Είτε τις θεωρεί κανείς θετικές για την αγορά του gaming είτε έχει... ενστάσεις σχετικές - και οι δύο οπτικές γωνίες προσφέρουν τα δικά τους επιχειρήματα - οι επανεκδόσεις επιτυχημένων τίτλων παρελθόντων PlayStation για νεότερα σαφώς αποδίδουν για την Sony. Απέδωσαν στην εποχή της μετάβασης από το PS3 στο PS4 (με έξοχα μάλιστα αποτελέσματα) και στην παρούσα εποχή της μετάβασης από το PS4 στο PS5 (που μάλιστα είναι από τεχνικής πλευράς κατά πολύ ευκολότερη) έχουν ήδη αποδώσει, με το Spider-man Remastered να ξεχωρίζει ανάμεσα στο πρώτο "κύμα" τίτλων για PS5 (το π.χ. Demon's Souls είναι περισσότερο καινούργια παραγωγή παρά επανέκδοση). Καμία έκπληξη λοιπόν που ο υπέροχος τίτλος για PS4 με τον οποίο θεωρούσαμε πως η Sony θα "αποχαιρετούσε" αυτό το σύστημα πέρσι, το Ghost of Tsushima, επανεκδίδεται για PS5 με την έκδοση Director's Cut αυτές τις μέρες. Είναι αγορά-must για τους κατόχους του νέου PlayStation και, αν ναι, γιατί;

Υπενθυμίζουμε πως ο τίτλος αξιοποιεί ως γενικό σεναριακό του πλαίσιο αληθινά ιστορικά γεγονότα: το νησί Tsushima, όπου εξελίσσεται η δράση, ήταν όντως το πρώτο "προπύργιο άμυνας" της Ιαπωνίας στην εισβολή Μογγόλων πολεμιστών στο τέλος του 13ου αιώνα - μία από τις πολλές που επιχειρήθηκαν στην διάρκεια των αιώνων βέβαια. Ο πρωταγωνιστής του τίτλου της Sony ωστόσο, ένας πολεμιστής ονόματι Jin Sakai, δεν είναι πραγματικό πρόσωπο, ούτε η πλοκή της υπόθεσης προσπαθεί να αποδώσει κάτι με ιστορική ακρίβεια. Αντιθέτως εστιάζει στην προσπάθεια του Jin να προβάλλει αντίσταση στους εισβολείς Μογγόλους, όντας ο μόνος επιζώντας από την μάχη των Ιαπώνων ιππέων του νησιού με αυτούς - και στο τί σημαίνει για τον ίδιο ως samurai το γεγονός ότι εξαναγκάζεται σιγά σιγά να μεταμορφωθεί σε ένα τελείως διαφορετικό είδος απειλής που δεν συνάδει με τις αξίες του κώδικα Bushido τις οποίες είχε ανατραφεί ν' ακολουθεί.

Το σκηνικό μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινηθεί ο παίκτης "στήνεται" πολύ γρήγορα μέσα από μία αλληλεπιδραστική εισαγωγή που δεν εξηγεί πολλά, αλλά καθιστά στον Jin (και στον παίκτη) σαφές το τί πρέπει να γίνει: ο έντιμος πολεμιστής δεν μπορεί να ελπίζει πως μόνος του θα διώξει ολόκληρο τον στρατό εισβολής των Μογγόλων συγκρουόμενος σε μάχη σώμα με σώμα μαζί του, αλλά μπορεί να τον αποκαρδιώσει και να τον φοβίσει αν χρησιμοποιήσει τακτικές δολιοφθοράς, σιωπηλών δολοφονιών και άλλων τεχνικών που παραπέμπουν περισσότερο σε ninja και όχι σε samurai. Με την βοήθεια δευτερευόντων χαρακτήρων ο παίκτης ξεκινά να αξιοποιεί αυτές τις τεχνικές, τα όπλα και τα εργαλεία, καταβάλλοντας παράλληλα το κόστος της μεταμόρφωσης σε ένα είδος πολεμιστή ατιμωτικά μακριά από τον κώδικα των samurai. Κόστος που ο παίκτης, πάντως, στον τρόπο παιχνιδιού του Ghost of Tsushima δεν δείχνει να... πληρώνει με κάποιο τρόπο, αφού όλες οι επιλογές μάχης συνεχίζουν να τού είναι διαθέσιμες.

Όσον αφορά στην δομή του, ο τίτλος δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτε την προηγούμενη μεγάλη παραγωγή της Sucker Punch, το Infamous Second Son: είναι πολύ περισσότερο "ανοιχτό" το περιβάλλον του παιχνιδιού, ενθαρρύνοντας την εξερεύνηση και εξυπηρετώντας παράλληλα διαδικασίες που σ' εκείνον τον τίτλο δεν ήταν απαραίτητα (όπως π.χ. την προσέγγιση χώρων από πολλαπλές κατευθύνσεις ή την κατασκοπεία στόχων πριν την σιωπηλή διείσδυση σε διάφορες εγκαταστάσεις). Επειδή, δε, όλη η δράση εκτυλίσσεται σε ένα ενιαίο "χάρτη", αυτόν ενός νησιού, η Sucker Punch έχει την ευκαιρία να προσφέρει "συνάφεια" ανάμεσα στις περιοχές χωρίς να θυσιάζει την μεγάλη ποικιλία τους, από τα βουνά και τις κοιλάδες μέχρι τα δάση, τις καλλιεργημένες εκτάσεις και τις παραλίες (και φυσικά τους οικισμούς και όλους τους εσωτερικούς χώρους). Η μετακίνηση ανάμεσα στις περιοχές με το άλογο του Jin είναι από τις πλέον απολαυστικές που έχουμε συναντήσει σε τίτλο του είδους, καθώς έτσι ο παίκτης είναι σε θέση να εκτιμήσει με τον δικό του ρυθμό την απίθανη δουλειά που έχει γίνει στην απόδοση της φυσικής ομορφιάς του νησιού Tsushima.

