Λογικό, βέβαια, στον κόσμο της τεχνολογίας συγκεκριμένες κατηγορίες εξελικτικά να κινούνται ταχύτερα από άλλες - είτε επειδή οι πρώτες επειδή είχαν πολύ μεγαλύτερο περιθώριο ανάπτυξης από τις καθιερωμένες δεύτερες, είτε επειδή απάντησαν σε μία... ξαφνική (;) αλλά διαπιστωμένη ανάγκη του καταναλωτικού κοινού και αποδείχθηκαν γρήγορα επικερδείς. Τα smartphones είναι σίγουρα συσκευές που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία: μέσα σε 4 περίπου χρόνια μετεξελίχθηκαν από απλές συσκευές φωνητικής επικοινωνίας με λίγες extra δυνατότητες, σε αληθινούς λιλιπούτειους υπολογιστές ("παλάμης" τους λέγαμε στη... δεκαετία του 90!) που πρακτικά μπορούν να κάνουν σχεδόν ό,τι κι ένα netbook άνευ πληκτρολογίου. Έχοντας, ωστόσο, περάσει πια σχεδόν ένα χρόνο με το iPhone 4 και μήνες με τον ταχύτερο εκπρόσωπο των Android, το LG Optimus 2X, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε: έχει νόημα η τεχνολογική πρόοδος των smartphones να ακολουθήσει στο εξής τον ίδιο ρυθμό;
Γινόμαστε σαφέστεροι: μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο γίναμε μάρτυρες της τελικής... "μεταμόρφωσης" ενός smartphone σε μικρό ηλεκτρονικό υπολογιστή: οι επεξεργαστές άγγιξαν και ξεπέρασαν το 1 GHz ταχύτητας λειτουργίας, είναι ήδη 2 πυρήνων, παρόντα είναι πλέον εξειδικευμένα υποσυστήματα γραφικών (ικανότερα από αυτά των PS2 και PSP), η μνήμη τους βρίσκεται πλέον στο 1 GB, ο αποθηκευτικός τους χώρος στα 32 GB και πέρα. Το επόμενο εξάμηνο τα παραπάνω θα παγιωθούν ως... δεδομένα, σχεδόν, αφού οι πυρήνες των επεξεργαστών θα γίνουν τέσσερις, η δύναμη των υποσυστημάτων γραφικών θ' αυξηθεί επί οκτώ, τα 2 GHz θα... πλησιάσουν επικίνδυνα και η μνήμη λειτουργίας ίσως ξεπεράσει το 1 GB. Το Μάρτιο του 2012 θα έχουμε διαθέσιμα, από κάποιες απόψεις, ισχυρότερα smartphones απ' ότι είχαμε... netbooks φέτος. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή.
Αλλά... το software; Η σχεδόν προβλέψιμη πια ιστορία που βιώσαμε και βιώνουμε για δεκαετίες στους προσωπικούς υπολογιστές: με άλλα λόγια, ανακολουθία και μερική μόνο αξιοποίηση του hardware από το software. Ελάχιστα είναι τα apps τόσο στο iOS της Apple όσο και στο Android της Google που αξιοποιούν την ισχύ των top smartphones αυτή τη στιγμή. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία (ακριβώς όπως και στα PC) είναι games, φιλόδοξα όσον αφορά στα γραφικά, παρά τη μικρή διαγώνιο των σχετικών οθονών. Η συντριπτική πλειοψηφία των εφαρμογών που χρησιμοποιεί το 95% των χρηστών ωστόσο - Web, mail, Facebook, Twitter, Maps κλπ. - δεν χρειάζονται ούτε κατά διάνοια τόση ισχύ. Και αυτές οι εφαρμογές είναι, ως επί το πλείστον, εύκολο να τις έχει όλες μαζί ενεργές κανείς. Έστω κι αν οι... mobile multitaskers είναι σίγουρα λίγοι αριθμητικά.
Υπάρχει, δε, μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα smartphones με τα PC - ακριβώς αυτή που μάς έχει κάνει να προβληματιζόμαστε: είναι μικρότερη η γκάμα των πραγμάτων που θα ήθελε να κάνει κάποιος οπουδήποτε και με μία συσκευή τόσο μικρή, από αυτήν των πραγμάτων που θα ήθελε να κάνει καθισμένος μπροστά σε μία οθόνη, με πληκτρολόγιο και mouse. Στα smartphones δεν υπάρχει πραγματικά η ανάγκη για ισχύ που θα βοηθούσε στην επεξεργασία εικόνας και video, στην ηλεκτρονική σελιδοποίηση, στην εκτέλεση 7-8 εφαρμογών ταυτόχρονα, στην... συμπίεση ταινίας υψηλής ευκρίνειας ενώ το κινητό προβάλλει άλλη ταινία. Το iOS και το Android δεν είναι OS-X ή Windows. Τα πράγματα με τα tablet είναι διαφορετικά, καθώς εκεί 3-4 εφαρμογές ταυτόχρονα ενεργές δεν είναι κάτι απίθανο ή παράλογο. Αλλά στα smartphones...; Ακόμη και σε κινητά που μας... ενθαρρύνουν τα το κάνουμε, όπως το iPhone4 και το Optimus 2X, εν τέλει 2 ή 3 εφαρμογές το πολύ έχουμε αξιοποιήσει ταυτόχρονα όλο αυτό το διάστημα. Το πολύ.
Από το Σεπτέμβρη και μετά, λοιπόν... τί; Με εξαίρεση τα games (που πάντα θα μπορούν να αξιοποιούν κάθε τελευταίο ίχνος δύναμης οποιασδήποτε συσκευής) κι ίσως την απεικόνιση στοιχείων Flash σε Web sites (που εξακολουθεί να επιβαρύνει με τις απαιτήσεις του), ειλικρινά δεν έχουμε ιδέα. Ποιός θα μπορούσε να είναι ο νέος εκείνος τρόπος χρήσης των smartphones ή εκείνο το killer-app, απαραίτητο σε πολύ κόσμο, που θα δικαιολογούσε το επόμενο τεχνολογικό άλμα; Υποψιαζόμαστε πως, μήνες τώρα, οι εταιρείες που αναπτύσσουν το hardware των επόμενων ή μεθεπόμενων smartphones δεν γνωρίζουν επίσης. Και αν δεν γνωρίζουν, δεν θα ήταν καλύτερο να... επιβραδύνουν, τρόπον τινά, τους ρυθμούς τους; Να βελτιστοποιήσουν τα λειτουργικά συστήματα των smartphones και να σιγουρευτούν ότι το hardware αξιοποιείται σε μεγάλο βαθμό από το software, πριν προσπαθήσουν να "στριμώξουν" περισσότερη, εν τέλει αχρείαστη, δύναμη στο μικρό περίβλημα ενός κινητού; Σε καιρούς που διανύουμε, η ερώτηση δεν είναι - ή δεν θα έπρεπε να είναι - πρακτικά... φιλοσοφική. Κι η απάντηση, επίσης.
