Η έμφαση, πάντως, στο L.A. Noire, δεν έχει δοθεί τόσο στη δράση. Ο τίτλος είναι προσωποκεντρικός, υπό την έννοια ότι το σημαντικότερο που ζητείται από τον παίκτη είναι ν' ανακρίνει και να "ψυχολογήσει" επιτυχώς μάρτυρες και υπόπτους, ώστε να καταλήξει στην αλήθεια. Ο μηχανισμός είναι ενδιαφέροντας, καθώς απαιτεί όχι μόνο αντίληψη και παρατηρητικότητα, αλλά και ένστικτο ενίοτε. Η δημιουργός εταιρεία του L.A. Noire, δε, είχε αναπτύξει αληθινά θαυμαστή (για τα δεδομένα του 2011 σίγουρα) τεχνολογία όσον αφορά στην απόδοση των προσώπων και των κινήσεων κάθε χαρακτήρα. Πολλά από τα στοιχεία που ο χρήστης θα πρέπει να "ανιχνεύσει" κατά την ανάκριση ή τη συνομιλία μαζί τους βρίσκονται ακριβώς εκεί - κάτι που δεν είχαμε ξανασυναντήσει τότε σε άλλο video game και δεν νομίζουμε, τώρα που το ξανασκεφτόμαστε, να... έχουμε συναντήσει κι έκτοτε!
Η τεχνολογία αυτή παραμένει θαυμαστά αποτελεσματική για τα δεδομένα του 2017, έστω κι αν το επίπεδο των γραφικών έχει φυσικά ωθηθεί σε νέα ύψη με τα PS4/Xbox One και PS4 Pro/Xbox One X. Ένα στοιχείο σημαντικό που έχει αλλάξει, ωστόσο, στην νέα έκδοση όσον αφορά στον μηχανισμό της συζήτησης ή/και ανάκρισης των χαρσακτήρων αξίζει αναφοράς: οι επιλογές Truth, Doubt και Lie της αρχικής έκδοσης, που οδηγούσαν σε συγκεκριμένες κάθε φορά αντιδράσεις εκ μέρους του Phelps, έχουν αντικατασταθεί με τις Good Cop, Bad Cop και Accuse. Αυτές αντιστοιχούν με τρόπο περισσότερο κατανοητό και λογικό στο πώς ο επιθεωρητής θα πρέπει να προχωρήσει μετά από την αλληλεπίδρασή του αυτή με κάποιον ύποπτο, κάτι που θα σαφώς θα διευκολύνει τους παίκτες σε πολλές περιπτώσεις.
Στα τεχνικά το L.A. Noire προσφέρει σύνολο ποιοτικό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν κάποιες αδυναμίες. Τα αναβαθμισμένα γραφικά του είναι προσεγμένα και πειστικά (στα PS4/Xbox One προσφέρουν πλήρη ανάλυση HD ενώ στα PS4 Pro/Xbox One X πλήρη ανάλυση 4Κ) έχοντας να επιδείξουν παράλληλα νέο, ενίοτε εντυπωσιακό μοντέλο φωτισμού που συνεισφέρει πάρα πολύ στην επιθυμητή σινε-ατμόσφαιρα. Τα μοντέλα των χαρακτήρων συνολικά, ωστόσο, δεν είναι τόσο φροντισμένα όσο τα πρόσωπά τους, ενώ και τα γύρω περιβάλλοντα δεν κινούνται στο επίπεδο λεπτομέρειας που "έχει συνηθίσει το μάτι", πια, σε παραγωγές για τα νέα PlayStation και Xbox. O ήχος πάντως είναι το ίδιο φροντισμένος και αποτελεσματικός, όπως και τα σχετικά εφέ.
Το L.A. Noire - τόσο το αρχικό, όσο και η αναβαθμισμένη του επανέκδοση - σαφώς και δεν είναι τέλειο: υπάρχουν σημεία στα οποία αποδεικνύεται ελαφρώς... προβλέψιμο, ενώ κάποια τμήματά του επαναλαμβάνονται περισσότερο απ' όσο θα θέλαμε. Συν τοις άλλοις, όντας "σεναριακός" τίτλος, από την στιγμή που θα ολοκληρωθεί και μετά δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για ν' ασχοληθεί κανείς μαζί του περαιτέρω. Είναι όμως από εκείνες τις ψυχαγωγικές εμπειρίες που δεν προσφέρει με τον ίδιο τρόπο κανένα άλλο video game αυτήν την στιγμή - απόδειξη του "πόσο μπροστά" ήταν η Rockstar το 2011 όταν την διέθεσε σε λιγότερο ικανά συστήματα. Κάθε παίκτης που αγαπά, λοιπόν, την μυστηριώδη πλοκή, τις κινηματογραφικές καταδιώξεις και την ατμόσφαιρα συνολικά των φιλμ νουάρ, θα εκτιμήσει δεόντως την εκδοχή αυτή του L.A. Noire για τα νεότερα PlayStation κι Xbox. Ο νοών, νοείτω!
Βαθμολογία: 8 αστεράκια
