογές μάχης συνεχίζουν να τού είναι διαθέσιμες - και απλώς παρακολουθεί στην εξέλιξη του σεναρίου.

Όσον αφορά στην δομή το Ghost of Tsushima δεν θυμίζει την προηγούμενη μεγάλη παραγωγή της Sucker Punch, το Infamous Second Son: είναι πολύ περισσότερο "ανοιχτό" το περιβάλλον του παιχνιδιού, ενθαρρύνοντας την εξερεύνηση και εξυπηρετώντας παράλληλα διαδικασίες που στον παρελθόντα τίτλο της δημιουργικής αυτής ομάδας δεν ήταν απαραίτητα (όπως π.χ. την προσέγγιση χώρων από πολλαπλές κατευθύνσεις ή την κατασκοπεία στόχων πριν την σιωπηλή διείσδυση στις σχετικές εγκαταστάσεις). Επειδή, δε, όλη η δράση εκτυλίσσεται σε ένα ενιαίο "χάρτη", αυτόν ενός νησιού, η Sucker Punch έχει την ευκαιρία να προσφέρει μία "συνέχεια" ανάμεσα στις περιοχές χωρίς να θυσιάζει την μεγάλη ποικιλία τους, από τα βουνά και τις κοιλάδες μέχρι τα δάση, τις καλλιεργημένες εκτάσεις και τις παραλίες (και φυσικά τους οικισμούς και όλους τους εσωτερικούς χώρους). Η μετακίνηση ανάμεσα στις περιοχές με το άλογο του Jin είναι από τις πλέον απολαυστικές που έχουμε συναντήσει σε τίτλο αυτού του τύπου, καθώς έτσι ο παίκτης είναι σε θέση να εκτιμήσει με τον δικό του ρυθμό την απίθανη δουλειά που έχει γίνει στην απόδοση της φυσικής ομορφιάς του νησιού Tsushima.

Βεβαίως τα... ειδυλλιακά τοπία και τις ποιητικές στιγμές στην εξέλιξη του τίτλου οι παίκτες θα τα εκτιμήσουν κυρίως ως ευχάριστα διαλείμματα από το "κυρίως μενού", που δεν είναι άλλο από τις συγκρούσεις με τους Μογγόλους στρατιώτες σε μία ποικιλία από περιστάσεις, έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της εκάστοτε αποστολής. Οι τελευταίοι είναι τεσσάρων γενικών διαφορετικών τύπων ανάλογα με το μέγεθος και τον οπλισμό τους και απαιτούν από τον Jin να προσαρμόσει το δικό του στυλ βάσει αυτών των διαφορών - κάτι που και ο ίδιος μαθαίνει να κάνει σταδιακά υιοθετώντας διαφορετικές "στάσεις μάχης" (stances) που αλλάζουν τα χτυπήματα με το σπαθί του σημαντικά. Έχοντας "κατακτήσει" και τις τέσσερις διαφορετικές στάσεις μάχης ο Jin μπορεί να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε και - το κυριότερο - να εξουδετερώσει ομάδες αντιπάλων που απαρτίζονται από διαφορετικούς τύπους, εναλλάσοντας τις στάσεις αυτές ομαλά κατά την διάρκεια της μάχης. Ο θάνατος περιμένει τους παίκτες... ουκ ολίγες φορές μέχρι να μάθουν να κάνουν ακριβώς αυτό πάνω στην ροή των συγκρούσεων, μεν, αλλά είναι εξαιρετική και η ικανοποίηση με την οποία ανταμοίβονται όταν το καταφέρνουν.

Η αλήθεια είναι πως οι μηχανισμοί... ninja του Ghost of Tsushima κατά κάποιον τρόπο "επιβάλλονται" στον παίκτη ακριβώς επειδή από ένα σημείο και πέρα - ακόμη και στο μέσο επίπεδο δυσκολίας, πόσο μάλλον στο ανώτερο - γίνεται υπερβολικά δύσκολο να επιζήσει κανείς απέναντι σε ομάδες αντιπάλων χωρίς να έχει "βγάλει από την μέση" κάποιους πρώτα σιωπηλά ή από μακριά ή χωρίς με κάποιο τρόπο να αποπροσανατολίσει ορισμένους ώστε να μην περικυκλωθεί ασφυκτικά. Παραμένοντας, μάλιστα, κοντά στον ρεαλισμό, ο τίτλος χαρίζει μεν στον παίκτη την δυνατότητα να εξοντώσει αντιπάλους με ένα καλοζυγισμένο χτύπημα της katana του, αλλά και ο Jin δεν "αντέχει" πολλά χτυπήματα πριν υποκύψει. Έτσι κάθε πολυπρόσωπη συμπλοκή αποκτά γρήγορα τροπή έντονη κι αγωνιώδη, ειδικά με δεδομένο το γεγονός ότι οι αντίπαλοι αμύνονται με επιτυχία συχνά, αλληλοκαλύπτονται συστηματικά και καλούν ενισχύσεις. Είναι, ωστόσο, το πλέον συναρπαστικό στοιχείο του τίτλου, μακράν προτιμότερο ως προσέγγιση από τα... πισώπλατα μαχαιρώματα στο σκοτάδι (κι ας χρειάζονται κι αυτά).