Πολύ, μα πάρα πολύ σπάνια δημιουργούνται νέες "έννοιες" εμπορικές στο χώρο της αλληλεπιδραστικής διασκέδασης και, για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, δεν... "βιάζονται" από τους κατάλληλα τοποθετημένους εμπλεκόμενους με σκοπό το απροκάλυπτα αδίστακτο κέρδος. Έννοιες όπως το DLC (downloadable content), το extra υλικό που διατίθεται μέσω Xbox Live και PlayStation Network για games αφότου αυτά κυκλοφορήσουν στην αγορά. Περιεχόμενο σε μορφή DLC κάποιες φορές διατίθεται δωρεάν από την εταιρεία που ανέπτυξε τον κάθε τίτλο εξ αρχής, τις πιο πολλές φορές όμως πωλείται αντί μικρών, αλλά όχι ευτελών, χρηματικών ποσών. Κι εκεί αρχίζουν τα "θέματα", γιατί πολλές εταιρείες δείχνουν... ιδιαίτερα επιρρεπείς στο να "παρερμηνεύουν" την έννοια του DLC κατά το συμφέρον τους.

Πολυσυζητημένο, καταφανές και... κατάπτυστο τέτοιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Namco και του Soul Calibur IV. Η ιαπωνική εταιρεία είχε κυκλοφορήσει τις εκδόσεις για PS3 και Xbox 360 με δύο χαρακτήρες των Star Wars αποκλειστικούς, έναν στο κάθε φορμά (τον Darth Vader στο PS3 και τον Yoda στο Xbox 360). Όλοι οι gamers που είχαν παίξει το καλοκαίρι τον τίτλο είχαν παρατηρήσει μία "κενή" θέση στον πίνακα των χαρακτήρων και σχεδόν όλοι γνώριζαν ότι, κάποια στιγμή, η... "αποκλειστικότητα" θα λάβαινε τέλος μέσω υλικού DLC. Κάτι που φυσικά συνέβη πριν από μερικές ημέρες, αντί 5 δολαρίων. Ποιό είναι το κακό σε όλα αυτά, λοιπόν;

Το κακό βρίσκεται στο γεγονός ότι ο χαρακτήρας της κάθε έκδοσης βρισκόταν... ήδη στο δίσκο του κάθε παιχνιδιού. Με άλλα λόγια, δεν αναπτύχθηκε νέο περιεχόμενο ως DLC για το Soul Calibur IV, αλλά η Namco "κλείδωσε" ένα τμήμα από αυτό, το αποθήκευσε στο DVD ή Blu-ray και, σταδιακά, πωλεί τα "κομμάτια" του τμήματος αυτού ως DLC. Αυτό που οι gamers αγοράζουν (οι δύο extra χαρακτήρες, συμπληρωματικά κοστούμια, μουσικά κομμάτια από το soundtrack του αρχικού SC) είναι "κωδικοί" για να "ξεκλειδώσουν" περιεχόμενο που, στην ουσία, έχουν ήδη πληρώσει και βρίσκεται στην κατοχή τους. Πρόκειται για απαράδεκτη πρακτική για την οποία η Namco έχει ξανακατηγορηθεί, αλλά και για προσέγγιση που κακώς, κάκιστα... "βάζει ιδέες" και σε άλλες εταιρείες για ανάλογες κινήσεις. Ντροπή, έχει να δηλώσει η στήλη, γιατί προφανώς δεν είναι τόσο τα επιπλέον χρήματα όσο η απροκάλυπτη κοροϊδία που ενοχλεί. Ας ελπίσουμε να αντιληφθούν οι υπόλοιποι εκδότες τίτλων πόσο λανθασμένη είναι αυτή η πονηρά εισπρακτική πολιτική, τώρα που είναι ακόμη νωρίς...