Εν τέλει, δεν ξέρεις πότε να πάρεις στα σοβαρά αυτά που δηλώνουν τα υψηλόβαθμα στελέχη των εταιρειών που συνθέτουν και - εν πολλοίς - καθοδηγούν την αγορά της αλληλεπιδραστικής διασκέδασης. Πότε φέρνουν την καταστροφή με τις Κασσανδρικές τους δηλώσεις (και κυρίως αποφάσεις για απολύσεις και διαλύσεις studios παραγωγών video games). Πότε δηλώνουν επιφυλακτικά αισιόδοξοι, δεν ανακοινώνουν στοιχεία, αλλά αφήνουν να εννοηθεί οτι το gaming δεν είναι πια ο "φτωχός συγγενής" της διασκέδασης σε σχέση με το σινεμά και τη μουσική. Και πότε κάνουν δηλώσεις όπως αυτή που έκανε πριν από μερικές ημέρες ο John Riccitiello της Electronic Arts, οι οποίες ξεπερνούν το σημείο του υπεραισιόδοξου ή της υπερβολής και πλησιάζουν τη... ζώνη του Λυκόφωτος. Και βάζουν όλους εμάς σε υποψίες σχετικά με το αν, όταν κάνει κάποιο από αυτά τα στελέχη δηλώσεις που καταλήγουν σε επικεφαλίδες ειδήσεων, αντιλαμβάνεται ότι φέρει την ευθύνη των όσων λέει ή αν ενδιαφέρεται μόνο για τον εντυπωσιασμό των μετόχων της εταιρείας του.
Ο λόγος για τον διευθύνοντα σύμβουλο του καναδικού κολοσσού, ο οποίος δήλωσε σε πάσα σοβαρότητα σε συνέντευξή του σε μεγάλο ειδησεογραφικό πρακτορείο ότι "οι άνθρωποι που παίζουν games σήμερα είναι, το λιγότερο, ένα δισεκατομμύριο" (!). Αποσαφήνισε, βέβαια, ότι λέγοντας "παίζουν games" δεν εννοεί μόνο τους ανθρώπους που ασχολούνται με τίτλους στα PC, PS3, Xbox 360, Wii και τα φορητά φορμά, αλλά και εκείνους που παίζουν games στα κινητά τους, στα κοινωνικά δίκτυα τύπου Facebook, online με τίτλους τύπου WoW κλπ. Και πάλι, ωστόσο, το νούμερο είναι αντιρεαλιστικό σε βαθμό προκλητικό: αν αναλογιστεί κανείς ότι λιγότερα από 6 δις είναι όλος ο πληθυσμός του πλανήτη, ότι ο μισός από αυτόν ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ότι ένα ακόμη μεγάλο ποσοστό ζει σε τριτοκοσμικές συνθήκες και δεν έχει έλθει καν σε επαφή με το Δυτικό πολιτισμό, ότι ηλικίες κάτω των 8-10 και άνω των 60 δεν μπορούν ουσιαστικά να συνυπολογιστούν..., ε, αρχίζει να διαφαίνεται το μέγεθος της υπεροβολής. Το... υποψήφιο κοινό του gaming ίσως να πλησιάσει κάποια στιγμή το 1 δισεκατομμύριο ανθρώπων - και μιλάμε πάντα για όλες απολύτως τις μορφές του - αλλά σε καμία περίπτωση δεν ασχολείται αυτός ο αριθμός ανθρώπων με games. Είναι ένα νούμερο που απλώς ακούγεται βαρύγδουπο και τίποτε περισσότερο.
Εννοείται πως, όταν όλα έχουν ειπωθεί, γυρνάμε πάλι στο... αιώνιο ερώτημα του "ποιός είναι gamer και ποιός όχι", το οποίο έχει απασχολήσει σε ένα ή σε κάποιο άλλο χρονικό σημείο οποιονδήποτε εμπλεκόμενο σε αυτήν την αγορά. Υποθέτουμε ότι - εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα πια όσον αφορά την ανάπτυξη τόσων διαφορετικών "κάθετων αγορών" στο gaming - το ζητούμενο μπορεί να γίνει περισσότερο συγκεκριμένο αν η ερώτηση πάρει τη μορφή του "ποιός είναι ο αριθμός των ανθρώπων που προτίθενται να δίνουν τακτικά μικρά ή μεγάλα χρηματικά ποσά για να ασχολούνται με games;". Και, αν την πάρει όντως αυτή τη μορφή και το εξετάσουμε αμιγώς εμπορικά, είναι προφανές ότι οι άνθρωποι που π.χ. παίζουν Farmville στο Facebook ή το Snake στα Nokia πενταετίας και πάνω, δεν είναι gamers. Εν δυνάμει, ίσως, αλλά John... κόψε κάτι. Γιατί, αν ήταν ένα δις οι gamers, θα έβγαζε το τμήμα PR της εταιρείας σου ειδικό δελτίο Τύπου κάθε φορά που ένας τίτλος της ΕΑ ξεπερνά σε πωλήσεις το 1... εκατομμύριο αντίτυπα; Δύσκολο!
