Eμ, αυτά κάνουν οι εταιρείες παραγωγής video games: συγκεκριμένα "κάνουν το καλό και το ρίχουν στο γυαλό" αφού, από τη μία πλευρά αποδέχονται την αρνητική κριτική και προτίθενται να αλλάξουν αρκετά πράγματα ώστε τα προϊόντα τους να γνωρίσουν εμπορική επιτυχία, από την άλλη πέφτουν ξανά στα ίδια λάθη μόλις αυτή η εμπορική επιτυχία έλθει. Για χρόνια γκρινιάζαμε ότι η "συνταγή" των Tomb Raider είχε πια χάσει τη γεύση της, με αποκορύφωμα το πάρα πολύ κακό Angel of Darkness. Το... "παίρνει το μήνυμα" η Eidos, μεταφέρει το franchise στην Crystal Dynamics, "ξεκουράζει" για δύο χρόνια τη Lara Croft και τής δίνει την ευκαιρία να επιστρέψει ανανεωμένη στο TR Legend, αλλά και να υπενθυμίσει την παλιά της γοητεία με το TR Anniversary. Και μόλις αισθανόμαστε ξανά άνετα με τη sexy Αγγλίδα τυχοδιώκτρια... ξαναγυρίζουμε στα "τεμπέλικα", με το Underground. Είναι να μην γκρινιάζουμε και πάλι;

Το Tomb Raider Underground αποτυγχάνει να καταφέρει αυτό που πραγματικά είχε ανάγκη το franchise, δηλαδή να ωθήσει τις περιπέτειες της Lara Croft "ένα βήμα παραπέρα" στηριγμένο στις δυνατότητες του PS3, του Xbox 360 και των σύγχρονων PC. Σεναριακά κρίνεται ως αδιάφορο: εμπλέκει μεν την πασίγνωστη femme fatale σε μία αναζήτηση του μυθικού σφυριού του Σκανδιναβού θεού Thor, το κάνει όμως με τρόπο ρηχό και κλισέ, χωρίς καμία λογική και συνάφεια, με ατάκτως ερριμμένα στοιχεία και μέσα από τα γνωστά cut scenes που πλέον έχουμε κουραστεί να παρακολουθούμε από το 1995. Ναι, αυτά είναι μεν "συστατικό της συνταγής", θα μπορούσε όμως η Crystal Dynamics να είχε δοκιμάσει και κάτι διαφορετικό στην παρουσίαση της πρώτης "πραγματικής" hi-def περιπέτειας της Lara. Λέμε τώρα.

Τα παραπάνω θα συγχωρούνταν αν η δημιουργός εταιρεία είχε επιδείξει διάθεση για το κάτι παραπάνω και το κάτι διαφορετικό στο gameplay, όμως τα πράγματα ήταν φαίνεται... καταδικασμένα να "πάρουν την πεπατημένη". Η δεσποινίδα Croft καλείται και πάλι να επιλύσει μία σειρά από γρίφους προκειμένου να προχωρήσει από το ένα επίπεδο στο άλλο, στην πορεία εξολοθρεύοντας άγρια ζώα ή/και ανθρώπινους αντιπάλους που στέκονται στο δρόμο της. Υπάρχουν κάποια τμήματα που διαφοροποιούνται χάριν ποικιλίας, όπως αυτά που διαδραματίζονται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ή εκείνα όπου η Βρετανίδα τυχοδιώκτρια οδηγεί μία μοτοσυκλέτα. Η συνολική ωστόσο αίσθηση που αποκομίζει οποιοσδήποτε έχει παίξει έστω και ένα από τα παλαιότερα TR είναι ακριβώς η ίδια. Οι νέες κινήσεις της Lara όντως βοηθούν στην περισσότερο αληθοφανή αλληλεπίδραση της πρωταγωνίστριας με το γύρω περιβάλλον, δεν προσθέτουν όμως κάτι ουσιαστικό στους βασικούς μηχανισμούς του τίτλου.