Βεβαίως τα... ειδυλλιακά τοπία και τις ποιητικές στιγμές στην εξέλιξη του τίτλου οι παίκτες θα τα εκτιμήσουν ως ευχάριστα διαλείμματα από το "κυρίως μενού", που δεν είναι άλλο από τις συγκρούσεις με τους Μογγόλους στρατιώτες σε μία ποικιλία από περιστάσεις ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της εκάστοτε αποστολής. Οι τελευταίοι είναι τεσσάρων γενικών διαφορετικών τύπων ανάλογα με το μέγεθος και τον οπλισμό τους και απαιτούν από τον Jin να προσαρμόσει το δικό του στυλ βάσει αυτών των διαφορών - κάτι που και ο ίδιος μαθαίνει σταδιακά υιοθετώντας διαφορετικές "στάσεις μάχης" (stances) που αλλάζουν τα χτυπήματα με το σπαθί του σημαντικά. Έχοντας "κατακτήσει" και τις τέσσερις διαφορετικές στάσεις μάχης ο Jin μπορεί να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε και - το κυριότερο - να εξουδετερώσει ομάδες αντιπάλων που απαρτίζονται από διαφορετικούς τύπους, εναλλάσοντας τις στάσεις αυτές κατά την διάρκεια της μάχης. Ο θάνατος περιμένει τους παίκτες... ουκ ολίγες φορές μέχρι να μάθουν πώς να το κάνουν στην ροή των συγκρούσεων, μα είναι εξαιρετική και η ικανοποίηση με την οποία ανταμοίβονται όταν το καταφέρνουν.

Η αλήθεια είναι πως οι μηχανισμοί ninja του Ghost of Tsushima κατά κάποιον τρόπο "επιβάλλονται" στον παίκτη, ακριβώς επειδή από ένα σημείο και πέρα - ακόμη και στο μέσο επίπεδο δυσκολίας, πόσο μάλλον στο ανώτερο - γίνεται υπερβολικά δύσκολο να επιζήσει κανείς απέναντι σε ομάδες αντιπάλων χωρίς να έχει "βγάλει από την μέση" κάποιους πρώτα σιωπηλά ή από μακριά ή χωρίς με κάποιο τρόπο να αποπροσανατολίσει ορισμένους ώστε να μην περικυκλωθεί ασφυκτικά. Παραμένοντας, μάλιστα, κοντά στον ρεαλισμό, ο τίτλος χαρίζει μεν στον παίκτη την δυνατότητα να εξοντώσει αντιπάλους με ένα καλοζυγισμένο χτύπημα της katana του, αλλά και ο Jin δεν "αντέχει" πολλά χτυπήματα πριν υποκύψει. Έτσι κάθε πολυπρόσωπη συμπλοκή αποκτά γρήγορα τροπή έντονη κι αγωνιώδη, ειδικά με δεδομένο το γεγονός ότι οι αντίπαλοι αμύνονται με επιτυχία συχνά, αλληλοκαλύπτονται συστηματικά και καλούν ενισχύσεις. Είναι, ωστόσο, το πλέον συναρπαστικό στοιχείο του τίτλου, μακράν προτιμότερο ως προσέγγιση από τα... πισώπλατα μαχαιρώματα στο σκοτάδι (κι ας χρειάζονται κι αυτά).

Φυσικά καθώς ο παίκτης ακολουθεί το σενάριο του Ghost of Tsushima και ολοκληρώνει αποστολές, συγκεντρώνει όλο και πιο πολλές δυνατότητες: προστίθενται στην διάθεσή του πιο πολλές κινήσεις (αμυντικές και αποφυγής), διαφορετικές φορεσιές (κατάλληλες για διαφορετικές αποστολές), καθώς και αναβαθμίσεις στα όπλα του. Όλα αυτά, πάντως, ποτέ δεν αλλοιώνουν την κινηματογραφική ατμόσφαιρα των συγκρούσεων, με ύφος και αισθητική που παραπέμπει στις κλασικές ασπρόμαυρες ταινίες του Akira Kurosawa: στον χαρακτηριστικό μινιμαλισμό που αναδεικνύει τους χαρακτήρες, αλλά και στον κώδικα των samurai ως την υψηλότερη μορφή ηθικής στην μάχη. Η Sucker Punch όχι μόνο έχει υλοποιήσει ως μηχανισμό παιχνιδιού τις περίφημες "μονομαχίες" του από φιλμ όπως τα Sanjuro, Yojimbo και Sever Samurai, αλλά έχει προσφέρει ακόμη και την επιλογή να... παίξει κανείς τον τίτλο στο σύνολό του ασπρόμαυρα (!), με τεχνητά φθαρμένη εικόνα και ήχο, ονομάζοντάς την Kurosawa Mode.