Ακριβώς επειδή δεν έχει καν νόημα να προσπαθήσει κανείς, δεν... αγνοούμε "τον ελέφαντα στο δωμάτιο", όπως λένε και οι Σάξονες, και ξεκινάμε από κει: το The Last of Us για το PlayStation5 είναι remake ενός remaster ενός τίτλου που πρωτοκυκλοφόρησε πριν από 10 χρόνια σχεδόν και, ως εκ τούτου, "πυροδοτεί" αμέσως-αμέσως συζητήσεις όσον αφορά στο αν και κατά πόσο η αγορά το χρειαζόταν πραγματικά. Αυτή είναι όμως μία γενική στρατηγική επιλογή της Sony (στην οποία έχει επενδύσει πολλά και για το μέλλον), καθώς και μία πολύ μεγάλη κουβέντα που ξεπερνά τα όρια της αξιολόγησης ενός video game. Θεωρούμε προτιμότερο λοιπόν να επικεντρωθούμε στο τί προσφέρει η νέα επανέκδοση του The Last of Us μιλώντας γι' αυτό σαν να το "συστήνουμε" σε όσους κατόχους PS5 θα παίξουν το αριστούργημα της Naughty Dog για πρώτη φορά. Για το γενικότερο πλαίσιο, θα υπάρξουν άλλες ευκαιρίες.

Όπως είναι πιθανώς γνωστό ακόμη και σε όσους δεν είχαν ασχοληθεί με τον αρχικό τίτλο στο PS3, το The Last of Us σεναριακά στηρίζεται σε υπόβαθρο μεταποκαλυπτικό. Εξελίσσεται σε μία Αμερική όπου μία επιδημία μετατρέπει τους ανθρώπους σε βίαια "ζόμπι" και έχει τον χαρακτήρα που πιθανώς θα είχε στην πραγματικότητα: βίαιο, ωμό, αηδιαστικό, κυνικό. Το ζητούμενο όλων είναι η επιβίωση με κάθε τρόπο και το κίνητρο αυτό φέρνει στην επιφάνεια, φυσικά, τα χειρότερα ένστικτα όλων. Σε αυτό το πλαίσιο ο πρωταγωνιστής του τίτλου, ένας πρώην λαθρέμπορος ονόματι Joel, καλείται να προστατεύσει ένα μικρό κορίτσι, την Ellie, κατά την διάρκεια του ταξιδιού προς τον αναπόφευκτο προορισμό της. Η αντίθεση της γενικής ατμόσφαιρας με την σχεδόν γονική σχέση Joel-Ellie είναι μεγάλη και μέσα από αυτήν η Naughty Dog "σφυρηλατεί" πολλές συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές - κάποιες από τις οποίες οι παίκτες θα θυμούνται για καιρό.

Ο τρόπος του παιχνιδιού δεν είναι πρωτόγνωρος, είναι όμως προσεγμένος σε όλα του τα στοιχεία. Ο Joel και η Ellie έχουν συγκεκριμένο προορισμό, στο μεσοδιάστημα όμως θα πρέπει να επιζήσουν ενάντια σε τερατόμορφους αντιπάλους και στους άλλους επιζώντες της επιδημίας, αλλά και να ξεπεράσουν διάφορα άλλα εμπόδια. Το γύρω περιβάλλον πρέπει να εξερευνηθεί μεθοδικά, υλικά να συνδυαστούν, γρίφοι να λυθούν και αντίπαλοι να εξολοθρευτούν, αυτοσχεδιάζοντας σε κάθε γωνία. Αυτή η περιγραφή θα ταίριαζε και σε άλλα games, αλλά όλα τα επιμέρους στοιχεία του The Last of Us - το μεταποκαλυπτικό σκηνικό, η σχέση επιβίωσης ανάμεσα στους δύο βασικούς χαρακτήρες, η κινηματογραφική αλλά "σκληρή" αισθητική - συνθέτουν ένα αμάλγαμα που δίνει παραμένει χαρακτηριστικό: δεν θα μπορούσε να "μπερδέψει" κανείς το The Last of Us με οποιοδήποτε άλλο video game, κάτι που "μιλά από μόνο του".

Ο παίκτης σε όλη τη διάρκεια του The Last of Us θα "εισπράξει" σε πολλαπλά επίπεδα τη δυσκολία της επιβίωσης: τα εφόδια είναι λιγοστά (ακόμη και στο ευκολότερο επίπεδο παιχνιδιού), οι σφαίρες μετρημένες (και πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή), οι δυνατότητες... "αναζωογόνησης" των δύο χαρακτήρων περιορισμένες. Οι αντίπαλοι είναι έξυπνοι, γρήγοροι και δυνατοί - γι' αυτό και ο παίκτης θα χρειαστεί να αξιοποιήσει τελικά τις πιο σκληρές κινήσεις και τακτικές που έχει στη διάθεσή του, κάποιες από αυτές απίθανα βίαιες. Το Τhe Last of Us είναι τίτλος ακατάλληλος για παιδιά... και αυτή τη φορά το εννοούμε: όχι μόνο επειδή έχει διάκριση 18+ για στοιχεία όπως οι βωμολοχίες ή το άφθονο αίμα, αλλά επειδή η συναισθηματική "πίεση" που ασκεί στον παίκτη είναι πραγματική. Με ό,τι αυτό σημαίνει.

Όσον αφορά στο περιεχόμενο και την διάρκεια της νέας αυτής επανέκδοσης του The Last of Us για το PlayStation5 δεν έχει αλλάξει κάτι από το remaster του 2014: οι περισσότεροι παίκτες θα χρειαστούν ο,τιδήποτε ανάμεσα στις 15 και τις 25 ώρες για να ολοκληρώσουν το κυρίως σεναριακό τμήμα του τίτλου (εξαρτάται από το επίπεδο δυσκολίας που θα επιλεγεί), ενώ 3-4 ώρες ακόμη προσθέτει η επέκταση Left Behind, η οποία χρονικά προηγείται του κυρίως σεναρίου αλλά περιλαμβάνεται στην επανέκδοση εξ αρχής. Δεν είναι η περιπέτεια "ανοιχτού κόσμου" που ενθαρρύνει την ενασχόληση για... 80 ή 100 ώρες, προφανώς, αλλά μία αριστοτεχνικά "σκηνοθετημένη", έντονη ψυχαγωγική εμπειρία, μεστή, που δεν πλατυάζει και δεν επαναλαμβάνεται απλά και μόνο για να δώσει την ψευδαίσθηση της μεγάλης διάρκειας στον παίκτη.

Όπως και στo remaster του PS4, έτσι και στο The Last of Us του PS5 δεν περιλαμβάνεται το τμήμα Δικτυακής συμμετοχής πολλών παικτών ανταγωνιστικά. Όμως αυτό, για να είμαστε ειλικρινείς, πάντοτε μάς έδινε την εντύπωση πως "είχε προστεθεί για να προστεθεί" στην αρχική παραγωγή του PS3 - για να προωθήσει τότε την online πλευρά του συστήματος της Sony με επιλογές multiplayer - οπότε η απουσία του ως επιλογής πραγματικά δεν μειώνει την αξία της νέας επανέκδοσης του τίτλου.