Ο συνδυασμός των συχνά απίθανης ομορφιάς τοποθεσιών και μερικών έξυπνων γρίφων, που εκμεταλλεύονται μικρά και μεγάλα στοιχεία του περιβάλλοντος, είναι αλήθεια ότι θα προσφέρει πραγματική διασκέδαση και μερικές απολαυστικές στιγμές. Όμως και πάλι, στην πλειοψηφία τους οι διαδικασίες απλοποιούνται στην τοποθέτηση αντιβάρων, στην μετακίνηση εμποδίων, στην άσκηση πίεσης σε μοχλούς διαφόρων ειδών, σε όλα όσα έχουμε συναντήσει - σε μικρότερη κλίμακα - ξανά και ξανά. Συν τοις άλλοις, υπάρχει κι εκείνο το... μόνιμα προβληματικό θέμα των συγκρούσεων της Lara με οπλισμένους αντιπάλους: έχοντας παίξει με τίτλους όπως το Uncharted ή το Gears of War (που απέδωσαν στην κάλυψη πίσω από αντικείμενα και τη στρατηγική χρήση του γύρω χώρου τη σημασία που τους αρμόζει) είναι πλέον αδύνατο να γυρίσει στο "πυροβολώ, πυροβολούν και όποιος είχε την πιο πολλή ενέργεια εξ αρχής, μένει όρθιος". Ειδικά όταν οι αντίπαλοι επιδεικνύουν νοημοσύνη... κορμού δέντρου!

Από τεχνικής άποψης, πάντως, το Underground είναι το πιο εντυπωσιακό Tomb Raider μέχρι σήμερα. Ο αριθμός των πολυγώνων που... εχμ... περιγράφει τη σιλουέτα της Lara Croft είναι μεγαλύτερος από ποτέ, το ίδιο όμως και τις τοποθεσίες (εσωτερικές και εξωτερικές), οι οποίες αναδεικνύονται σε σημεία και από τον υπέροχο φωτισμό. Τα ηχητικά εφέ είναι ποιοτικά, η μουσική όπως πάντοτε καλογραμμένη και ταιριαστή στην ατμόσφαιρα των σκηνών που συνοδεύει, ο χειρισμός δεν προβληματίζει. Η απόδοση των διαλόγων θα μπορούσε να είναι πειστικότερη, αλλά ως έχει δεν ενοχλεί (ως επί το πλείστον). Πολλές επιλογές και ρυθμίσεις δεν προσφέρουν οι εκδόσεις για Xbox 360 και PS3, σίγουρα όχι όσες η έκδοση για PC, κρίνονται όμως επαρκείς. Όσοι και όσες αρέσκονται σε extras ως... ανταμοιβή για την ενασχόλησή τους με έναν τίτλο, θα χαρούν να διαπιστώσουν πως και σε αυτήν την περιπέτεια της δεσποινίδας Croft προσφέρονται ουκ ολίγα τέτοια.

Όταν όλα έχουν ειπωθεί, δεν είναι σε καμία περίπτωση κακός τίτλος το TR Underground. Δεν θα διστάζαμε να το προτείνουμε, κάποτε, ούτε στιγμή στο πιστό κοινό της Lara Croft - που, ας μην ξεχνάμε, μετράται σε κάποια εκατομμύρια gamers παγκοσμίως. Όμως βρισκόμαστε πρακτικά στο 2009, έχουμε παίξει αισίως 9 Tomb Raider, το επίπεδο των παραγωγών high definition είναι πια αρκετά υψηλό, το gameplay παρόμοιων με το νέο TR τίτλων έχει εμπλουτιστεί με πολλά στοιχεία... και το Underground βρίσκει το δρόμο του στα ράφια των καταστημάτων σαν να μην συμβαίνει τίποτε απ' όλα αυτά. Και αυτό είναι κάτι που ούτε ο/η πιο ενθουσιώδης ακόλουθος της δεσποινίδας Croft δεν είναι σε θέση να αγνοήσει. Εξιλέωση λοιπόν σύντομα, μαμά Eidos... αλλά όχι πολύ σύντομα!

Βαθμολογία: 6 αστεράκια