Μιλώντας, δε, για αυθεντικότητα... ναι, το χιούμορ της όλης παραγωγής είναι επίσης πιστό στο πνεύμα της τηλεοπτικής σειράς. Είναι δηλαδή χονδροειδές, ακόμα και προσβλητικό για μερικούς. Έξυπνο και με πνευματικό υπόβαθρο κάποιες φορές, αισθητικής... κάφρου κάποιες άλλες, ως είθισται για προϊόν που φέρει το όνομα του South Park. Τουλάχιστον οφείλει να τού αναγνωρίσει κανείς πως - σε αντιδιαστολή με την τηλεοπτική σειρά πλέον - το The Fractured But Whole είναι στο σύνολό του αληθινά αστείο. Γνήσια διασκεδαστικό. Ακόμη και με τα one-liners να γίνονται κουραστικά όταν αναπόφευκτα επαναλαμβάνονται, θα υπάρξει σεβαστός αριθμός περιπτώσεων κατά τις οποίες τα γέλια του παίκτη θ' ακουστούν στη γειτονιά το δίχως άλλο. Η πάγια βέβαια τακτική των δημιουργών του South Park να προσβάλουν κάθε υπάρχουσα πολιτική σίγουρα δεν είναι για όλους, όμως υπάρχει μια τρυφερότητα σε μερικά από τα "καλαμπούρια" με τις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, η οποία ανάγει το τελικό πρόσημο σε όχι απλά θετικό, αλλά σχεδόν σπουδαίο...
...και αυτό είναι που τελικά χαρακτηρίζει το The Fractured But Whole: παίζοντας, ανακαλύπτει κανείς πως υπάρχει κάτω από την επιφάνεια ένα απροσδόκητο βάθος, το οποίο μεταφράζεται σε μια κατά πολύ περισσότερο αξιόλογη εμπειρία από αυτήν που ίσως περίμενε αρχικά. Αυτό ισχύει ακόμη κι αν, τελικά, πρόκειται για ένα ακόμα (καλό) RPG με την κλασική έννοια του όρου: διαφορετικές κατηγορίες χαρακτήρων, επιλογές αλλαγής της ομάδας του παίκτη και του οπλισμού της για καλύτερες πιθανότητες νίκης σε κάθε μάχη, δημιουργία νέων αντικειμένων μέσα από τον συνδυασμό άλλων κ.α.
Όλα βέβαια είναι απλουστευμένα έτσι ώστε ο παίκτης να μην εστιάζει σε αυτά και όχι στα στοιχεία που καθιστούν το συγκεκριμένο South Park ιδιαίτερο. Είναι γραμμικό στην δομή (με κάποιες πρόσθετες αποστολές) και όχι το είδος του... έπους με αμέτρητης έκτασης εικονικό περιβάλλον, αλλά έτσι λειτουργεί σαφώς καλύτερα κι υποχρεώνει το σενάριο να εξελίσσεται με αξιοπρεπή ρυθμό. Αποτέλεσμα: το The Fractured But Whole δεν γίνεται ποτέ βαρετό.
Στην προαναφερθείσα δομή βέβαια υπάρχουν σαφείς αναφορές σε θρυλικά games του παρελθόντος όπως τα Metroid και τα Castlevania, με την έννοια ότι πολλές περιοχές δεν είναι προσβάσιμες από τον παίκτη μέχρι να αποκτήσει τις απαραίτητες δυνάμεις (κάτι που συνήθως συμβαίνει αργότερα). Οι ρωγμές στους τοίχους και τ' ανοικτά κυκλώματα, τα "φρούρια" των τοπικών "κοτοπουλάδικων" και η αδιαπέραστη λάβα (από... Lego) στους δρόμους - όλα στοιχεία που αρχικά απλώς βρίσκονται εκεί για να... σκανδαλίσουν τον παίκτη, ο οποίος δεν έχει άλλη επιλογή από το να τα αγνοήσει προσωρινά. Σύντομα, ωστόσο, θα επισκεφθεί ξανά αυτές τις περιοχές, έτοιμος να... ανατινάξει εκείνα τα κόκκινα τουβλάκια από το πεζοδρόμιο. Απλό και ίσως παλιομοδίτικο, αλλά τόσο ικανοποιητικό.
Αυτό είναι εν τέλει το South Park: The Fractured But Whole. Δεν ισχυρίζεται πως φέρνει την... επανάσταση στο gaming ή ακόμα και στη σειρά (πλέον) τίτλων RPG που αξιοποιούν το όνομα, τους χαρακτήρες και το υλικό της διάσημης τηλεοπτικής σειράς. Διευρύνει όμως και βελτιώνει, αλλάζει και εκσυγχρονίζει δομικά τους στοιχεία - και, κυρίως, το κάνει σωστά. Είναι μία διασκεδαστική παραγωγή με όλη τη σημασία της λέξης, η οποία καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του παίκτη πολύ γρήγορα και να το κρατήσει ως το τέλος. Το γεγονός ότι θα κάνει τον παίκτη να γελάσει ενίοτε τόσο δυνατά ώστε να... ακουστεί σ' όλη τη γειτονιά, είναι απλά "το κερασάκι στην τούρτα"!
Βαθμολογία: 8 αστεράκια
